«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ فروردین ۱۲, سه‌شنبه

ملت عزیز را بار دیگر کجا خواهیم دید تا پاسخگو باشیم؟! ـ بازانتشار

فاطمه بانو (همسر مهدی کروبی):
یک لحظه فرصت به آن‌ها داده نشد از خود دفاع کنند. آقایان به دنبال فرسایشی شدن شرایط آن‌ها هستند که همین شده است.  چه پاسخی در آینده به ملت عزیز خواهند داد؟ ایسنا» دوم آذر ماه ۱۳۹۶)

پاسخ «آقا بیشعور نظام» به «فاطمه بانو»:
ما خودمان هم فرسوده ایم. کاری بود ناخواسته که از دستمان در رفت. ملت عزیز را بار دیگر کجا خواهیم دید تا پاسخگو باشیم؟!*

ب. الف. بزرگمهر    دوم آذر ماه ۱۳۹۶


* بماند که آن کار از جای دیگرش در رفت و به ملت عزیز نه در گذشته پاسخگو بود و نه هم اکنون پاسخگوست که در آینده پاسخگو باشد. اگر آن همشهری جاودانه عُبید زاکانی در بستر مرگ، ناخواسته تیزی در کرد، این مردک دَبَنگ سال ها به چنین کاری سرگرم است.

افزوده:
قزوینی را در حالت نزع، تیزی از كون بجست. گفتند: از حاضران شرم نداری؟ گفت: من ایشان را بار دیگر كجا خواهم دید تا شرم دارم؟   جاودانه عُبید زاکانی

کسی را که حساب پاک است از محاسبه چه باک! ـ بازانتشار

بازی گربه با موش های مسلمان

نوشتار «سقوط احمدی‌نژاد به ضرر آمریکا است»۱ در تارنگاشتی که بی گفتگو گوشه ای از سیاست امپریالیستی «ایالات متحده» در ایران را پی می گیرد، بهانه ای شد که یادداشت زیر را بنویسم. در آن "تحلیل" یکسویه  و سفسطه آمیز، دانسته به نقش حاکمیت ایالات متحده، هم پیمانان و مزدورانشان در ماجراهای کنونی حاکمیت جمهوری اسلامی ایران اشاره ای نشده و بر آن سرپوش نهاده می شود.

جُستار «گفتگو و کنار آمدن (به زبان آنها: تعامل) با ایالات متحده» نه محدود به رییس جمهور کنونی ایران است و نه، تنها دوره کنونی را دربرمی گیرد. این جُستار از همان نخستین سال های حاکمیت جمهوری اسلامی و به نسبت دور شدن آن از منافع توده های مردم و سمتگیری آشکار گونه ای سرمایه داری واپسمانده بر بنیاد واسطه گری و بازرگانی۲، در دستور کار گروه های نیرومند درون حاکمیت ایران به رهبری «هاشمی رفسنجانی» قرار داشته و تاکنون نیز پی گرفته شده است. ماجرای مک فارلین و خرید سلاح های اسراییلی با میانجیگری نامبرده، نمونه ی روشنی از این کوشش هاست.

با دور شدن بازهم بیش تر حاکمیت جمهوری اسلامی از نیازهای راستین توده های مردم و خواست های انقلاب بهمن در دوره ی ریاست جمهوری خاتمی و نیز همسویی هرچه بیش تر اقتصادی ـ اجتماعی با بنگاه های و نهادهای سرمایه ی امپریالیستی چون «بانک جهانی» و «صندوق بین المللی پول»، جُستار «گفتگو و کنار آمدن با ایالات متحده و دیگر متحدان اروپایی اش» با نیروی باز هم بیش تری پی گرفته شد. چنین گرایشی، بی هیچ گفتگو، ناخشنودی گسترده ی توده های مردم و بخشی از نیروهای پیرامون حاکمیت، بویژه در زمینه ی پیشبرد سیاست اقتصادی «درهای باز» را به دنبال داشت.

فشار نیروهای راست، فراراست و نوچه های "اقتصاد دان" ایرانی و ایرانی تبار طرفدار «دهکده ی جهانی»، همراه با سردرگمی نیروهای چپ به ویروس نولیبرالیسم آغشته شده که توانایی اجرای وظیفه ی تاریخی خود را از دست داده و عملا در سوی دشمنان خلق های ایران قرار گرفته بودند، بر فشار سنگین نیروهای سرمایه ی امپریالیستی برای پیگیری راه رشد نولیبرالیستی بازهم افزود. در پی آن، دستبرد فراقانونی رهبری نادان، دروغگو و نیرنگباز جمهوری اسلامی در اصل ۴۴ قانون اساسی به سود سرمایه داران بزرگ امپریالیستی، نقطه ی پایانی بر هرگونه امکان پیشرفت اجتماعی ـ اقتصادی به سود توده های کار و زحمت در چارچوب رژیم کنونی نهاد و میهن مان را باز هم بیش تر به  لبه ی پرتگاه فروپاشی اقتصادی ـ اجتماعی و سرزمینی نزدیک تر نمود. "رهبر" جمهوری اسلامی در یکی از سخنرانی هایش گفت:
«هنگام گفتگو با آمریکا که رسید، خودم اعلام می کنم» (نقل به مضمون). در آن هنگام و در پی پشت پا زدن های حاکمیت ایران به خواست های انقلاب بهمن، شرایطی درون حاکمیت جمهوری اسلامی پدید آمده بود که گروه های گوناگونی، در راستای یکدیگر و در همچشمی با هم، پنهانی و دور از چشم مردم ایران، برای گفتگو و کنار آمدن با حاکمیت امپریالیستی ایالات متحده، پیشگام شده و ارتباطاتی برقرار نموده بودند. در همین دوران، بسیاری از "موش کور"های نامیده شده با عنوان «اصلاح طلب» که «بن بست اقتصادی ـ اجتماعی» را با شامه ی تیزشان احساس نموده بودند، به «ینگه دنیا» رهسپار شده و بیشترشان با عنوان هایی چون «روزنامه نگار پیشرو»، «کوشنده ی حقوق بشر» و «کارشناس امور امنیتی!» به خدمت مستقیم امپریالیست ها بویژه «شیطان بزرگ» درآمدند. بخش دیگر حاکمیت، دربرگیرنده ی بطور عمده نیروهای محافظه کار اجتماعی که از «گریز گسترده ی موشها از کشتی نظام» و روند سست شدن و فروریزی پایه های رژیم هراسناک شده بود، کوشش نمود تا رهبری و مدیریت «تعامل با شیطان بزرگ» را در دست خود گیرد. همان نقل قول یاد شده در بالا به خوبی گرایش این بخش از حاکمیت ایران را برای به دست گرفتن افسار «گفتگو و تعامل» با «شیطان بزرگ» به نمایش گذاشت. پس از آن در دوره ای، یک یا چند نامه میان «صورتک تازه امپریالیسم امریکا»: باراک حسین اوباما و "رهبر" جمهوری اسلامی: علی خامنه ای رد و بدل شد که نشانه های روشنی از پیگیری گفتگوها با ایالات متحده، این بار از راهی دیگر و در رده ای بالاتر بود. باید به این نکته توجه داشت که بویژه همین بخش از حاکمیت ایران که نماینده ی واپسگراترین و محافظه کار ترین همبودهای کهنه ی اجتماعی ایران است، از کمترین امکان طبقاتی برای رویکردی اجتماعی ـ اقتصادی به سود توده های کار و زحمت برخوردار بوده و درفرجام کار، بهتر و آسان تر به نوکری امپریالیسم گردن می نهد. در این باره، در یکی از نوشتارهای پیشین، چنین آمده است:
«عمده نیروهای حاکمیت جمهوری اسلامی، از جناح های "اصلاح طلب"، نولیبرال ها و سرمایه داری بازرگانی گرفته تا جناح های محافظه کار، زمینداران بزرگ و لایه های فربه شده سرمایه داری بازار و طیف کم دامنه ای از نیروهای پیرامون آنها در لایه های فرادست خرده بورژوازی، در ترمز نمودن و به شکست کشاندن روند انقلابی نقش داشته و دارند. سرشت طبقاتی این نیروها، آن‌ها را از انتقاد دانش پژوهانه، پیگیر و کارساز از سامانه سرمایه داری بطورکلی و سیاست سرمایه امپریالیستی بطور ویژه، باز می‌دارد و ناتوان می سازد. در این باره، تجربه تاریخ پیدایش، رشد و گسترش سامانه سرمایه داری، بویژه پس از پیدایش سرمایه داری امپریالیستی و رشد و گسترش طفیلی گری در اقتصاد این سامانه، نشاندهنده گرایش های واپسگرایانه و همکاری این سامانه تبهکار با واپسمانده ترین طبقات و لایه‌های ستمگر همه همبودهای کهنه و فرسوده اجتماعی در همه کشورهاست.

هنگامی که سامانه ای نو و پیشرو رُخ می نمایاند یا پدید می‌آید، سامانه ای که رو به سراشیبی نهاده، به ناگزیر به همدستی، همیاری و همکاری هرچه بیشتر با واپسمانده ترین نیروهای اجتماعی در اینجا و آنجا، گرایش می یابد. چنین روندی، سوی دیگر رابطه، یعنی واپسمانده ترین نیروهای اجتماعی همبودهای کهنه را نیز دربرمی گیرد و ترس از دگرگونی، آن‌ ها را به همکاری و در دوران کنونی، پذیرش هرچه بیشتر نقش نوکری و کارچاق کنی سرمایه امپریالیستی وامی دارد. کشور ما نیز در این میان تافته ای جدابافته نیست و نخواهد بود. در اینجا نیز، امکان همدستی و وابستگی میان محافظه کارترین طبقات و لایه‌های اجتماعی بطور عمده دربرگیرنده ی بزرگ زمینداران و سرمایه داری بازرگانی و نمایندگان سیاسی شان با سرمایه امپریالیستی بسی بیشتر از دیگر جناح های حاکمیت ایران است. درست همین نیروها هستند که بیشترین سوء‌استفاده از احساسات دینی و مذهبی توده ها را دستمایه سیاست خود نهاده اند.»۳ این نکته از دید گروه کوچکی از نیروهای چپ دور مانده است. این گروه بر این گمان است که نبرد میان انقلاب و ضدانقلاب همچنان در میان گروه ها و لایه هایی از حاکمیت جمهوری اسلامی («نبرد کِه بر کِه») جریان داشته و بخشی از این حاکمیت یعنی دار و دسته ی احمدی نژاد و پشتیبان های آنان در سپاه و سایر بخش های حاکمیت، منافع توده های مردم  را پاس می دارند. در این میان، نقش رییس جمهور برگمارده که از دید من جز «بز عزازیل»۴ رژیم حمهوری اسلامی بیش نیست، پیشبرد سیاست های رهبری جمهوری اسلامی ـ دستکم در آغاز ماجرا ـ  و برقراری هرچه بیش تر تماس ها میان رهبری این رژیم با رهبری ایالات متحده بوده است. باید به این نکته نیز توجه نمود که پیشینیان احمدی نژاد در مقام رییس قوای مجریه، شهامت اجرای بسیاری از طرح های ضدملی و ضد خلقی رژیم حاکم و از آن میان «طرح هدفمند کردن یارانه ها» (بخوان: «طرح از میان برداشتن یارانه ها و بدبختی بازهم بیشتر توده های تیره روز») را نداشته اند. بخش عمده ای از این طرح های ضدملی و بویژه ضدکارگری در دوره ی اخیر و به دست چنین «بُزی» که تا هم اکنون برای رژیم جمهوری اسلامی «نعمت الهی» به شمار می رفت، انجام پذیرفته است!  

در ماجراهای میان «ولی "مطلق" فقیه» و «رییس قوه ی مجریه»، به گمان من، حاکمیت ایالات متحده که از توش و توانی به مراتب بیش تر از حاکمیت نادان و ناکارآمد جمهوری اسلامی در همه ی زمینه ها برخوردار است، در سمت و سو دادن این رویدادها برای آماج های پلید امپریالیستی این کشور نقشی مهم و همه جانبه داشته است؛ نکته ای که در نوشتار یاد شده در بالا، دانسته به آن پرداخته نشده است.

پُر بیراه نیست که «بز عزازیل» در اینجا و این بار، بازیچه ی دست حاکمیت ایالات متحده شده باشد. یکی از سناریوها می تواند پر وبال دادن و دلگرم نمودن وی به دستیابی هرچه بیش تر به قدرت در حاکمیت باشد۵ و البته برای این کار، حاکمیت ایالات متحده ـ و اصولا هر حاکمیت دیگر در چنین شرایطی ـ خواسته های منطقی، روی میز می گذارد:
ما باید بدانیم با چه کسانی گفتگو می کنیم؛ برنامه و چشم اندازشان چیست؟ تا چه اندازه پشتوانه سیاسی و اجتماعی دارند؛ چنانچه نیروهای دیگری در حاکمیت مخالف «گفتگو و تعامل» هستند یا گونه ای دیگر از آن را در سر می پرورانند، نیرویشان چه اندازه است؛ تا چه اندازه می توانند در روند «گفتگو و تعامل» سنگ اندازی نموده یا جلوی آن را بگیرند و ...

همه ی این خواست ها و امّا و اگرها به نوبه ی خود، در چارچوب سیاسی، منطقی می نمایند. بی گفتگو، حاکمیت ایالات متحده با دیگر گروه های درون و پیرامون حاکمیت جمهوری اسلامی نیز همین سیاست را حتا از گذشته ای دورتر دنبال می نموده است. برای نمونه، کافی است به برنامه های پیشنهادی میرحسین موسوی، پیش از انتخابات جنجال برانگیز ریاست جمهوری نگاه کنید تا به خوبی رگه های «گفتگو و تعامل» با «شیطان بزرگ» را در آنجا نیز ببینید.

اینکه «ولی "مطلق" فقیه» هنوز شهامت برکناری کارگزار خود را ندارد، به گمان من، گیر بودن پای خود وی در «گفتگو و تعامل» با «شیطان بزرگ» و البته کارهای ناشایست دیگری است که تنها «از ما بهتران» ـ و تا اندازه ای «بُز عزازیل» ـ به آنها آگاهند و هنوز برای مردم به روشنی بازگو نشده است. اینکه همه ی «دزدهای سر گردنه» رژیم و از آن میان شاید بیش از دیگران «بز عزازیل» هر از گاهی گروه های همچشم خود را به پرده دری تهدید می کند، به خوبی نشاندهنده ی این واقعیت است. همه ی آنها کم و بیش دریافته اند که سرنوشت همسانی در انتظار همه شان است و از همین رو، «خط قرمز» های یکدیگر را پاس می دارند و همه ی آنچه را که می دانند، برای مردم نمی گویند. این آگاهی ها تنها تا آن اندازه و در آنجا سودمند است که همچشم های کوچک و بزرگ نشسته بر «خوان نعمت» را به سکوت و خفقان وادارند. پافشاری «رهبر مُعَظَّم» در کشانده نشدن جُستارها و درگیری ها به رسانه ها و آگاهی عمومی نیز از این واقعیت سرچشمه می گیرد؛ وگرنه «کسی را که حساب پاک است از محاسبه چه باک!»

ب. الف. بزرگمهر     ۲۹ خرداد ماه ۱۳۹۰


پانوشت:

۱ ـ «سقوط احمدی‌نژاد به ضرر آمریکا است»، «سوزان مالونی» و «ری تکیه»


۲ ـ سنجیدنی با دوره ی مرکانتیلیسم رشد کلاسیک سرمایه داری در اروپا؛ ولی نه کاملا با همان درونمایه، سرشت و سمتگیری.

۳ ـ یادآوری هایی شاید سودمند، ب. الف. بزرگمهر


۴ ـ «بیچاره بُز عزازیل»، ب. الف. بزرگمهر

«عزازیل واژه ای است عبری که در تورات آمده و می تواند مترادف ابلیس و شیطان گرفته شود. بز عزازیل بزی است زنده که در آیین «روز کفاره»ی یهودیان، گناهان و خطاهای قوم را با خود به وادی بی آب و علفی می برد:«دو بز را بگیرد و آنها را به حضور خداوند به در خیمه اجتماع حاضر سازد و هارون بر آن دو بز قرعه اندازد، یک قرعه برای خداوند و یک قرعه برای عزازیل...و بزی که قرعه برای عزازیل بر آن برآمد... آن را برای عزازیل به صحرا بفرستد. (سفر لاویان، باب ۱۶، آیه های ۷ تا ۱۰) . آنگاه بز زنده را نزدیک بیاورد و هارون  دو دست خود را بر سر بز زنده بنهد و همه خطاهای بنی اسراییل و همه تقصیرهای ایشان را با همه گناهان ایشان اعتراف نماید و آنها را بر سر بز بگذارد و آن را به دست شخص حاضر به صحرا بفرستد و بز همه گناهان ایشان را به زمین ویران بر خود خواهد برد پس بز را به صحرا رها کند (سفر لاویان، باب ۱۶، آیه های ۲۰ تا۲۲) و آن که بز را برای عزازیل رها کرد رخت خود را  بشوید و بدن خود را به آب غسل دهد و بعد از آن به لشکرگاه داخل شود (همانجا، آیه )۲۶،
(نقل از کتاب کوچه، حرف ب، دفتر دوم، احمد شاملو با همکاری آیدا سرکیسیان، انتشارات مازیار، تهران، ۱۳۷۷)»


۵ ـ بر پایه پژوهشی آماری، «قوه مجریه» در رژیم جمهوری اسلامی، چیزی به اندازه ی ۱۲ ٪ نیرو در هرم حاکمیت را داراست!

***

دو تحلیلگر آمریکایی: سقوط احمدی‌نژاد به ضرر آمریکا است

«سوزان مالونی»، پژوهشگر ارشد مرکز مطالعات خاورمیانه در مؤسسه بروکینگز، و «ری تکیه»، کارشناس امور ایران و خاورمیانه در مرکز پژوهشی شورای سیاست خارجی، در تحلیل مشترکی که روزنامه نیویورک‌تایمز آن را منتشر کرده است، می‌نویسند که جناح‌های مذهبی محافظه‌کار و بنیادگرا در حکومت ایران در حال تضعیف محمود احمدی‌نژاد هستند و این تغییر برای دولت آمریکا که سعی دارد برنامه‌های هسته‌ای ایران را متوقف کند، خبری ناخوشایند است.

به نوشته این دو کارشناس امور خاورمیانه، محمود احمدی‌نژاد که منکر وقوع نسل‌کشی یهودیان و مبلغ ایده‌های مربوط به ظهور امام زمان است، در عین حال صریح‌ترین مبلغ انجام گفت‌وگوهای مستقیم با آمریکا بر سر برنامه‌های هسته‌ای بوده است و با تضعیف موقعیت احمدی‌نژاد و طرد شدن وی توسط روحانیون تندرو احتمال هر گونه مذاکره و توافقی بین تهران و واشنگتن از بین می‌رود.

«سوزان مالونی» و «ری تکیه» یادآوری می‌کنند که سقوط احمدی‌نژاد یک زمانی چهره محبوب روحانیون حاکم بود چنان سریع و مقتدرانه صورت گرفت که در تاریخ حذف چهره‌ها و جناح‌های دیگر در حکومت ایران بی‌سابقه بوده است. در ماه‌های اخیر حتی رهبر ایران که قاعدتاً نباید درمشاجرات و رقابت‌های جناحی شرکت کند، مستقیماً اطرافیان و مشاوران ارشد احمدی‌نژاد را مورد حمله قرار داده است.

بر اساس این تحلیل روحانیون حاکم بر ایران از ابتدا و به صورت عامدانه حقوق و اختیارات محدودی برای مقام رئیس‌جمهور تعیین کرده و رؤسای جمهور قبلی ایران نیز هر یک به نوبه خود طعم تلخ این محدودیت‌های رئیس قوه مجریه را چشیده‌اند. اما محمود احمدی‌نژاد سرسختانه‌تر از دیگران در برابر محافل قدرت روحانیون ایستادگی کرد و با تبلیغ نوعی از ناسیونالیسم ایرانی قصد داشت موقعیت خود را به قیمت تضعیف روحانیون تحکیم کند. همین غریزه بی‌پروای سیاسی باعث شد که وی از مذاکره با آمریکا دفاع کند، تصمیمی که با موضع رسمی روحانیون حاکم بر ایران و مواضع ضد آمریکایی آنها تضاد بنیادی دارد.

این دو کارشناس آمریکایی یادآوری می‌کنند که دلیل گرایش احمدی‌نژاد به مذاکره نه علاقه وی به تمدن و سیستم جامعه آمریکا بلکه بهره‌برداری از چنین حربه‌ای برای تحکیم موقعیت خود در داخل ایران بود. برای سیاستمداری مثل احمدی‌نژاد که به عظمت و توانایی‌های خود شدیداً توهم دارد ایده انجام مذاکرات مهم با آمریکا می‌توانست فرصتی باشد تا ضد آمریکایی بودن خود را در صحنه مهم بین‌المللی به نمایش بگذارد.

این تحلیل می‌گوید، روحانیون حاکم بر ایران از مدت‌ها پیش بلندپروازی احمدی‌نژاد را برای خود یک خطر تلقی می‌کردند؛ خطری برای موقعیت سیاسی و حکومتی و همینطور موقعیت ایدئولوژیک و مذهبی روحانیت. ولی تا زمانی که احمدی‌نژاد در راستای منافع رژیم روحانیت پیش می‌رفت رهبر ایران نه تنها از وی حمایت کرده بلکه او را تشویق و تقدیر می‌کرد. تا اینکه لحظه‌ای فرارسید که بلند پروازی‌ها و اعمال رئیس‌جمهور حتی موقعیت رهبر را نیز تهدید می‌کرد.

«سوزان مالونی» و «ری تکیه»، در ادامه تحلیل خود می‌نویسند، اکنون با به زانو درآوردن محمود احمدی‌نژاد شخصیت و نهاد دیگری وجود ندارد که موقعیت آیت‌الله خامنه‌ای را تهدید کرده و یا در موضع ضد آمریکایی سرسختانه وی خللی ایجاد کند. همزمان با گسترش ناآرامی‌های سیاسی در سطح خاورمیانه مسلماً ایران سعی خواهد کرد از این شرایط بهره‌برداری کند و یک حکومت یک‌دست‌تر و مطمئن‌تر در تهران بدون شک با گستاخی بیشتری نفوذ خود را گسترش خواهد داد.

آنها در ادامه یادآور می‌شوند که این تغییر در ساختار حکومت ایران رهبران غرب را با یک مشکل افزوده روبه‌رو خواهد ساخت و بعید است که فشارهای دیپلماتیک و تشدید تحریم‌ها به سقوط جمهوری اسلامی و یا تغییر سیاست هسته‌ای آن منجر شود. فراموش نکنیم که حکومت ایران در سال‌های اوج تحریم، انزوا و پیامدهای جنگ طولانی با عراق برنامه‌های هسته‌ای خود را آغاز کرده و گسترش داد.

این دو کارشناس سپس اشاره می‌کنند که با تمامی این احوال وضعیت بحرانی خاورمیانه مسلماً رژیم حاکم بر ایران را نیز آسیب‌پذیر خواهد کرد. اقتدارگرایی مطلق آیت‌الله خامنه‌ای نه تنها موجب بیزاری اکثریت مردم ایران شده بلکه گروهی از بنیانگذاران این نظام مثل هاشمی رفسنجانی و یا نسل دوم رهبران متعهد به نظام مثل احمدی‌نژاد را ناراضی و خشمگین کرده است.

در شرایطی که حکومت ایران دچار چند دستگی است، اقتصاد ایران به شدت تحت فشار است و اکثریت مردم در جستجوی دموکراسی مشروعیت حکومت را نمی‌پذیرند مسلماً سیاست‌های آمریکا در قبال ایران می‌تواند روی تعادل قدرت بین جناح‌های صاحب نفوذ در سیاست ایران مؤثر واقع شده و فرصتی را برای تغییر اولویت‌های سیاسی ایران فراهم کند.

«سوزان مالونی» و «ری تکیه» در پایان تحلیل خود خاطر نشان می‌کنند که آمریکا باید همواره این اصل را در نظر بگیرد که حکومت ایران اصلاً قابل پیش‌بینی نیست. برای پیشبرد سیاست خود و موفقیت آمریکا نباید به تصحیح رفتار حکومت ایران و یا تشویق کردن آن به مذاکره دلخوش کند.

سیاست آمریکا در قبال ایران باید تشدید فشارهای اقتصادی و تحریم مالی و فنی برنامه‌های هسته‌ای آن کشور، تقویت نیروهای مخالف، تأثیرگذاری روی رقابت‌های درونی صاحب قدرت و محافظت از همسایگان ایران در برابر تهدیدهای آن کشور باشد. شکی نیست که آمریکا و متحدان آن می‌توانند رهبران انقلاب و نظامی را که یک بار دیگر افراد خودی را به مسلخ برده است، سرجای خود بنشانند.

۱۳۹۰/۳/۲۷

برچسته نمایی ها از اینجانب است.    ب. الف. بزرگمهر

خرموش های فرمانروا بر میهن مان، در پی نابودی توده های مردم ایران هستند

با آنچه جُسته و گریخته درباره ی همکاری های تبهکارانه ی گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان با رژیم های تبهکار برخی کشورهای اروپای باختری در زمینه های گوناگونی از آن میان، ساخت آزمایشگاه های فراقانونیِ بخوبی پنهان نگاه داشته شده از دیدگان مردم ایران برای جدانمودن آخشیج های بدن آدمی بویژه نوزادانی که از تنگدستی بفروش می روند و نیز برخی پژوهش های تبهکارانه ی دیگر که در آن ها از ایرانیان تنگدست و نگونبخت بجای جانوران آزمایشگاهی بهره برده می شود، می دانم و هنوز به شوندهایی از آن میان، کمبود داده ها درباره ی آن ننوشته ام، کم ترین دودلی در درستی سخنان دلسوزانه ی آقای محمدرضا هاشمیان، پزشک «فراویژه کار»۱ تیمارخواری های۲ ویژه در «بیمارستان مسیح دانشوری»۳ بخود راه نمی دهم. (ویدئوی پیوست)

تبهکاری سترگ خرموش ها در انجام ندادن بهنگامِ پیشگیری های رویهمرفته ساده برای جلوگیری از گسترش ویروس مرگبار «کرونا» در میهن مان که شمار دچارشدگان و مرگ و میر آن را بسیار بیش تر از شمار رسمی بر زبان آمده ی تبهکاران دست اندرکارِ ایران بربادده، افزایش بخشید و همچنان نیز پی گرفته می شود را ناساز با (برخلاف) آنچه برخی ساده دلان می پندارند، تنها از روی خریّت نمی دانم. آن ها بویژه «دولت زهدان اجاره ای» به شوندهای گوناگون، دانسته و آگاهانه، در پی نابودی توده های مردم ایران هستند؛ اگر گفتاردرمانی های شان را نادیده گرفته و به کارکردشان نیک باریک شوید، دریافت آن چندان دشوار نیست. کارکرد این بیشرف های بجان مردم ایران افتاده و آماج هایی که در سر می پرورانند را تنها می توان با سیاست و کارکردِ امپریالیست های تبهکار انگلیسی در دوره ی نخستین جنگ جهانی در میهن مان سنجید که نزدیک به نیمی از انبوه مردم ایرانِ آن هنگام از کمبود خوراکی پیامد سیاست های سمتگیری شده ی امپریالیست های کهنه کار، جان سپردند.۴  

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۹

پی نوشت:

۱ ـ بجای «فوق تخصص»

۲ ـ تیمارخواری را در اینجا بجای «مراقبت» بکار برده ام. کاربرد «تیماری» نیز درست است؛ گرچه، کاربرد «تیمارخواری» همراه با این یا آن ویژه کاری در زمینه های بهداشتی و پزشکی از دید من، سزاوارتر و باریک تر است، ب. الف. بزرگمهر

۳ ـ بنیاد داده ها و ویدئوی پیوست، برگرفته از «تلگرام معلمان عدالتخواه» به تاریخ  ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۹ است.

۴ ـ «بزرگ ترین فاجعه نسل كشی قرن بیستم در كشور ما، ایران، اتفاق افتاده است. طبق اسناد آمریكایی، در سال ۱۹۱۴ جمعیت ایران ۲۰ میلیون نفر بود كه در سال ۱۹۱۹ به ۱۱ میلیون نفر كاهش یافت. توجه بفرمایید. یعنی حدود ۸ الی ده میلیون نفر از مردم ایران از گرسنگی و بیماری های ناشی از كمبود مواد غذایی و سوءتغذیه مردند ... چهل درصد از مردم ایران طی دو سه سال قلع و قمع و نابود شدند. تنها در سال ۱۹۵۶ بود كه ایران توانست به جمعیت ۲۰ میلیونی سال ۱۹۱۴ برسد. عجیب تر از همه، نقش بریتانیا در این فاجعه است. قحطی بزرگ در زمانی اتفاق افتاد كه سراسر ایران در اشغال نظامی انگلیسی ها بود. ولی انگلیسی ها نه تنها هیچ كاری برای مبارزه با قحطی و كمك به مردم ایران نكردند، بلكه عملكرد آن ها اوضاع را وخیم تر كرد و سبب مرگ میلیون ها نفر از ایرانیان شد ...»  برگرفته از گفتگوی رسانه ای محمدقلی مجد، پژوهشگر تاریخ، درج شده در یادداشتِ «رضا شاه، سرسپرده ی انگلیس و شاه دزد تاریخ ایران و جهان!»  ب. الف. بزرگمهر   ۱۷ اَمرداد ماه ۱۳۹۴

ویدئوی پیوست: خرموش های فرمانروا بر میهن مان، در پی نابودی توده های مردم ایران هستند (نامگذاری ویدئو از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر)




چه اشکالی داره زمین اینجور خلوت باشه؟! ـ بازانتشار

اشکالی داره بجای ده میلیارد آدم که مانند مور و ملخ تو دست و پای هم می لولن، زمین اینجور خلوت باشه تا چند تا آدم دُرُس و حسابی توش شلنگ تخته بندازن و از زندگی سرشار بشن؟! هان! دروغ می گم؟ بیا این کلاه منُ بگیر جلوت بذار تا داوری کنه! خواهید دید که حقُّ به من می ده ...

از زبان لات بی سر و پای «یانکی»: ب. الف. بزرگمهر   ششم اَمرداد ماه ۱۳۹۷



جایی برای نگرانی نیست! ـ بازانتشار

در جهان، گرسنگی بیشتر از بیماری «ایدز» کشته می دهد؛ ولی چون آدم های پولدار را نمی کشد، نگران کننده نیست!

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

تصویر از گوگل پلاس و بگمان بسیار، کار نگاره گر پیشرو و پرآوازه ی آلمان در دوره ی جنگ جهانی دوم: «کِتِه کُلویتس» است.



ما خودمان بلدیم چجوری میانجی گری کنیم ... ـ بازانتشار

«ما گفته ایم که نیازی به میانجی‌گری نداریم ...»* وقتی خودمان، امین ناموس هر دو سو، اینجا هستیم، چه نیازی به میانجی؟! ما خودمان بلدیم چجوری میانجی گری کنیم ...

ب. الف. بزرگمهر   ۱۱ خرداد ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/06/blog-post.html


می خواستیم این ها را براه راست هدایت کنیم ...

پیشکش به همه ی کوشندگان راه رهایی توده های مردم از رنج و بدبختی گرانبار شده و از آن میان، پزشکان و پرستارانِ دلسوز و جانفشان ایران که در میان اینهمه سرشکستگی رقم زده شده از سوی خرموش های اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان، ایران و ایرانی را سربلند نمودند؛ یاد همه ی جانباختگان جاودانه باد!

«کیر خر نظام»، اندیشناک با خود:
ما هر چه فکر می کنیم، سر درنمی آوریم؛ برای مان شده است یک معمای لاینحل! ما سال ها زحمت کشیدیم و به خیال خودمان، در مسجد و حسینیه و هر جایی که دست مان رسید، کندوی عسلِ اسلام ساختیم تا زنبورهای عسلِ پرورش یافته، پر و بال یافته به اقصی نقاط ولایت پرواز کنند؛ «به مردم عسل بدهند و به دشمنان نیش بزنند؛ هم عسل، هم نیش ...»* حالا هرچه به گذشته نگاه می کنیم، می بینیم اینا هر کس جلوی شان سبز شد را تنها نیش زدند و از عسل دادن شان در هیچ جا نشانه ای در دست نیست. کَاَنَّهُ اگر عسلی هم تولید کرده و بخورد مردم داده اند که ما از جزئیات آن چیزی نمی دانیم، بلانسبت شما و خودمان، باعث خنگی و خرفتی مردم شده، سر به کوه و بیابان و دریا و حتا اقیانوس های دوردست نهاده و گاه در میان راه به لقاء الله پیوسته اند! می خواستیم این ها را براه راست هدایت کنیم؛ ولی خودمان به کژراهه رفتیم؛ گرچه، شاید از همان نخست در کژراهه راه می سپردیم و نمی دانستیم. کسانی که فکر می کردیم بیدین و لاقید و بیخدا و کافرند یا آدم های خوبی نیستند و برای اسلام دل نمی سوزانند، اینهمه برای مردم جانفشانی کرده و می کنند؛ با همه ی بی چیزی شان به کمک مردم سیل زده و زلزله زده و هم اینک، «کرونا»زده می شتابند و بحمدلله، کم و کاستی های نظام مان که اگر غلط نکنم، همچنان روی شاخ گاو دست و پا می زند را جبران می کنند. از سوی دیگر، هر چه به پیرامون خود می نگریم، جز مشتی جَک و جانورِ گزنده ی دروغگو، آزمند، مال مردم خور، دزد و بی ناموس که سنگ اسلام به سینه می کوبند و ادعای ذوب در ولایت و اسلام دارند، آدمی درست و حسابی نمی بینیم؛ از بچه باز بیت خودمان بگیر تا سردارانِ از جبهه ی جنگ با صددام گریخته و گَلّه ی عظیم دزدان بیت المال و الی آخر. خوب! حالا ما چارشاخ مانده ایم و با خودمان دست بگریبانیم که این مساله را چجوری حل کنیم؟! آخر نمی شود که همه چیز وارونه شده باشد و اگر هم آزمونی الهی است از شما چه پنهان، از آن هیچ سر در نمی آوریم. انگار خدای رحمان و رحیم، استغفرالله بازیَش گرفته و سربسر ما گذاشته است! هر چه هم می گردیم تا ریشه ی این مسائل را پیدا کنیم و گناهکار را بیابیم، می بینیم که سرِ نخ همه شان به خودِ این حقیر خَتم می شود. دیگر جرأت نمی کنیم از راه راست و اینا چیزی بگوییم؛ مانده ایم، سرانجام چه کسی دست مان را خواهد گرفت و راه درست را نشان خواهد داد ...

ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۹

* بنگرید به «...  شاید آقا زنبورهای گاوی را بجای زنبورهای عسل اشتباه گرفته است؟!» ب. الف. بزرگمهر   ۲۵ آذر ماه ۱۳۹۲

رو به کدام قبله نماز می خوانند؟ ـ بازانتشار

ب. الف. بزرگمهر   ۲۵ خرداد ماه ۱۳۹۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/06/blog-post_6503.html



۱۳۹۹ فروردین ۱۱, دوشنبه

کودک کار، چاره ی دیگری ندارد ...


راست می گفتند که کارِ جهان به گوزی بند است ... ـ بازپخشش

برگرفته ای است از یک نویسنده که گفته است:
در روی زمین، هیچ چیز قطعی نیست و آرش چیزها با وزیدن بادی دگرگون می شود؛ و باد همواره می وزد؛ چه بدانید و چه ندانید!

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب:    ب. الف. بزرگمهر

نمی دانم چرا یاد پایان نامه ی دانشجوی عربی که به تازگی از دانشگاه الازهر مصر در زمینه ی شناخت و بازشناخت بادها دکترا گرفته می افتم که آن ها را به دو دسته ی کلی بخش نموده است:
الف. بادهای بدبو یا پرصدا که نیایش (نماز) را پوچ (باطل) می کنند؛ و
ب. بادهای بی بو و خاصیت یا یواشکی و بی صدا که به خاطر آن ها ناچار به دوباره نماز خواندن نیستی.

گویا آن دانشجو حدِّ شدت صدای بادهای مجاز را نیز بر پایه واحد پذیرفته شده ی جهانی آن: «دسی بل» اندازه گیری نموده است. با این همه، پژوهش وی از سوی گروه بزرگی از کسانی که آن ها را «بنیادگرایان اسلامی» می نامند، پذیرفته نشده است؛ زیرا از دید این گروه، هر بادی با هر چند و چونی، نماز را پوچ می کند.

می بینید؟! راست می گفتند که کارِ جهان به گوزی بند است؛ درست بسان بادی که از شکمِ آن دخترک پرخور و خُل و چِل در هنگامه ی داستان سرایی پرشور «دایی جان ناپلئون» در یک مهمانی وزید و چنان آشوبی خانمان برانداز براه انداخت که بنیاد آن خانواده ی اشرافی منش را دگرگون نمود و همه چیز را به هم ریخت و راست می گوید آن نویسنده که این باد همواره می وزد؛ و ما چه بدانیم یا نه، درست در گردباد یکی از همین بادها گرفتار شده ایم که هوش از سرمان پرانده و خِرَدمان را به زهر آغشته است. نمی دانم؛ ولی شاید یکی از دلیل های پذیرفته نشدن درخواست های مان از درگاه خداوند نیز همین باشد.

ب. الف. بزرگمهر    ۳۰ فروردین ماه ۱۳۹۴

https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/04/blog-post_19.html

با اندوهی در دل و اندیشناک از آینده ... ـ بازانتشار

ب. الف. بزرگمهر   ۱۹ اُردی بهشت ماه ۱۳۹۷


زیرنویس تصویر:
جواهرده، سخت سر (تصویر از «گوگل پلاس»)


پیشکش برای مولانا احمد خاتمی ـ بازانتشار

به مناسبت سخنان حکیمانه اش در نماز جمعه ۱۳ اسفند ۱۳۸۹

... فرموده بودند:
«... مكتب ما هم شادی دارد و هم حزن. هم 
باید در شادی‌های مردم بدمیم و هم در حزن مقدس مردم همراه باشیم ... مراقب باشیم شادی با خرافات همراه نشود در شان یك ملت بزرگ فرهنگ سازی مثل ایران نیست كه پایبند به خرافات بی ‌اساسی مثل چهارشنبه ‌سوری باشد ...»

می پندارم کمی بیش از اندازه برای بر زبان راندن چنین سخنان گُهـ...ـرباری به مغز خود فشار آورده بودند:
دیشب، مردم در همه جای ایران تا آنجا که در توان داشتند، این جشن بزرگ و دیرینه را که یکی از نمودارها و نشانه های بزرگ و ارزشمند فرهنگی ایرانیان است، با شکوه هرچه بیشتر برگزار نمودند. 

عُبید زاکانی:
«شخصی خواست كه پُف در آتش كند بادی از كونش بجست فی الحال پشت در آتشدان کرد کونش را گفت: اگر تو را تعجیل است بفرمای.» 

... و سپارش من به ایشان این است که زین پس در فرمایشات خود کمتر شتاب کنند! 

ب. الف. بزرگمهر   چهارشنبه
۲۵ اسپند ماه ۱۳۸۹ 


بخدا ما خوبیم و خوبی شما را می خواهیم؛ اینهمه بر ما مگوزید!

ما که از ترس کون مان بیرون نیامده ایم؛ ولی شما عزیزان بگویید ...

ما که از ترس کون مان بیرون نیامده ایم و اگر زمانی هم خدای ناکرده کسی ما را به این کار وادارد، یکراست جلوی سفارت انگلیس می رویم و بست می نشینیم؛ ولی شما عزیزان بگویید «... که در ماجرای کرونا در ایران، کجای داستان هستیم؟ آیا ما از نقطه پیک و اوج عبور کردیم و در نقطه‌ای هستیم که به سمت شرایط بهتر حرکت می‌کنیم؟

از همه متخصصین، دیروز سوال کردیم کاری که تا امروز انجام دادیم، مورد قبول شماست و آیا نقصی دارد یا ندارد؟ خوشبختانه همه متخصصین کار انجام شده را قابل قبول و درست می‌دانستند ...

یکی از پزشکان مثالی می‌زد و می‌گفت این هم مثل آنفلوآنزایی است که هست، می‌رود و بعد می‌آید، اوج می‌گیرد و تمام می‌شود و دو مرتبه می‌آید. بنابراین باید خودمان را برای زندگی با یک چنین ویروس تا زمانی که معالجه قطعی و یا واکسن قطعی برای آن پیدا شود که هیچ‌کدام اینها تا امروز هنوز نشده است، آماده کنیم.

بنابراین تلاش‌ها باید برای این باشد که نگذاریم یک مرتبه در یک استان، شهر و جامعه‌ای یک اوج و پیک پیش روی ما قرار بگیرد که دستگاه درمان را با اضطراب و مشکل مواجه کند؛ شرایط را باید به گونه‌ای مدیریت کنیم که دستگاه درمان بتواند اینها را درمان کند و به تدریج از این مسأله عبور کنیم.

این هم که فعالیت‌ها آغاز شود، معنایش این نیست روزی که می‌گوییم فعالیت‌ها از نو آغاز شود یعنی همه آن پروتکل‌های بهداشتی را باز هم کنار بگذاریم؛ این سبک زندگی جدیدی که شروع کردیم در اینکه بهم دیگر دست نمی‌دهیم و قرب و نزدیکی‌مان بهم دیگر یک مقدار با فاصله انجام می‌گیرد، بسیاری از کارها را با تلفن و فضای مجازی انجام می‌دهیم و اینکه زندگی ما زندگی الکترونیکی شده است، برای یک مدتی باید ادامه بدهیم و حتی شاید این بیماری در بعضی از زمینه‌ها فرصتی برای ما بوجود بیاورد تا بخشی از زندگی را الکترونیکی کنیم و شرایط را تغییر دهیم و این به نفع جامعه ماست.

اما مردم عزیز باید بدانند در کنار سلامت که برای ما اصل اول امروز است، تولید هم به عنوان یک اصل است؛  نمی‌توانیم در کشور تولید را تعطیل کنیم؛ نمی‌توانیم در کشور تولید‌ و توزیع مواد غذایی و بهداشتی یا مغازه و فروشگاه‌اش را تعطیل کنیم؛ نمی‌توانیم نیازمندی‌های عمومی مردم از جمله در آب، برق، گاز و حمل و نقل را تعطیل کنیم. این کار امکان‌پذیر نیست.

یعنی مدیریت جامعه بر این مبنا است که سلامت، تولید، امنیت جامعه برای ما اصل است؛ همه نیروهای مسلح، مرزداران، پلیس، همه در صحنه هستند و اگر بنا باشد امنیت خدشه‌دار شود، اصلاً مفهوم ندارد؛ بنابراین اصول متعددی را داریم و این اصول را باید مد نظر قرار دهیم؛ اینها را در کنار هم مقایسه می‌کنیم و به یک تصمیم‌گیری می‌رسیم و از مردم هم خواهش می‌کنیم به آن تصمیمات عمل کنند تا از این شرایط سخت بگذریم.

نکته دیگری که می‌خواهم بگویم اینکه از همه آنهایی که بیرون صحنه هستند و فعلاً در صحنه تصمیم‌گیری نیستند -  ممکن است مقام و مسئولیتی هم داشته باشند و یا اینکه دو الی سه ماه دیگر مقام پیدا کنند و صندلی را چند ماه دیگر در اختیار بگیرند ـ خواهش می‌کنم کمک کنند. این شرایط، شرایط مرید جمع کردن و شرایطی نیست که بخواهیم جنگ سیاسی بکنیم؛ بحث الان نه جنگ سیاسی، نه حزبی، نه قومیتی، نه ملیتی است؛ یک مسأله عمومی جهانی است و می‌خواهیم از این مسأله به خوبی عبور کنیم.

بنابراین باید خودمان را در نظر بگیریم؛ زندگی با کرونای ضعیف‌تر، محدودتر در ماه‌های آینده نه زندگی بدون کرونا؛ این به این سادگی نیست که بگوییم ۱۰، ۲۰ روز دیگر کرونایی نیست. نه در جامعه هست و ممکن است عده‌ای مبتلا شوند و عده‌ای ناچار شوند به بیمارستان بروند؛ ولی کرونایی است که می‌توانیم با آن زندگی کنیم؛ نه ایران، همه دنیا اینطور است؛ از طرفی خودمان را باید برای پساکرونا آماده کنیم؛ برای آن روزی که درمان و واکسن این بیماری پیدا شود و همچنین در این شرایط باید خودمان را آماده کنیم برای همه نیازمندی‌های جامعه که امروز مورد توقع مردم است و ان‌شاء الله بتوانیم کار را پیش ببریم ...» (گزیده ای از پرچانگی های آخوند پفیوز امنیتی: حسن فریدون روحانی شده در حوزه های تنگ و تاریک، برگرفته از تارنگاشت «دولت زهدان اجاره ای» دهم فروردین ماه ۱۳۹۹)

بخدا ما خوبیم و خوبی شما را می خواهیم؛ اینهمه بر ما مگوزید!

ب. الف. بزرگمهر  ۱۱ فروردین ماه ۱۳۹۹

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!