«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ تیر ۲۲, سه‌شنبه

به پیامبر عظیم الشان مان اقتداء کنید که در نور ماه و حتا تاریکی، کارِ خود را پی می گرفت ...

مردک پفیوز پس از مُشتی زرزر و پرچانگی و به میخ و به نال (نعل) زدن در یکی از دورِ همی های جَک و جانورانی دزد به نام «مسوول» درباره ی زیان های بزرگ پیامد بریده شدن برق در جای جای ایران، سرانجام به اینجا می رسد که:
«البته ما فکر نمی‌کردیم که این قدر مصرف بالا برود. یکی از جاهایی که مصرف را خیلی بالا برده است، دستگاههای سرمایشی است. من از مردم می‌خواهم که در مصرف برق صرفه جویی کنند. اگر همین الان، یکی از دستگاه‌های سرمایشی خود را کم کنند و خاموش کنند، خیلی فایده دارد. همین یک دستگاه اگر خاموش شود و یا لامپ‌های اضافه خاموش شود، خیلی از دغدغه‌هایی که الان وجود دارد با همین همکاری برطرف خواهد شد.» (برگرفته از «ایسنا»  ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۰)

فشرده ی پرچانگی ها را اگر در یک گزاره بزبان کژدم گزیده شان که در بسیاری باره ها پای پیامبر و «عمّه عطّار» (ائمه اطهار) و خدا نیز در آن ها به میان می آید، بچکانم، چنین از آب درمی آید:
به پیامبر عظیم الشان مان اقتداء کنید که در نور ماه و حتا تاریکی، کار خود را پی می گرفت و آخ هم نمی گفت.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۲ تیر ماه ۱۴۰۰

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!