گناه ما نیست؛ خدا ما را به این بزرگی آفرید. اگر موش
بودیم، این دردسر را نداشتیم و مانند آن ها از هر سوراخ سُنبه ای توی خانه ها می
رفتیم یا از دیوار بالا می کشیدیم؛ هرچه دل مان می خواست، همانجا می خوردیم و حتا
بار می زدیم و می بردیم جایی امن انبار می کردیم. آن ها هر اندازه هم گُنده شوند و
هِیکل بهم بزنند، دست بالا خرموش های چاق و چلّه ای خواهند شد که جز خوردن و ریدن
و جفتگیری کاری دیگر نمی دانند. گاهی وخت ها هم دست های کوچک شان را رو به آسمان
می گیرند و زیر لب وِزوز می کنند. بیگمان آن بالا چیزی هست؛ گرچه، ما هر چه به
آسمان نگاه می کنیم، چیزی نمی بینیم؛ شاید برای این باشد که ما فیل ها چشم های
تیزی نداریم. این هم گناه ما نیست ...
ب. الف. بزرگمهر
دهم تیر ماه ۱۴۰۰
زیرنویس پرتور:
فیلی در تایلند برای
دستیابی به خوراکی، دیوار
خانه ای را سوراخ کرد (برگرفته از «اسپوتنیک» با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر