همبستگی بازنشستگان کرمانشاه با کارگران پولاد

درود بیکران به کارگران شجاع و آگاه فولاد خوزستان ، که با اتحاد و همبستگی خود نشان دادید که راه مبارزه با وضعیت فلاکت بار  موجود را که همبستگی و اتحاد یکپارجه علیه سیستمی است که بالاترین نرخ استثمار را به کارگران و سایر اقشار دستمزد بگیر تحمیل نموده، بخوبی می شناسید .

همانطور که همگی آگاهیم، در شرایطی که نیروی کار ایرانی به عنوان ارزانترین نیروی کار در منطقه شناخته می شود و سایر هموطنان ما هم با  شرایط بد معیشتی غیر قابل تحمل دست بگریبانند، متاسفانه هیج برنامه ای برای خروج از این وضعیت فلاکت بار در دستور کار حکومتگران و نهادهای قانونگذار و برنامه ریزان سیاست های کلان  اقتصادی کشور  در دستور کار قرار ندارد .لذا تنها راه پیش روی ما کارگران و بازنشستگان  به عنوان کل جامعه مزد بگیر ایران و در تمامیت خود،  ایستادگی یکپارجه و متحدانه در برابر این ظلم پایدار و کم سابقه است.

شما با ایستادگی در برابر اخراج همکارانتان، برای بازگشت آنها به سر کارهایشان نهایت تلاش‌تان را بکار گرفتید که خود این امر بیانگر  آگاهی و درک درست شما از  آسیبهایی است که بر سر راه مبارزات کارگران قرار دارد .

علیرغم هر نتیجه ای که از حرکت متحدانه اخیر شما در محیط کار و زیست تان بدست آمده باشد، اینکه نشان دادید تنها راه مقابله با وضع موجود ، مبارزه متحدانه و همبستگی است، خود در شرایط فعلی یک قدم به پیش و دستاوردی ارزشمند و الگویی خواهد بود برای سایر دستمزد بگیران در تمامی عرصه های تلاش و مبارزه اعم از کارخانه و مدرسه و دیگر محیط های کار  که در گوشه گوشه کشور بصورت روزانه در جریان است.

ما بعنوان اتحاد جمعی از بازنشستگان کرمانشاه در تمام رشته های کار و تولید ، اعمال هر گونه فشار در محیط های کار و زندگی بر کارگران و معلمان و سایر اقشار را محکوم می کنیم و از مبارزه شما در راه مطالبه گری وتلاش تا رسیدن به خواسته های عدالت خواهانه تان پشتیبانی وحمایت خود را اعلام می‌داریم و تا اخر در کنار شما و با شما خواهیم بود.

اتحاد بازنشستگان مطالبه گر کرمانشاه 

برگرفته از «تلگرام»    دهم دی ماه ۱۴۰۲

ننه ات، قربون اون بصیرتت بره؛ چشم نخوری ایشالا ... ـ بازپخشش

دوباره میدونُ خالی دیدی، کُس شعر سرِ هم کردی حاجی؟! از کدوم انقلاب حرف می زنی؟! اون خارکُسده که گفته بود: «اون ممه رُ لولو برد»، همین رُ می گفت دیگه. اینم یکی از میوه هاش! چشماتُ خوب وا کن، ببین! یا شاید خودتُ به خریّت می زنی؟! بعدِ این همه سال، می گی مبارزه با فساد سخته؟! ای ولله حاجی! ننه ات، قربون اون بصیرتت بره؛ چشم نخوری ایشالا ...

ب. الف. بزرگمهر    ۲۰ بهمن ماه ۱۳۹۶

 

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/02/blog-post_26.html

 

«اکنون که انقلاب در حال ورود به چهل سالگی خود است، اصول و مبانی، ثابت و پایدار مانده؛ اما از این درخت تناور و ریشه دار، میوه‌های نو به نو و جدید بروز کرده است.

...

هدف از عدالت اجتماعی، برداشتن فاصله های میان مردم است که البته در این زمینه کم‌کاری و عقب‌ماندگی داریم و آن کاری که باید انجام بگیرد، هنوز انجام نگرفته؛ ولی همه بدانند که ما از این سیاست اصولی صرف‌نظر نکرده‌ایم و با جدیت به‌دنبال آن هستیم.

...

مبارزه با ظلم و فساد بسیار سخت است و همانگونه که چند سال قبل گفتم، فساد همچون اژدهای هفت‌سر افسانه ها است که از بین بردن آن به راحتی امکان پذیر نیست؛ ولی حتماً باید انجام شود.

...

برخی کشورها تنها چیزی که دارند، پول است؛ اما از دین، اخلاق، عقل، توانایی و مهارت بی‌بهره‌اند ...»

