تو باید آرام باشی و هر از گاهی مانند اسب رَم نکنی ...

«پرزیدنت بادبادی»:
ـ آن ها دیگر یورو و دلار را برسمیت نمی شناسند و روبل می خواهند. ما چه زیر بار برویم چه نرویم، ارزش دلار کاهش خواهد یافت و زمینه گریز از داد و ستد با دلار چون ارزی جهانی از هر سویه فراهم خواهد شد. هند را نگاه کن که از هم اکنون پایش را از گلیمش درازتر کرده ... چکار باید کرد؟

«کُسخل میرزای جامعه جهانی»:
ـ من از بس این روزها چپ و راست حرف مفت شنیده ام، کله ام باد کرده و کار نمی کند. بماند که ما پوندِ خودمان را داریم؛ ولی تو باید آرام باشی و هر از گاهی مانند اسب رَم نکنی و شِیهه نکشی. این چه سخنان ناروایی بود که بر زبان راندی؟! رویت می شود بار دیگر با وی رودررو شوی؟

ب. الف. بزرگمهر   ۱۱ فروردین ماه ۱۴۰۱

اکنون و در آینده یا مرگ است یا سوسیالیسم! ـ بازپخشش

به گفته ی «صندوق جهانی پول»، اقتصاد چین، امروز دو سال زودتر از هنگام پیش بینی شده ی آن در سال ۲۰۱۶ به جایگاه «اقتصاد نخست» جهان فرارویید و اقتصاد نیرومندترین کشور امپریالیستی جهان: ایالات متحد را که از بیش از ۱۴۰ سال پیش تاکنون از چنین جایگاهی برخوردار بود، پشت سر نهاد و من بار دیگر یادآوری کوتاه سال ها پیش خودم در آن نشست را به یاد آوردم که رشد اقتصادی بالا، بخودی خود، نشانه ای از پیشرفت سوسیالیسم در آن کشور و هیچ کشور دیگری نیست؛ آن یادآوری کوتاه و بجا با واکنش یکی از آدم های کم دانش و دنباله رو از آن نمونه ها که همواره در این یا آن حزب یا سازمان سیاسی چپ با مدیریت غیرعلمی و ناسازگار با «مرکزیت دمکراتیک»، جایی خوش برای خود می یابند و سال ها در آنجا لانه می گزینند، روبرو شد* که به دلیل کمبود زمان بسنده، پیِ آن را نگرفتم.

همین چند روز پیش، نمونه ساعتی از چین در «گوگل پلاس» دیدم که اگر ساختگی نباشد، نموداری از شیوه ی نگرش سوداگرانه ی سرمایه داری رویش یافته ی چینی است و کاری نیز به این ندارد که چنین ساعتی آذین بخشِ (!) دست یک کلُه خر «داعشی» شود یا فلان کودنِ شیعه مذهب که در جهانی با شتاب سرسام آور دانش ها و فن آوری های نوین، هنوز با گواه گرفتن خوابنمایی ها یا داستان های برگرفته از پیامبر و این یا آن امام در پی پایوریِ برتری کیش خود بر آن یکیست از آن سود جوید! شیوه ی نگرشی که چنانچه کمی بیش تر رویش یافته، ریش و سبیل درآورد، بنیاد هرچه اندیشه ی کمونیستی و آنچه هنوز نمودار بازمانده ی نیمه جانی از سوسیالیسم در آن کشور است را از ریشه در آورده، دور خواهد ریخت؛ گرچه، این نیز بماند که پندار خامِ جایگزینیِ امپریالیست های کهنه کار اروپایی و یانکی که برخی چپ ها نیز دورنمای آن را می بینند به گور خواهند سپرد. چنین دوره ای در تاریخ برای همیشه سپری شده است. **

اکنون و در آینده یا مرگ است یا سوسیالیسم!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۹ مهر ماه ۱۳۹۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/10/blog-post_22.html

* «... چين کشوری سوسياليستی است ... حزب کمونيست در آنجا حاکميت دارد و همه چيز را زير نظر دارد ... عنوان رسمی اين کشور: جمهوری خلق چين است ...» از نوشتار «چند نکته در مورد چین»، ب. الف. بزرگمهر، ۲۵ مهر ۱۳۸۷، بازانتشار چهارم:

https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/05/blog-post_5.html

** «دیواری به نام «حدّ» و برخی چشم اندازهای آینده»، ب. الف. بزرگمهر، ۲۳ شهریور ماه ۱۳۹۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/09/blog-post_65.html

احساس از منطق نیرومندتر است! ـ بازپخشش

تصویر گماشته ی پیشین و گماشته ی کنونی ریاست جمهوری را در کنار یکدیگر درج کرده و می نویسد:
«دارم احساس می کنم، یکی از رسالت های روحانی  زنده نگهداشتن یاد و خاطره ی محمود احمدی نژاد  است»!

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

بی اختیار، لبی به خنده می گشایم و می نویسم:
«بامزه و دربردارنده ی حقیقتی انکارناپذیر:
حسن آقا همان مسیری را پی می گیرد که پیشینیان وی و از آن میان، احمدی نژاد پی گرفته اند:
اجرای سیاست نولیبرال سرمایه داری در کشورمان و کاربست موبموی رهنمودها و دستورات نهادها و بنگاه های اقتصاد امپریالیستی چون «بانک جهانی» و «صندوق بین المللی پول به سود سرمایه داری بزرگ امپریالیستی و بسته شدن هرچه بیش ترِ گاری اقتصاد بیمار و ورشکسته ی ایران به ارابه ی زهوار دررفته و زمینگیرشده ی اقتصاد سرمایه داری امپریالیستی!

این گند و گه کاری ها هم از دوره ی احمدی نژاد آغاز نشده که بویژه از دوره ی «اُم الفساد والمفسدین»: رفسنجانی گجسته آغاز شده است. سایر بازی هایی که می بینید و از آن میان شکستن کاسه کوزه ی همه ی نابخردی ها و نابکاری ها بر سر گماشته ی پیشین، تنها بخشی از «سیاه بازی» و «نمایش روحوضی» رژیمی تبهکار است که زیر این پوشش، همان سیاست های گذشته و ایران بربادده را به امید گرفتن تضمین بقا از گرگ های امپریالیستی به پیش می برند و کشورمان را به سوی تکه تکه شدن و نابودی آنچه از ایران بزرگ پیشین برجای مانده، می رانند!

از دید من، احساس غریزی نویسنده بسیار درست کار می کند و یادآور زبانزد زیبای گویا یونانی است که می گوید:
«احساس از منطق نیرومندتر است»!

ب. الف. بزرگمهر    ۱۶ بهمن ماه ۱۳۹۲

https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/02/blog-post_780.html

سرشان به سنگ خورد؛ ولی هنوز آدم نشده اند! ـ بازپخشش

به سر برنامه ی هسته ای اسلام پیشگان نگونبخت نیز کمابیش چنین بلایی آمد! قرار بود کلاهک هسته ای شان بیش از خود آن ها بُرد داشته باشد و جایی در آنسوی آب (بتواند) فرود آید؛ بجای آن خودشان به دامن «شیطان بزرگ» پرتاب شدند؛ گرچه آنهم نه آنچنان باریک بینانه! با جاخالی «شیطان»، بسان نیاک خود: «حضرت آدم»، سرشان به سنگ خورد؛ ولی هنوز چون او آنچنان آدم نشده اند!

ب. الف. بزرگمهر     پنجم آبان ماه ۱۳۹۴

https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/10/blog-post_766.html

به یاد زینب جلالیان و مریم اکبری منفرد

زینب جلالیان چهارده سال و مریم اکبری منفرد سیزده سال از بهترین روزهای عمرشان را در زندان و در تبعید بدون حتی ساعتی مرخصی سپری می‌کنند. در تاریخ ایران، در میان زندانیان سیاسی چنین مواردی سابقه نداشته و جمهوری اسلامی در کنار ستم‌های دیگر، رکورد حبس طولانی مدت دو تن از زنان فعال سیاسی را نیز در کارنامه منحوس خود ثبت کرده است!

زینب جلالیان را ندیده‌ام؛ اما شرح ایستادگی‌های او را به کرات شنیده‌ام. شنیده‌هایم از او همان‌هایی‌ست که در مریم دیدم که شش سال با او هم بند بوده‌ام و در میان تمامی کسانی که در زندان بودند به معنای واقعی کلمه مقاوم ترین، محکم ترین، با نشاط ترین و مصمم ترین زندانی بوده و هست. در تمام سال های حبس، با وجود آزارها و شکنجه های فرسایشیِ بی امان، همچنان اراده و مقاومت و شادابی خود را حفظ کرد و البته آسیب های بسیار هم دید؛ اما سربلند ایستاد.

هر یک از آنان، علاوه بر دشمن اصلی که همان ج.ا می‌باشد با جناح بندی‌های رسانه‌های مطرح و فراموشی‌ها و بایکوت‌های خبری آن هم صرفا به سبب عقایدشان جنگیدند. قهرمانی برای آن‌ها در تیتر اول رسانه‌ها بودن و جایزه‌های رنگارنگ بین‌المللی معنا نمی‌شود که در عزم و اراده برای شکست قدرت ظالم و ایستادگی در برابر شکنجه‌های جسمی و روانی بوده و هست؛ ولو در سکوت خبری. مریم اولین زندانی بود که از داخل زندان به دادخواهی اعدام چهار عضو خانواده‌اش پرداخت و موفق به ثبت نام اعضای خانواده‌اش در لیست  گم‌شدگان قهری سازمان ملل شد ...

تنهایشان نگذاریم ... هر چند که حتما به تنهایی قدرت یک ایران را دارند که حکومت چنین خصمانه در برابر آن‌ها قدرت‌نمایی می‌کند.

از «اینستاگرام» آتنا دائمی (برگرفته از «تلگرام» دهم اسپند ماه ۱۴۰۰)

... یادتان نرود که روی شاخ ما نشسته اید! ـ بازپخشش

از قراردادهای فراقانونیِ ننگین و پنهانیِ ایران بربادده سرمست شده، «قانون کار» و امنیت شغلی ما را بدستور خداوندان سرمایه که نوکری شان را بر دوش گرفته اید به گور می سپارید! ولی یادتان نرود که روی شاخ ما نشسته اید؛ تنها همین بس که همگی یگانه و یکپارچه به جنبش درآییم! آنگاه خواهید دید که ما از «شیطان بزرگ» بس توانمندتریم! یادتان باشد که بدست خویش، گور خودتان را می کَنید و این ماییم که شما را چون رژیم پادشاهی بگور خواهیم سپرد!

ب. الف. بزرگمهر    ۱۴ امرداد ماه ۱۳۹۵

https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/08/blog-post_90.html

پس از بمباران های سنگین ، فراخوان به آتش بسی یکسویه!

نوادگان به نان و نوا رسیده ی تازیان پس از بمباران های سنگین و رویهمرفته کور در یمن که هر بار به مرگ شمار باز هم بیش تری از توده های مردمِ آن کشور می انجامد به آتش بس فرامی خوانند: آتش بسی یکسویه، این بار به بهانه ی ماه رمضان!* این هم گونه ای نیرنگبازیِ خرسک ها و شیخک های وابسته به «یانکی» ها و انگلیسی هاست که بگمانم برای چندمین بارِ پی گرفته می شود.   

ب. الف. بزرگمهر   دهم فروردین ماه ۱۴۰۱

* گروهبندی رزمی برهبری عربستانِ زیر چکمه ی خاندانِ پلیدِ سعودی که با توده های بجان آمده ی مردم یمن که زیر بار ششلول بندهای نامور به «جامعه جهانی» و مهتر جمهوری گماشته شان نمی روند، می جنگند، شامگاه سه‌شنبه به آگاهی رساند که با آماج آسان نمودنِ گفتگوهای سیاسی در خاک خود، آتش‌بسی یکسویه برقرار می‌کند. نمایندگان سیاسی مردم یمن به این گفتگوها تن نداده اند. با این همه، گروهبندی رزمی یاد شده به آگاهی رسانده که با برقراری آتش‌بس از ساعت شش بامداد چهارشنبه، در پیِ آفرینشِ فراخنایی درخور برای گفتگوهای سیاسی و آغاز کوشش ‌های آشتی جویانه در ماه رمضان است!

بنیاد داده ها برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» به تاریخ دهم فروردین ماه ۱۴۰۱ است که این روزها بر شمار دروغ های شاخدارش بویژه درباره ی نقش و کارکرد نیروهای رزمی روسیه در اوکراین چندین و چند برابر افزوده شده است.

به این که عدالت اجتماعی نمی گویند! ـ بازپخشش

«عدالت برای این است که انسان به حق خود برسد ... نباید یک عده از آزادی بیان برخوردار نباشند و برخی برای گفتن حرف خود مشکل داشته باشند.
...
همه باید از امکانات موجود در کشور بهره ببرند نه اینکه یک عده از رانت برخوردار نباشند و عده ای با استفاده از رانت به مال و ثروت فراوانی دست یابند.
...
عده ای با پیش کشیدن سوسیالیزم و کمونیسم از شعار عدالت استفاده ابزاری کرده و بیش از یک قرن مردم را در بند کشیدند.
...
یک عده لیبرال های وابسته به سرمایه داری در داخل کشور دنبال بی عدالتی در توزیع ثروت هستند که ما اینها را قبول نداریم.»

"فراز"هایی برگرفته از گفته های آخوند هادی خامنه ای، «دبیرکل مجمع نیروهای خط امام» در گردهمایی عزاداران حسینی ـ همدان:

«عدالت بخشنامه ای ارزشی ندارد»، ۲۸ مهر ماه ۱۳۹۴

سخنان این آخوند با نادیده گرفتن هر فرنامی که برای خود و دار و دسته اش برگزیند، بخوبی و بگونه ای بازشناختنی (کاراکتریستیک)، نمودار شیوه ی اندیشگی دامنه ی گسترده ای از نیروهای پیرامون رژیم تبهکار اسلام پیشگان از "اصلاح طلبان" نم نم باران خواه گرفته تا خوش چُسان دلواپسِ با پای راست به آبریزگاه رو بوده، نگرانی شان در کوتاه شدن دست شان از بهره مندی های (منافع) چپاول درآمدها و دارایی های ایران را بازمی تابد.

نیک که نگریسته شود، ستیز میان این دامنه ی هنوز کمابیش گسترده که دنباله های آن بخش های نازکی از لایه های اجتماعی میان به بالای ایران را نیز دربرمی گیرد با هسته ی بنیادین کلان سرمایه داری بازرگانی و بزرگ زمینداران و تیولداران فرمانروا بر سیاست و اقتصاد ایران، نه بر سرِ حقوق و بهره مندی های توده های مردم ایران که بر سر گرفتن سهمی بیش تر و چرب تر از داد و ستدهای خورد و برد با خداوندان جهان سرمایه امپریالیستی است که بورژوازی لیبرال و وابسته ی (کمپرادور) ایران، هرچه بیش تر بر آن چنگ انداخته و می اندازند.

چنانچه سخنان وی را پی گرفته، آن را با هماوندی های جهان جانوران ـ تنها به عنوان یک انگاره و نه بیش از آن ـ بسنجیم، اینچنین از آب در خواهد آمد:
حتا گرگ ها و سایر درندگان شکاری چون شیر و ببر و پلنگ، حق کفتارها و کرکسان و روباهان و شغالان را بدیده گرفته، پس از نوش جان کردن بخش های خوب و خوشمزه ی شکار، پاره گوشت و استخوانی هم برای آن مردارخواران بر جای می گذارند؛ این ها نه تنها همه چیز کشور را با خداوندان خود در آنسوی جهان تاخت می زنند که سهم کوچکی هم برای ما نمی گذارند؛ زبانم لال، ناچار شده ایم بسان آن مرده خواران با چشمانی اشکبار به لاشه های آویخته از درختان با رشک و خشم بنگریم یا با پوزه های خود زمین های بسیاری را بکاویم و شخم بزنیم تا شاید تکه ی کوچکی از آن همه نعمت های خداداده را از زیر خاک بیرون بکشیم. به این که عدالت اجتماعی نمی گویند. ما خدای ناکرده، جانبدار سوسیالیزم و کمونیسم لعنت الله علیه نیستیم و نمی خواهیم با بهره برداری نابجا از شعار عدالت، مردم را به بند بکشیم؛ ولی، ببینید با ما چه کرده اید که ناچار شده ایم تا شعار عدالت سر دهیم؟! آیا این گناهی کبیره نیست که حتا اندک سهمی هم از ما دریغ می کنید؟! انشاء الله خدا از سر گناهان شما درگذرد و همگی ما ماشاء الله برادروار بر سر یک سفره بنشینیم.

  ب. الف. بزرگمهر    ۲۸ مهر ماه ۱۳۹۴

https://www.behzadbozorgmehr.com/2015/10/blog-post_29.html

این آش را شما بارگذاشتید و همچنان هم می زنید

خود تو بادبادی و دَم و دستگاه تبهکارِ دیوانسالاریت، سزاوار پایین کشیده شدن از جایگاهی که در آن تمرگیده اید، هستید و باید به دادگاه تبهکاران جنگی سپرده شوید.* این آش را شما برای روسیه و اوکراین و مردم اروپا بارگذاشتید و همچنان آن را هم می زنید. اندکی شکیب مردک پفیوز! خواهی دید که حتا راهبست (تحریم) های اقتصادی که همراه با شغال های اروپایی به آن دست یازیده اید، بیش از آنکه به روسیه زیان برساند، آشوب همچنان پابرجا و رویهمرفته فراگیر اقتصادی ـ هازمانی از سال ۲۰۰۸ ترسایی در «ایالات متحد» را باز هم گسترش بیش تری داده و دامن اروپای باختری را نیز بیش از پیش خواهد گرفت.

آن دمکراسی که درباره ی پاسداری از آن داد سخن داده ای نیز با بستن هر گونه نوای ناهمداستانی با خود و انباشتن دروغ های رسانه ای شاخدار درباره ی روسیه و رفتار آن در اوکراین که ناساز با آن پرجانگی ها بسیار آدموار و پاسخگویانه بوده، یکی دیگر از آزمون های خود را پس داد. توده های مردم جهان که شما ددمنشان آن ها را خوار و ناچیز می پندارید و می کوشید تا نادیده شان بگیرید، همه ی این ها را بچشم جان می بینند. دروغگویی های دامن گسترده تان در این یا آن باره، آنچنان آدمیان را آزرده و می آزارد که فلان هنرپیشه ی سرشناس جهان از فرانسه برای خود آرزوی مرگ نموده و می خواهد هر چه زودتر بگور رهسپار شود.

با این همه، یادت باشد بادبادی:
پای دروغ لنگ است و راه درازی نخواهد پیمود! و نیز این سخن باریک و پاکیزه (نکته) که چنانچه ورق برگردد که به آن بسیار امیدوارم، همه ی شما تبهکاران، خود را در دادگاهی دادگرتر از «دادگاه نورنبرگ» خواهید یافت و به سزایی درخور خواهید رسید.

ب. الف. بزرگمهر   هشتم فروردین ماه ۱۴۰۱

* «پرزیدنت بادبادی»، روز شنبه ششم فروردین در یک سخنرانی پیرامونِ جنگ در اوکراین گفت که این درگیری، آزمونی آشکار برای دمکراسی‌ها در سراسر جهان است و پایداری اوکراین در برابر نیروهای روسیه را چون بخشی از «نبرد بزرگ برای آزادی» انگاشت. وی گفت که هیچ بهانه ای برای جنگ چنگ اندازانه ی روسیه در اوکراین نیست و درباره ی «ولادیمیر پوتین»، مهتر‌جمهور روسیه نیز گفت: «برای خشنودی خدا هم که شده، این مرد نمی‌تواند در فرمانروایی بر جای بماند.»

بنیاد داده ها برگرفته از «خبرخوان» تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» به تاریخ ششم فروردین ماه ۱۴۰۱ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب است.  ب. الف. بزرگمهر)

هشدار بجا و بهنگامِ فرماندهی نیروهای رزمی روسیه که باید از پشتوانه ی سیاسی باریکی برخوردار شود ـ بازپخشش

در کنار چنین هشداری* که باید از پشتوانه ی سیاسی باریکی نیز برخوردار باشد، به باورِ من:
ـ باید در به شکست کشاندن نیروهای هنوز برجای مانده ی «نئونازی ها» و ملی گرایان تندرو و کوته بین اوکراینی بی هیچ آتش بسی شتاب ورزید؛ و
ـ از پیگیریِ گفتگو با نمایندگان دولت پوشالی اوکراین که کاری بس زیانبار و دادن بختِ بیش تر به تبهکاران اوکراینی و پشتیبانان امپریالیست شان در پیشبرد و پیاده نمودن نقشه های اهریمنی شان است، دست برداشت؛ پیشبرد چنین سیاست کودنواری که بگمانم چون گذشته ای نه چندان دور، همچنان گوشه چشمی به «یانکی» ها و دیگر کشورهای امپریالیستی برای بدست آوردنِ دل شان و زد و بند با آن ها دارد، می تواند «برخورد باریک و بُرّنده ی پوتین و فرماندهی روسیه ... در پشتیبانی از توده های مردم ꞌدونباسꞌ ...»** را به شکست بکشاند.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۵ اسپند ماه ۱۴۰۰

https://www.behzadbozorgmehr.com/2022/03/blog-post_95.html

پی نوشت:

* سرلشکر ایگور کوناشنکوف نماینده رسمی وزارت دفاع روسیه گفت:
استفاده از شبکه فرودگاهی کشورهای همسایه برای استقرار هوانوردی نظامی اوکراین و استفاده متعاقب آن علیه نیروهای مسلح روسیه را می توان به عنوان دخالت این کشورها در یک درگیری مسلحانه تلقی کرد.

کوناشنکوف تصریح کرد: عملاً تمام هواپیماهای آماده جنگ رژیم کی یف منهدم شده اند. در عین حال، ما به طور قابل اعتمادی از هواپیماهای جنگی اوکراینی که قبلاً به رومانی و سایر کشورهای مرزی پرواز می کردند آگاه هستیم. لطفا توجه داشته باشید که استفاده از شبکه فرودگاهی این کشورها برای استقرار نیروی هوایی نظامی اوکراین و استفاده بعدی علیه نیروهای مسلح روسیه می تواند به عنوان مشارکت این کشورها در یک درگیری مسلحانه تلقی شود.

برگرفته از «اسپوتنیک»   ۱۵ اسپند ماه ۱۴۰۰

** «کار بسیار درست و بجایی انجام دادی، آقای پوتین؛ درود بر شما!»  ب. الف. بزرگمهر   پنجم اسپند ماه ۱۴۰۰

https://www.behzadbozorgmehr.com/2022/02/blog-post_43.html

مگر شما خانه ی تازه می سازید، جشن نمی گیرید؟! ـ بازپخشش

گفتگو با کریم آقا به مناسبت ساخت خانه ی تازه و دشواری های جابجایی از خانه های کهنه به آنجا

به بهانه ی پیشگفتار

کریم آقا پس از هفت هشت ده سال آزگار، کار ساختمان تازه را همراه با دوستان و بستگان دور و نزدیکش به پایان رساند و خانه ای بزرگ تر از خانه های جداگانه ساخته شد. گفتگوی کوتاه زیر با وی به همین مناسبت، انجام پذیرفت. اینکه چرا از میان آن همه آقا و چند تایی بانو، درست سراغ کریم آقا رفته ایم به این شَوَند است که وی به چرایی و چگونگی ساخت خانه ی تازه، رُک و پوست کنده تر و فشرده تر بی هیچگونه روده درازی پاسخ داده و کار را ساده تر نموده است؛ وگرنه، نه سراغ او می رفتیم و نه کسی دیگر تا با پرسش های نامور به «چالشی»، ته و توی ماجرا را درآوریم.

با این همه، پیش از آنکه به این گفتگو بپردازیم، بد نیست فشرده ای کوتاه، هرچند نارسا از زندگی و ویژگی های منشِ کریم آقا که با اندک چشم پوشی هایی در این یا آن گوشه ی زندگی، رویهمرفته رونوشت برابر اصلِ بسیاری از دوستان و بستگان وی نیز هست، آشنا شویم:
کریم آقا در خانواده ای بازاری پا به جهان نهاد و از همان کودکی چشمش به بُرد و آورد قالی و فرش که در یکی دو اتاقی از خانه شان انبار و سپس برای فروش به مغازه برده می شد، آشنا شد. پدیده ای که در ذهن کودک جای گرفت و در دوران جوانی (یا شاید هم نوجوانی؟) زمینه ی طرفداری وی از کارگرانِ بیش تر خردسالِ قالیباف و سپس کارگران دیگر رشته ها از هر سن و سالی را فراهم آورد. دوران جوانی وی با پیروزی انقلاب کوبا و چپ روی های «چه گوارا» همزمان شد و جوانه ی انقلابیگری به شیوه ی خرده بورژوازی را در ذهن کریم آقا نشاند. این همان شیوه و سرشت انقلابیگری است که هم اکنون نیز در برخی از دوستان و بستگان دور و نزدیک وی دیده می شود و با بازه های زمانی گزینش های سگ زرد یا شغال در ولایت اسلام زده ی خودمان، پیوندی تنگاتنگ دارد. انقلاب بهمن ۵۷ با همه ی چگالی رویهمرفته بالای همپاییِ خرده بورژوازی شهری و روستایی در آن، دوشِ آب سردی بر این شیوه انقلابیگری ریخت و برخی از آن میان، کریم آقا و دوستان و بستگانش را بسوی شیوه ی انقلابیگری کمابیش نزدیک به «سوسیالیسم دانشورانه» راند؛ ولی این دوره، شوربختانه چندان بدرازا نکشید و بر بنیادِ سروده و زبانزد بسیار زیبا و درست مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی که گقت:
«هر کسی کو دور ماند از اصل خویش   باز جوید روزگار وصل خویش»، وی و بسیاری دیگر به بنیاد خویش بازگشتند که آماج سخن در اینجا، بنیاد طبقاتی خویش است. به این ترتیب، کریم آقا نیز به بازار روی آورد و و از دسترنج همان ها که ساعت هایی دراز پشت داربست قالی می نشینند و گاه از نوک انگشتان شان خون می چکد، روزگار می گذراند و ناگفته نماند که دلش همچنان به روز و روزگار قالیبافان  می سوزد. کریم آقا آدم دل نازک و مَردُمداری است؛ به همه آدمیان روی زمین از کوچک و بزرگ و پیر و جوان و زن و مرد دلبسته است و می کوشد همه را بگونه ای خشنود سازد.

خوب! اینک نوبت گفتگو با کریم آقاست

پرسش:
کریم آقا! با سپاس از اینکه با همه ی شلوغی سر، رسیدگی به کسب و کار و زن و بچه از یکسو و خانه ی تازه ساز از سوی دیگر در این گفتگو شرکت می کنید به عنوان نخستین پرسش ها بفرمایید، چرا ساخت این خانه تا این اندازه بدرازا کشید و اصولن چه نیازی به ساخت چنین خانه ای بود؟

پاسخ:
ولله از بس که برخی از این «اوشاخلار» (همانا بچه ها به پارسی!) شلوغ بازی راه انداختند و هر کدام برای خود طرحی برای ساختمان خانه داشتند. نمی شد که همه ی این طرح ها را با هم بکار گرفت؛ آنوقت معلوم نبود چه از آب درمی آمد. تازه این ها که مانده اند، همه شان نیستند؛ برخی های شان ساختمان را نیمه کاره رها کرده، رفتند. البته چه بهتر! جان ما را بالا آوردند. در میان شان کودتاچی هم کم نبود که اگر دیر جنبیده بودیم، همین ساختمان نیمه کاره را هم درب و داغان می کردند. اینکه چه نیازی به ساخت چنین خانه ای بود، ما همگی در اصل از یک ریشه ایم که دست روزگار پراکنده مان کرد و دیار غربت هم بیش تر به این پراکندگی دامن زد. با این حال بحث و گفتگو میان مان همیشه بود و داد و قال مان گاهی دیگر همسایه ها را که به آرامش نیاز داشتند، رنج می داد. خوب! اینجور بهتر است. بجای اینکه از راه دور توی سر و مغز هم بزنیم و دیگران را ناراحت کنیم که بجای اینکه ما به آن ها چپ نگاه کنیم، آن ها چپ چپ نگاه مان می کنند، اینجا دور هم جمع می شویم. گفتمان هم تا دلتان بخواهد داریم. همین تازگی گفتمان شیرینی درباره ی اینکه رفرندام (همانا همه پرسی!) بد است یا خوب است، داشتیم که من چون سرم شلوغ بود، درست نفهمیدم به کجا کشید. بجز این ها این دورِ هم بودن، پیام خوبی هم برای دیگران دارد؛ گرچه باید همیشه مراقب باشیم که بحث های مان به جاهای باریک نکشد. خوشبختانه در این باره، چندان جای نگرانی نیست؛ چون در این هفت هشت سال کار و زحمت و هر از گاهی خون دل خوردن، هرچه سنگ خاک و نخاله بود را دور ریختیم. کار ساختمانی همین است دیگر. از یکسو می سازی و از سوی دیگر، سنگ و نخاله را بیرون می ریزی و این هایی که دور هم مانده اند از مدت ها پیش چنین تصمیمی داشتند. زندگی در غرب هم به ما کمک کرد، چگونه در بحث ها با یکدیگر مدارا کنیم و به همه اجازه بدهیم که حرف دل شان را بزنند. ما از شیوه های خانه سازی در اینجا بسیار آموخته ایم.

پرسش:
خانه های کهنه را چکار کردید؟ فروختید؟

پاسخ:
خوب! شماری که دل و جگر بیش تری داشتند یا شاید از تنهایی بیش تری رنج می بردند، ناگزیر خانه های شان را فروختند و یکسره به اینجا آمدند؛ ولی شمار بیش تری، هنوز خانه های کهنه شان را نگاه داشته و می خواهند ببینند کار و بار در این خانه چگونه پیش خواهد رفت. خودمان هم خانه ی کهنه مان را همچنان داریم و نفروخته ایم.

پرسش:
خوب! به این ترتیب، چنین بدیده می آید که گره دشواری ها آنگونه که باید و شاید گشوده نشده و چشمداشتی که از این خانه ی تازه و دور هم گرد آمدن دارید، هنوز برای همه به اندازه ای بسنده روشن نیست؛ گرچه، برای خود ما نیز روشن نیست که چه آماجی از این گرد آمدن در سر پرورانده اید؛ بویژه آنکه برای آن هیاهوی فراوانی نیز بر پا شد. آیا جداگانگی بزرگی روی داده یا پیش بینی می کنید که در پی روی خواهد داد؟

پاسخ:
خوب! همینکه «اوشاخلار» همگی در زیر یک سقف گرد آمده و یکی شده اند، بخودی خود کار بزرگی است. مگر شما خانه ی تازه می سازید، جشن نمی گیرید؟!

پرسشگر:
خوب! چه باید گفت، جز آرزوی خوشبختی و شادکامی و پیگیری گفتمان های شیرین و شیرین تر در زیر آن سقف؛ نه به گاو و گوسپند کسی زیان می زند و بجایی برمی خورد و نه آبی برای کسی گرم می کند. خوب و خوش باشید.

 

ب. الف. بزرگمهر   ۱۹ فروردین ماه ۱۳۹۷

 

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/04/blog-post_8.html

هان بادبادی بیشرم و آبرو! می توانی بگویی گُه پسرت در آنجا چه گُهی می خورد؟

هان بادبادی بیشرم و آبرو که در اندیشه ی کاربرد جنگ ابزارهای شیمیایی و زیستی در اوکراین و روسیه ای، می توانی بگویی گُه پسرت در آنجا چه گُهی می خورد و چنان سرمایه ای را ازکجا بدست آورده است؟

ب. الف. بزرگمهر   پنجم فروردین ماه ۱۴۰۱ 

***

«ایالات متحد» باید دست داشتن گمان برانگیز پسر «جو بایدن» [«پرزیدنت بادبادی»]، مِهتَرِ  جمهور آن کشور در پژوهش های گمان برانگیز در اوکراین را روشن کند. «مسکو» از «ایالات متحد» می‌خواهد داوهای «هانتر بایدن» درباره ی هماوندی هایش با آزمایشگاه‌های زیستی اوکراین را روشن نماید.

«دیمیتری پسکوف»، سخنگوی «کرملین» امروز، آدینه گفت که روسیه می خواهد دیدگاه دولت «ایالات متحد» [بخوان: «یانکی» ها] درباره ی دست داشتن «هانتر بایدن» در پشتیبانی مالی آزمایشگاه های زیستی در اوکراین که «مسکو» به انجام پژوهش های گمان برانگیزِ جنگ ابزارهای زیستی در آن ها بدگمان است را بشنود.

برگردان گزیده ای برگرفته از «آر تی» به پارسی (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری

درست است که گناه از کشورهای امپریالیستی است و تنش و جنگ افروزی از انگولک ها و تبهکاری های آن ها سرچشمه می گیرد؛ درست است که دولت اوکراین، «پیمان نامه ی  مینسک» را زیر پا نهاده است؛ درست است که ... ولی، روسیه را باید بزه ور (متهم) شناخت و به دادگاه سپرد!

به انگیزشِ (مناسبت) واکنشِ روسیه۱ به آمادگی هر دم فزاینده ی «نئونازی» ها و ملی گراهای کور اوکراینی در آستانه ی یورش به سرزمین های روسی زبان «دونباس» (اوکراین) و «کریمه» (روسیه) با پشتوانه ی همه سویه ی «یانکی» ها و انگلیسی ها بیانیه ای از خود درکرده اند؛۲ بیانیه ای دوپهلو و فریبکارانه۳ که هر چه با خود کلنجار رفتم تا از کنار آن بگذرم، نتوانستم؛ تنها کاری که هنگام خواندن شتابزده ی آن انجام دادم، نوشتنِ یادداشت های کوتاهی («کامنت») بر روی آن بود که کم و بیش، درباره ی همه ی نوشتارهایی که در رایانه ام پیاده می کنم به انجام می رسانم.

به دو شَوَند دربرگیرنده (کُلّی) و سمت و سو یافته (کُنکِرِت / concrete) نمی خواستم به چنین بیانیه ای بپردازم:
الف. از چندی پیش به این سو و بگمانم در بازه ی زمانی نه چندان کوتاهی، بررسی باریک بینانه ی یادداشت ها و نوشتارهای این جریان وامانده ی سیاسی و پرداختن به آن ها را کنار نهاده ام؛۴ و
ب. پا ننهادن در جنگ و ستیزهای میان جریان های جدا شده از این جریان سیاسیِ آب رفته یا همچنان نیم بند آویخته به آن که برخی شان نیز تن به چاکری و مزدوری گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان نیز داده و رویهمرفته نادان تر و نیرنگبازتر از خودِ این جریانِ چپ نمایِ همایشی ـ نمایشی هستند.

بدین سان، شَوَندِ بنیادینِ پرداختن به این بیانیه ی دوپهلو که با بندهایی از آن نیز همداستانم نه سفسطه بازی های آمیخته به دوغ و دوشاب یا پشتک واروهای چشم آزارِ پرکاربرد در آن که در بیش تر نوشته ها و یادداشت های گاهنامه شان نیز به آن برمی خوری و نه حتا برخوردِ «پاسیفیستی»۵ چشم آشنا که چینش شگرف و سر به توی بندهای این بیانیه ی سرهم بندی شده است۶ که با بدیده گرفتن برجستگی جُستارِ آن که از سویه ای جهانی و سرنوشت ساز، نه تنها برای روسیه و اوکراین و حتا اروپا که برای همه ی جهان و زیست بوم آدمی برخوردار است، آن را سخت گمان برانگیز نموده است؛ گویی قلم بِمُزدی آن را نگاشته است.

من سر تا پای این بیانیه را چندین بار با باریک بینی درخور خواندم و هر بار نتوانستم بر نیرنگبازی نهفته در آن چشم بپوشم و با چنین پنداری خود را گول بزنم که شاید آن چینش شگرف بندها پیامدِ پس و پیش کردن های از سرِ نادانی یا از آن بدتر خریتی باشد که نمونه هایی چند از آن را پیش تر در گاهنامه شان دیده بودم. نه! به هیچ رو چنین نیست و نمی تواند باشد؛ بندها دانسته و آگاهانه سر هم بندی شده اند. بدین سان، برآیند (نتیجه) آن نیز چیزی شگرف و ناروا از آب درآمده است:
درست است که گناه از کشورهای امپریالیستی است و تنش و جنگ افروزی از انگولک ها و تبهکاری های آن ها سرچشمه می گیرد؛ درست است که دولت اوکراین، «پیمان نامه ی  مینسک» را زیر پا نهاده است؛ درست است که ... ولی، روسیه را باید بزه ور (متهم) شناخت و به دادگاه سپرد!۷ برآیندی یادآور یکی از پرآرش ترین و غم انگیزترین زبانزدهای ایرانی:
گنه کرد در بلخ آهنگری      به شوشتر زدند گردن مسگری۸

ب. الف. بزرگمهر   چهارم فروردین ماه ۱۴۰۱

پی نوشت:

۱ ـ بنگرید به یادداشتِ هشدارآمیز و همراه با پیش بینیِ «نه یک گام به پس!»  ب. الف. بزرگمهر   هفتم بهمن ماه ۱۴۰۰

https://www.behzadbozorgmehr.com/2022/01/blog-post_27.html

۲ ـ بیانیه ی «کمیته مرکزی حزب [همجنان نامور به] توده ایران» درباره ی جنگ در اوکراین به تاریخ ششم اسپند ماه ۱۴۰۰ (گنجانده شده در «نامه مردم»  شماره ی ۱۱۵۰)

۳ ـ «شایان درنگ آن چند الف بچه ی مزدور انگلیس که بیانیه ای دوپهلو از خود در کردند»  ب. الف. بزرگمهر   ۲۸ اسپند ماه ۱۴۰۰

https://www.behzadbozorgmehr.com/2022/03/blog-post_46.html

۴ ـ ... گرچه باید همینجا بیفزایم که زین پس چنین نخواهد بود و تا آنجا که بتوانم این جریانِ «کاریکاتور سوسیال دمکراسی باخترزمین» و سربارِ جنبش توده ای ـ کارگری ایران را خواهم کوبید.

۵ ـ همزیستی آشتی آمیز (صلح) بی رنگ و بو؛ بی رنگ و بو در اینجا به آرش بی هیچ سمتگیری روشن هازمانی ( اجتماعی ) و سیاسی است. در هماوندی با آن، همچنین بنگرید به یادداشتِ «در پشتیبانی از روسیه در جنگی از برخی سویه ها نابرابر با کشورهای امپریالیستی دودلی بخود راه ندهید!»  ب. الف. بزرگمهر   دهم اسپند ماه ۱۴۰۰

https://www.behzadbozorgmehr.com/2022/03/blog-post.html

۶ ـ با این همه دریغم آمد که برخی از سویه های بیانیه ی یاد شده و روندی که به سر هم بندی شدن آن انجامیده را نادیده بگیرم و یادآور نشوم. برای این کار، همان یادداشت های کوتاه («کامنت») با شتاب نوشته شده ی یاد شده در بالا بس بود؛ آن ها را کم و بیش بی هیچگونه ویرایشی درون [ ] در خود بیانیه گنجانده ام.  

۷ ـ ... و بیگمان، بسیاری از شما می دانید که آماج سخن از چنان دادگاهی، جز دادگاه «ششلول بندهای جامعه جهانی»، جایی دیگر نیست و نمی تواند باشد!

۸ ـ سخنی باریک و پاکیزه را نیز باید درباره ی این زبانزد کهن یادآور شوم. در یک جستجوی اینترنتی درباره ی خاستگاه این زبانزد به شمار نه چندان کمی از یاوه گویی های بی پایه و بنیاد برمی خوری. برای نمونه، در یکی از آن ها با گنجاندن کبوترِ نامه بر در داستانی سست و ساختگی، نامه ی فرمانِ گردن زدن آهنگر بجای اینکه به بلخ برود با کبوتر ره گم کرده در داستان ریشخندآمیز به شوشتر می رود و چون در این شهر، آهنگری در کار نبوده، والی آنجا برای انجام فرمانِ رسیده از والی بلندپایه تر از خود، دستور گردن زدن مسگری را می دهد؛ در حالیکه بگمان بسیار نیرومند، کاربرد آهنگر و مسگر و شوشتر و بلخ در این زبانزد از سویه ای نمادین برخوردار است و از بیدادی تاریخی گواهی می دهد که جایی در یکی از ایلخان های سده میانی رخ داده که هیچکس دلِ اشاره کردن سرراست به آن را نیز ندارد؛ چه برسد به پرخاش به چنان بیدادی! روندی ریشه گرفته از دوران دورتر «خاورخودکامگی دیرینه پا» («استبداد شرقی») و چشم آشنا برای همه ی ما ایرانیان که تا دوران کنونی نیز پی گرفته شده و می شود.   

به نمونه ای دیگر از چنین داستان پردازی های کودنوار، ریشخندآمیز و باید بیفزایم: تبهکارانه ای که در آن آمیخته واژه ی بس نادرست «ماستمالی» جایگزین آمیخته واژه ی کهن و پرآرشِ «ماسمالی» شده پیش تر اشاره نموده بودم. بنگرید به یادداشت زیر:
سخنی چند درباره ی «آمیخته واژه» ی «ماسمالی»، ب. الف. بزرگمهر   ١٩ فروردین ماه ١٣٩١

https://www.behzadbozorgmehr.com/2012/04/blog-post_6336.html

چنین داستان پردازی هایی که شمارشان نیز هر روز بیش تر می شود به هر شوندی و افزون بر همه ی چیزهای دیگر، تبهکاری بسیار بزرگی است که خواه ناخواه نابودی فرهنگ ریشه دار ایرانی و خشکاندن آن را نشانه گرفته و می گیرد. 

***

بیانیهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران دربارهٔ جنگ در اوکراین: همراه با کارگران و زحمتکشان جهان و نیروهای مترقی، برای صلح، بر ضد جنگ، تجاوزگری و امپریالیسم

بحرانی که از سال ۲.۱۴/۱۳۹۳ تحولات داخلی و بین‌المللی را در ارتباط با اوکراین، در جنوب غربی فدراسیون روسیه، بغرنج کرده بود، با شروع حمله نظامی روسیه به اوکراین در بامداد پنجشنبه ۵ اسفند، ابعاد گسترده‌تر و خطرناک‌تری یافت. ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، با صدور فرمان حمله نظامی به اوکراین درگیری نظامی خطرناک جدیدی را آغاز کرد که به‌واقع می‌تواند صلح جهانی را به طور جدّی تهدید کند [بسود و زیان کدام نیروها؟ هنگامی که به آن اشاره نمی کنی، آن «صلح جهانی» که چیزی جدا از «رزم جهانی کارگران و زحمتکشان جهان در رویارویی با بهره کشان جهان» نیست، خواه ناخواه، هواداری از ششلول بندهای نامور به «جامعه جهانی» و پشتیبانی از بهره وری های ناروای شان از آب درمی آید و تو میرزابنویس نمی توانی آن را ندانی. برای هیچ و پوچ نیست که به کلی گویی روی آورده ای]. هدف‌های اعلام شدهٔ روسیه در این یورش نظامی، حمایت از استقلال و امنیت روسیه و جمهوری‌های اعلام شده در دونتسک و لوگانسک در شرق اوکراین، جلوگیری از پیوستن اوکراین به پیمان نظامی ناتو، و تغییر دادن مسیر سیاسی آیندهٔ آن کشور به‌دور از نظامیگری و فعالیت‌های نیروهای فاشیستی است.

حزب تودهٔ ایران ضمن ابراز نگرانی از پیامدهای فاجعه‌بار این تصمیم دولت روسیه، مداخلهٔ نظامی روسیه در اوکراین را محکوم می‌کند. ما تأکید می‌کنیم که احترام به استقلال و تمامیت ارضی همهٔ کشورهای عضو سازمان ملل متحد و مداخله نکردن در امور داخلی کشورهای دیگر، از بنیاد‌های اصلی منشور سازمان ملل متحد و همزیستی مسالمت‌آمیز است و باید رعایت شود [حرف مفت و کلی گویی های «پاسیفیستی» بدون دیدن یا بدیده گرفتن بلای بزرگی که داشت رخ می داد].

پنهان نیست که کارنامهٔ مداخله‌های تجاوزکارانهٔ ناتو و قدرت‌های امپریالیستی و منطقه‌یی، خود بسیار خونین است. بی‌اعتنایی آنها را به قوانین بین‌المللی و از جمله منشور سازمان ملل متحد پیش از این در هجوم‌های خودسرانه و خونین آنها به یوگسلاوی، عراق (دو بار)، افغانستان، سوریه، مالی، سومالی، لیبی، هاییتی ، و دیگر کشورها دیده‌ایم. این بی‌اعتنایی به قوانین بین‌المللی و قلدری و تجاوزگری در عرصهٔ روابط بین‌المللی، فضایی را به وجود می‌آورد که اکنون دولتی مثل دولت الیگارش‌های روسیه هم با احتساب برخی توانایی‌های نظامی ـ اقتصادی که دارد، با تحریک‌های ناسیونالیستی از آن بهره می‌گیرد.

ما در مقاله‌ای در “نامهٔ مردم”، ارگان  مرکزی حزب تودهٔ ایران، در تاریخ ۲۵ بهمن امسال، تحلیل و موضع حزب را در قبال شرایط ایجاد شده در اوکراین بر اثر موضع‌گیری‌های تحریک‌آمیز و خطرناک ناتو و دولت‌های امپریالیستی و به‌ویژه آمریکا و بریتانیا علیه روسیه، به‌روشنی تشریح کردیم و بر ضرورت مبرم انتخاب گزینه‌هایی مبتنی بر حفظ صلح و امنیت ملّت‌ها تأکید کردیم [من به این نوشتارِ رویهمرفته خوب سر زدم  و آن را خواندم. در جایی از آن، چنین آمده است: «... نگرانی های امنیتی روسیه پایه ی واقعی دارد.» سمتگیری درست آن نوشتار با آنکه با کلی گویی هایی در اینجا و آنجا همراه است، نه تنها در سمت و سوی این بیانیه ی دوپهلو نیست که بر گمان برانگیز بودن آن بسی می افزاید]. در ارتباط با مسئلهٔ اوکراین و اختلاف‌هایش با روسیه، حزب ما از فعال و اجرا شدن مفاد و سازوکارهای “توافق‌نامه‌های مینسک” (سپتامبر ۲۰۱۴ و فوریه ۲۰۱۵) بین دولت‌های این دو کشور حمایت می‌کند. این توافق‌نامه‌ها برای پایان دادن به تنش و درگیری نظامی در منطقهٔ دونباس و احترام به استقلال و یکپارچگی اوکراین تنظیم شده و به امضای هر دو طرف رسیده، و نیز شورای امنیت سازمان ملل متحد در قالب دو قطعنامه، توافق ها را تأیید کرده است. اختلاف‌های بین روسیه و اوکراین و پیدا کردن راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز بر اساس مفاد این توافق‌نامه‌ها و قوانین بین‌المللی حل‌شدنی است [این ها کلی گویی و یاوه است؛ زیرا هستینگی زیر پا نهاده شدن آن پیمان نامه از سوی رهبری پوشالی اوکراین و ابزار دست امپریالیست های آمریکایی و انگلیسی و سال ها کشتار مردم بیگناه در آن دو جمهوری خودمختار را نادیده می گیرد].

خودداری دولت اوکراین از اجرای توافق‌نامهٔ مینسک ۲ (۲۰۱۵) و پذیرش خودمختاری دو منطقهٔ محل سکونت روس‌تباران در دونباس در چارچوب کشور واحد اوکراین، بی‌اعتنایی دولت اوکراین به اذیت و آزار روس‌تباران به دست نیروهای افراطی و نئو-نازی، تشدید حملات گاه و بیگاه نیروهای نظامی اوکراین به “جمهوری‌های خودمختار” دونتسک و لوگانسک در ماه‌ها و روزهای اخیر- که ناظران سازمان امنیت و همکاری اروپا (او.ای.سی.دی) وقوع آنها را تأیید کرده‌اند، در کنار آتش‌بیاری دولت‌های آمریکا و بریتانیا، از یک طرف شرایط را متشنج و برای شروع جنگی همه‌جانبه فراهم کرد [واقعیت همین است که در این پنجمین بند، لابلای یاوه گویی های دیگر، به میان آمده است].

به‌علاوه، باید گفت که زمینهٔ درگیری‌های خونین کنونی بین روسیه و اوکراین در تنش‌آفرینی‌های ناشی از احترام نگذاردن کشورهای امپریالیستی و پیمان نظامی تجاوزگر و توسعه‌گر ناتو به توافق‌های حاصل شده در مقطع فروپاشی اتحاد شوروی در سال ۱۹۹۱ و پایان “جنگ سرد” است. در مذاکرات بین رهبران کشورهای امپریالیستی عضو ناتو و نمایندگان رهبری آخرین دولت اتحاد شوروی در ششم مارس ۱۹۹۱، دولت‌های آمریکا، بریتانیا، فرانسه، و آلمان متعهد شده بودند که پیمان ناتو قلمرو خود را فراتر از مرزهای شرقی آلمان واحد در کشورهای اروپای شرقی گسترش نخواهد داد. اما در سه دهه گذشته، ناتو- که قاعدتاً باید پیمان نظامی کشورهای دو سوی اقیانوس اطلس در اروپای غربی و شمال قارهٔ آمریکا باشد- به‌تدریج قلمرو خود را به اروپای شرقی گسترش داد و چهارده کشور اروپای شرقی شامل سه جمهوری سابق اتحاد شوروی را یکی پس از دیگری به عضویت خود درآورد. بر همین اساس است که دولت فدراسیون روسیه اعلام می‌کند که دولت‌های امپریالیستی تعهدهای داده شده در سال ۱۹۹۱ را نادیده گرفته‌اند و با گسترش قلمرو ناتو، امنیت آن کشور را به خطر انداخته‌اند [این ها واقعیت هایی است که نمی توان به آسودگی از سر خود واکرد (انکارناپذیر)] .

کودتای نیروهای فاشیستی در جریان انتخابات ۲۰۱۴ و برکنار کردن رئیس‌جمهور منتخب آن کشور، و در پی آن، درخواست دولت اوکراین برای عضویت در ناتو، سرازیر شدن تسلیحات مدرن غربی به اوکراین که همچنان ادامه دارد، و آموزش ارتش آن کشور به‌وسیلهٔ مشاوران غربی، و به‌علاوه، ورود شبه‌نظامیان فاشیست به نیروهای انتظامی و نظامی اوکراین، عملاً عرصهٔ نفوذ ناتو را به نزدیکی مرزهای روسیه- همسایهٔ شرقی اوکراین- گسترش داده و این پیمان تجاوزگر را در آستانهٔ ایجاد پایگاه نظامی در نزدیکی مرزهای فدراسیون روسیه قرار داده است [بله! با یک ویراستاری بنیادین که بسیاری از آن  پایگاه ها ساخته شده بودند].

حزب تودهٔ ایران بر این اساس سیاست نظامی‌گرایانۀ تهدیدآمیز گسترش ناتو به سوی شرق اروپا و دامن زدن به تنش‌های خطرناک و ایجاد زمینه‌های درگیری‌های مرگ‌بار و ویرانگر را محکوم می‌کند [این را می بایستی بجای آن بند نادرست، همان نخست می نوشتی و نه اینجا!].

ادامهٔ بحران‌های سیاسی-اقتصادی داخلی کشورهای قدرتمند سرمایه‌داری غرب و به‌ویژه در آمریکا و بریتانیا، و به قدرت رسیدن نیروهایی که نظامیگری و مداخله در کشورهای دیگر همواره از گزینه‌های اول آنها برای تأمین منافع انحصارهای نظامی و تأمین سلطهٔ جهانی قدرت‌های امپریالیستی بوده است، از دیگر عواملی‌اند که در سال‌های اخیر سبب افزایش تنش‌ها و خطر درگیری با فدراسیون روسیه بوده‌اند و حتی کشوری مثل چین را نیز تهدید کرده است. دست‌کم در سه ماه گذشته، قدرت‌های امپریالیستی و همچنین دولت اوکراین این فرصت را داشته‌اند که به‌جای موضع‌گیری‌های نابخردانه و تحریک‌آمیز و برافروختن شعله‌های جنگ، راهی برای حل مسالمت‌آمیز اختلاف‌ها با روسیه بر اساس توافق‌های مینسک پیدا کنند. ولی واقعیت این است که کارنامهٔ این دولت‌ها نشان می‌دهد که حفظ صلح و حفاظت از زندگی و جان انسان‌ها ارزش چندانی برای آنها ندارد و اولویت آنها حفاظت از منافع اقتصادی و سیاسی انحصارطلبانه و سلطه‌جویانه‌شان است [یک هستینگی از سر وانشدنی (نکارناپذیر)!].

افزایش تنش‌ها حول مسئلهٔ اوکراین-روسیه در ماه‌های اخیر، و حملۀ نظامی روسیه به کشور همسایه‌اش، معضلی است که ائتلاف آمریکا-ناتو-اتحادیه اروپا و دولت اوکراین از یک سو، و روسیه از سوی دیگر، در وقوع آن نقش داشته‌اند [در اینجا با همتراز وانمودن نقش هر دو سو، نقش بنیادین امپریالیست های «یانکی» و انگلیسی در آتش افروزی گم و گور می شود] و با توجه به توان هسته‌یی هر دو طرف، اکنون خطر عظیمی برای امنیت و صلح در منطقه ایجاد کرده است. حزب ما به‌شدت نگران گسترش درگیری‌های اخیر در اروپای شرقی و در مرزهای فدراسیون روسیه و سرایت شعله‌های جنگ به کشورهای منطقه است. [با آن دوپهلوگویی های سفسطه آمیز، نگرانی ات بجایی برنمی خورد. برو کبابت را باد بزن!]

حزب تودۀ ایران در کنار دیگر نیروهای مترقی جهان ادامه و گسترش جنگ روسیه در اوکراین را مخالف منافع خلق‌های ساکن این دو کشور همسایه می‌داند. حمله روسیه به اوکراین به‌سهولت می‌تواند به کاربرد سلاح‌های هسته‌یی منجر شود که کل جهان را با خطرهای سهمگین جدیدی روبه‌رو خواهد کرد [پدرسوختگی در گفتار که خواه ناخواه روسیه را بیش از امپریالیست ها نشانه گرفته و می گیرد].

حزب تودهٔ ایران تنها راه حل پایان دادن به بحران خطرناک کنونی را مذاکرۀ مستقیم و شفاف می‌داند و  امیدوار است که نیروهای طرفدار صلح و نهادهای بین‌المللی همهٔ تلاش خود را بکنند تا اوکراین و روسیه به مسیر دیپلماسی و گفت‌وگوهای سازنده بازگردند. [باز هم با برخوردی پاسیفیستی روبروییم. چه کسانی گفتگوهایی که بارها از سوی روسیه پیشنهاد شده بود را زیر پا نهادند و نیرنگبازانه برای گسترش جنگ به خاک روسیه کوشیدند؟] در این برههٔ حساس، نیروهای طرفدار صلح جهانی در همه کشورها- از جمله در روسیه- می‌توانند جلوی یکه‌تازی و توسعه‌طلبی قدرت‌های جنگ‌افروز را بگیرد. برای حل صلح‌آمیز اختلاف‌ها و کاهش تنش‌ها و برقراری صلح و امنیت برای همهٔ ملت‌ها باید از هر فرصتی استفاده کرد. [یاوه گویی! آیا «ناوالنی» کلاهبردار و تبهکاران دیگری چون وی را به آمدن به میدان فرامی خوانی؟]

بازی کردن با زندگی و جان میلیون‌ها نفر که قربانیان اصلی چنین ماجراجویی‌های غیرمسئولانه‌اند، شایستهٔ انسان نیست! [آه چه اندازه خوش قلبند این پاچه ورمالیده های تمرگیده در نشیمنگاه «جامعه جهانی»! آیا روی سخن با «پرزیدنت بادبادی» و دَم و دستگاه دیوانسالاری امپریالیستی است؟ بیگمان نه! با پوتین سخن می گویند؟]

کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران   ۶ اسفند ۱۴۰۰

برگرفته از «نامه مردم»  شماره ی ۱۱۵۰

دانسته از ویرایش و پارسی نویسی این بیانیه خودداری ورزیده ام. برجسته نمایی های بوم و افزوده های درون [ ] همه جا از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر

سنگ را بسته و هارترین سگ های رسانه های شان را گشوده اند ...

سنگ را بسته و سگ های هار رسانه های شان را گشوده اند. بر بنیاد آزمون های تاریخی نه چندان کم شمار از آن میان در سوریه و بتازگی در اوکراین، آنچه در زیر آمده، برنامه ی خودشان است که هم اکنون زمینه ی افکندن گناه آن بر گردن روسیه را فراهم می کنند.

کوجک ترین داده ای از آنسو در جایی درز نمی کند؛ جلوی آن را با همه ی نیرو گرفته اند تا آسوده تر دروغ بگویند و مغز خوانندگان و بییندگان خود را بشویند.

مرگ بر امپریالیسم جهانی بسرکردگی «یانکی» ها!

زنده و پایدار باد نبرد توده های مردم همه ی کشورها برای دستیابی به دادگری اقتصادی ـ هازمانی بسود خود که جدا از نبرد جهانی برای نابودی سامانه ی زمینگیر شده ی سرمایه داری از هیچ آرش و مانشی برخوردار نیست و نخواهد بود!

ب. الف. بزرگمهر   چهارم فروردین ماه ۱۴۰۱ 

***

جو بایدن، رئیس جمهوری ایالات متحده، روز چهارشنبه گفت که استفاده احتمالی روسیه از سلاح‌های شیمیایی علیه اوکراین، یک تهدید واقعی است.

از سویی اولاف شولتس، صدراعظم آلمان، نیز به شخص ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، نسبت به احتمال استفاده از تسلیحات شیمیایی و بیولوژیک در اوکراین هشدار داده است.

بر اساس گزارش خبرگزاری رویترز، آقای بایدن هنگام عزیمت به اروپا برای شرکت در اجلاس ناتو در پاسخ به سئوالی درباره استفاده احتمالی روسیه از تسلیحات شیمیایی در جنگ اوکراین اظهار داشت: «به نظرم این یک تهدید واقعی است.»

خبرگزاری آلمان نیز پاسخ استفن هبستریت، سخنگوی دولت آلمان، به یک روزنامه‌نگار را بازتاب داده که پرسیده آیا اولاف شولتس به کرملین درباره استفاده از چنین تسلیحاتی هشدار داده است یا نه.

سخنگوی دولت آلمان اظهار داشت که آقای شولتس «در یک مکالمه مستقیم به او [پوتین] هشدار داده» اما گفت‌وگوی بیشتری با او نکرده است.

اولاف شولتس از زمان تهاجم نظامی روسیه به اوکراین چندین بار با ولادیمیر پوتین از طریق تلفن صحبت کرده است. آقای شولتس روز چهارشنبه طی نطقی در پارلمان آلمان خواستار پایان فوری جنگ شد.

او همچنین گفت: «پوتین باید حقیقت را درباره جنگ در اوکراین بشنود. و آن حقیقت این است که این جنگ اوکراین را ویران می‌کند. اما با این جنگ، پوتین آینده روسیه را نیز نابود می‌کند.»

برگرفته از «خبرخوان» تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» به تاریخ  چهارم فروردین ماه ۱۴۰۱ که این روزها بر دروغ های شاخدارش بسی افزوده شده و هر میرزابنویس دروغگویی را به میدان فرستاده است.

بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر

من هم بودم، روزی صد بار دورِ آن گنبد می چرخیدم! ـ بازپخشش

تصویری از گنبد آرامگاه امام رضا در مشهد با کفترانی که از بالا تا پایین گنبد را با فضولات خود آذین بخشیده اند، درج کرده و نوشته است:
«گدایم و نظرم سوی شاه ذوالکرم است: دلم خوش است که نامم کبوترحرم است. جلوه ای از شکوه و عظمت بارگاه منور رضوی ...»

از «گوگل پلاس»

... و من به یاد آخوند جوانی، کم و بیش هم سن و سال خودم، می افتم که سال ها پیش در سفری از تهران به کاشان با وی همسپر (همسفر) بودم. آن هنگام، نزدیک به۴۰ سال پیش، جاده ی کمربندی در کار نبود و اتوبوس ها می بایستی به ناچار از میان شهر قم و جایی نزدیک حرم حضرت معصومه رد شوند که بیش تر وقت ها شلوغ و در گرمایی که جان آدم بالا می آمد، نفسگیر بود. از هر سو که به شهر می رسیدی، گنبد طلایی حرم و کفترانی که گرداگرد آن می چرخیدند را می دیدی.

گفتگوی من و آخوند جوان که کنار یکدیگر نشسته بودیم، گل انداخته بود و اینگونه نیز راه تهران تا قم کوتاه تر شد. یادم نیست درباره ی چه جُستارهایی گپ می زدیم؛ شاید درباره چگونگی آفرینش جهان هستی، زمین و آسمان. بیش تر وی سخن می گفت و من گهگاهی پرسشی در میان می گذاشتم که وی را به سخن گفتن بیش تر برمی انگیخت ... تا رسیدیم به جایی که گنبد طلایی از دور خودنمایی می کرد و زاویه ی پرتو خورشید نیز بر درخشندگی آن می افزود. وی با دیدن کفتران بیشماری که گرداگرد گنبد حرم می چرخیدند، چیزی مانند این می گوید:
عظمت را می بینی؟! حتا کبوتران هم گرد حرمش می چرخند ...

من بخت رفتن درون آن حرم را تا آن هنگام نیافته بودم و سپس نیز هرگز گذارم به آنجا نیفتاد؛ ولی درون حرم امام رضا رفته بودم و آنچه بیش از خود حرم، آیینه بندی ها و چلچراغ هایش برایم چشمگیر بود، صحن حرم و دانه هایی بود که سرتاسر صحن، اینجا و آنجا، گُله گُله بر زمین ریخته شده بود و کفتران چاق و چله ای که از شدت پرخوری توان پرواز را نیز از دست داده بودند (یا شاید من اینگونه در خاطرم مانده است). به آخوند که تا آن هنگام شنونده ی شکیبایی گیرش آمده، یادآور می شوم:
... خوب! آنجا برایشان دانه می ریزند و با طنز تلخی که از کودکی با من همراه بوده است، می افزایم:
من هم بودم، روزی صدبار دورِ آن گنبد می چرخیدم!

آخوند که هنوز از شگفتی «عظمت پرواز کبوتران به دور گنبد و گلدسته های حرم» درنیامده، نگاهی شگفت انگیز به من می اندازد و می پرسد:
«فکر می کنی، این ها برای چند دانه ی بی ارزش که در صحرا و بیابان هم یافت می شود، اینجا دور حرم می چرخند؟!» ... و من می مانم که چه به وی پاسخ دهم؛ درست بسان سال ها پس از آن، روزی که خسته و کوفته از دوندگی های روزانه به خانه بازگشته ام. تلویزیون روشن است و صدای زر زر یکی از بچه هایم که به وی «دهن گاله» نام داده بودم، بلند ... سخنرانی آن رهبر فرزانه تر از این یکی پخش می شود؛ می نشینم و با تشری به «دهن گاله» گوش می دهم ... تا آنجا که می گوید:
«... اقتصاد مال خر و گاوه!»

این، همان اندیشه است که تاکنون پی گرفته شده و می شود. جهان با شتاب به سوی پیشرفت های بیش تر و بزرگ تر در زمینه های گوناگون پیش می رود و ما هنوز اندرخم یک کوچه ایم تا به این جماعت سودازده حالی کنیم که کبوتر به عشق دانه های خوراکی آنجا می نشیند؛ نه به عشق امام رضا یا حضرت معصومه یا هر حضرت دیگری! وگرنه، دستِکم کمی بیش تر بال می زدند و جایی دیگر می ریدند؛ نه درست بر بارگاه و گنبد حرم که گویی هر یک به زبان بی زبانی می گوید:
ریدم به کله ات!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۵ تیر ماه ۱۳۹۲

https://www.behzadbozorgmehr.com/2013/07/blog-post_7174.html

چند بار دیگر باید حُسنِ نیّت نشان دهیم تا باور کنی؟

دیگر کدام جُستار بر جای مانده که ما حُسنِ نیّت خودمان را نشان نداده باشیم؟* ما سال هاست که آن را تمام و کمال نشان تان داده ایم. چند بار دیگر باید حُسنِ نیّت نشان دهیم تا باور کنی؟ کور که نیستی؟! می خواهی تو کودک خردسال را نیز بخوابانیم و تنقیه کنیم؟

از زبان عموسام:  ب. الف. بزرگمهر   دوم فروردین ماه ۱۴۰۱

* «ما به مرحله نهایی توافق نزدیک هستیم. در اندک موضوعات بسیار مهم باقی‌مانده، ابتکاراتی را از طریق هماهنگ‌کننده اتحادیه اروپا به آمریکا ارائه کرده‌ایم. اکنون این طرف آمریکایی است که باید حسن‌نیت ادعایی خود را در عمل نشان دهد.»

از گفته های «کودک خردسال نظام» در گفتگو با همتای عراقی خود، برگرفته از «تسنیم»   یکم فروردین ماه ۱۴۰۱