گزیده ای از سخن سرایی «بصیرت العظما» در دیدار با گروهی از فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی و قرارگاه پدافند هوایی ارتش به تاریخ ۱۹ بهمن ماه ۱۳۹۶، برگرفته از گزارش «مسوولان هر سه قوه باید به‌طور جدی با فساد مبارزه کنند»، «ایمنا» ۱۹ بهمن ماه ۱۳۹۶

چه نیایشی برای تان بکنم که خدا را خوش آید؟! ـ بازپخشش

چه نیایشی برای تان بکنم که خدا را خوش آید؟! مرده شور همه تان را ببرد که پسر دلبندم، پسر خدا را به چلیپا میخکوب و زجرکشش کردید. ..

ب. الف. بزرگمهر    ۳۰ آبان ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/11/blog-post_75.html

زیرنویس تصویر:

Madonna della Salute prega per noi

بانوی نیایشگران برای ما نیایش می کند

هم دین شان را پاس می دارند و هم جهان پیرامون شان را ـ بازپخشش

هم دین شان را پاس می دارند و هم جهان پیرامون شان را

من و شما در این میان چکاره ایم؟!

ب. الف. بزرگمهر   سوم آبان ماه ۱۳۹۳

https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/10/blog-post_524.html

کارِ خدا بود! ـ بازپخشش

... از ناخودی ها و بیخودی ها گرفته تا حتا برادران خودی و نخودی، خاستگاه هر چیزی را در زمین می جویند و کم تر چشم به آسمان دارند

درباره ی خاستگاه بوی گندی که کمابیش همه ی تهران را فرا گرفت، گمانه زنی های گوناگون شد و سرانجام روشن شد که هیچکدام درست نمی گویند؛ تنی چند از کارشناسان نهادها گفتند از زباله است؛ ولی از کدام زباله و با چه گنجایشی چنان سترگ که این بو را پدید آورد و درصد آلاینده ها در هوای شهر را یکباره چندین و چند برابر کرد، چیزی نمی دانستند؛ کارشناسانی دیگر خاستگاه آن را از پساب شهری دانستند و باز هم دیگرانی آن را پیامد تراوش گاز از لوله ای ترکیده انگاشتند و سرانجام کسانی آن را با کنش های آتشفشانی دماوند هماوند دانستند و ناهمداستانی کسی که شاید «پدر آتشفشان شناسی ایران» باشد را برانگیختند که گفته بود:
«... من با بوی گوگرد آشنا هستم و بویی که هم اکنون در هوای تهران منتشر شده، ربطی به فعال شدن آتشفشان ندارد.» گویی تنها وی با بوی گوگرد آشناست! می دانید که در کشور ما بویژه پس از آمدن ولایت، توی سر سگ بزنید، پدر این یا آن رشته ی دانشورانه یا هنری و فنی می ریسد. مادر، تنها یکی داریم که آنهم «ننه خشکسالی» از آب درآمد. به هر رو، آن بوی گند، بسیاری از کارشناسان و پدران این یا آن رشته را بجان یکدیگر انداخت؛ ولی خاستگاه آن چون چیستانی بزرگ بر جای ماند. به همین شَوَند و بویژه با این پندار که نکند کار، زیر سرِ دشمن باشد، ناگزیر دست به دامن مقام مُعَظَّم رهبری شدیم که از دانشی گسترده در بسیاری زمینه های دانش و فن و هنر برخوردار و بویژه «دشمن شناسی» شان سرآمد همه است. ایشان با آنکه بیش تر با دشواری ها و چالش های کلان دست و پنجه نرم می کنند و کاری بکارِ چنین چالش های گذرا و ریز و شپشِ دشواری ها ندارند، ما را با آغوش باز پذیرفتند و پرسش های مان را پاسخ فرمودند که در زیر می آید. 

***

ـ بسم الله القاصم الجبارین! با عرض سلام و تَحیّت حضور رهبر عالیمقام و با سپاس از پذیرش مان! بیگمان، جریان این بوی بد که سراسر تهران را فرا گرفت و نگرانی هایی درباره ی فتنه ی دشمن برانگیخت، بگوش حضرتعالی رسیده یا شاید خدای ناکرده، بوی آن دماغ شما را نیز نواخته است. کارشناسان رشته های گوناگون، تاکنون گمانه های گوناگونی پیش کشیده اند که حتا اگر درست نیز باشند، جای باریک آن بو که از کجا برخاسته را روشن نمی کند. با بدیده گرفتن بصیرت جامع الاطرافی (همه سویه) که در شما سراغ داریم، خدمت رسیدیم و دست به نقد، دو سه پرسش در میان می نهیم:
پیش از همه، اینکه آیا چنین بوی ناگواری که سراسر شهر تهران را درنوردید، کار دشمن بود؟ و اگر چنین است، آماج دشمن از چنین کاری چه می تواند باشد؟! از این ها گذشته، اینهمه دَم و دستگاه های گوناگون دولتی نتوانسته اند، جای باریک این بو را بیابند و هر کدام چیزی می گویند که این نیز برای مردم کوچه و بازار از همه پرسش برانگیزتر شده و دلِ دشمن را شاد می کند. حضرتعالی چه فکر می کنید؟

ـ بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم وَ به نستعین! ما هر سه پرسش شما را یکجا پاسخ می دهیم تا انشاء الله مساله حل شود و پرسشی بر جای نماند. خوب! اگر پرسشی ماند، بپرسید.

برخلاف همیشه که فتنه های دشمن در کار بود و کار دست برادران مسوول می داد، این بار، کار دشمن نبود؛ کار خدا بود. برای همین است که هر چه در زمین دنبال آن می گردند، چیزی نمی یابند و این یک اشکال بزرگی است. ما چهل سال آزگار همه را به امور آسمانی دعوت کردیم و از بس گفتیم، زبان مان مو درآورد. با این همه از ناخودی ها و بیخودی ها گرفته تا حتا برادران خودی و نخودی، خاستگاه هر چیزی را در زمین می جویند و کم تر چشم به آسمان دارند. بله! خدا بود که گوزید ... (در اینجا یکی از خبرنگاران جوان تر که از پاسخ «مُعَظَّمَ لّه» جا خورده، ناخودآگاه به میان سخن وی می دود.)

ـ ببخشید! یعنی می فرمایید که خدا هم چون ما آدم ها ...

مُعَظَّمَ لّه که هنوز چانه اش گرم نشده، سخنش بریده شده نیز نمی گذارد تا جوانک که نمی داند دنباله ی سخن را چگونه پی گیرد که زشت نباشد، سخنش را بپایان برساند و بکمکش می شتابد:
ـ بعله! خدا هم چون ما آدم ها دست و پا و چشم و گوش و سر دارد؛ کون هم دارد و همه ی کارهایی که ما آدم ها می کنیم را نیز به انجام می رساند. بیگمان شگفت زده شده اید؟! (اینک، دیگر آن چند خبرنگار سراپا گوشند و جیک شان در نمی آید.) به قرآن و احادیت صدر اسلام بنگرید. معراج رفتن پیامبر عظیم الشّان مان را بیاد بیاورید؛ همگی گواهند که خدا مانند خود ما آدم ها و البته از جنس نرینه است؛ برای همین گفته شده که آدمی را چون «اشرف مخلوقات» از روی خود ساخت و به وی روح و روان بخشید؛ برای همین گفته می شود که نَفَس خدایی در تک تک آدم ها هست. خوب! پیامبر در آن معراج به پرده ای اشاره کرد که میان وی و خدا حائل بود؛ حالا بود یا نبود هم به ما ربطی ندارد. ما باید فرض کنیم که بود؛ وگرنه، پیامبر بزرگوارمان در بازگشت از معراج ناچار می شد برای هر عرب کون نشوری درباره ی شکل و شمایل خدا و طول و عرض تخت عرش و اینا توضیح بدهد. آن پرده، مانعی برای چنان توضیحاتی شد؛ وگرنه، سردرگمی عجیب و غریبی در میان پیروان پدید می آورد. پیامبر اسلام زیرک نیز بود. این چیزهایی که جسمیت خدا از وی گرفته شد و وی به جایی بسیار دورتر از جای پیشین که کمی بالای همین ابرها بود جابجا شد، اگر نگویم همه، بخش عمده ای از آن، دستپخت پیروان ایرانی آن حضرت بود که به دین نخستین، جامه ای فلسفی و دانشورانه پوشاندند و خدا و عرش خدا را به آسمان دسترس ناپذیر هفتم بردند. برای همین به همه تاکید می کردند که نباید به ذات خدا اندیشید و این کار کُفر است. بسیاری از نیاکان اندیشمند خودمان که شاید نوادگان مُغ های پیشین ایران بودند، منظور دیگری نیز از این کار داشتند: رهایی ایران از دست تازیان! و منظور ما از تازیان، بیابانگردان چادرنشینی است که با تمدن و فرهنگ شهری و روستایی آشنایی نداشتند. خوب! این بیابانگردان، عرب بودند؛ برای همین برخی نادان از آن میان گروه هایی که خود را آریایی می نامند، این دو مفهوم را با هم یکی می گیرند که یکی نیست. نیاکان مان با این کار، فرقه های گوناگونی از اسلام در ایران پدید آوردند که دو تای شان ماندگارتر از دیگران شد: شیعه ی هفت امامی یا اسماعیلیه و شیعه دوازده امامی. در واقع این هر دو و همه ی آن فرقه های دیگری که در ایران پا گرفتند، اسلامی با رنگ و بوی ایرانی بودند. بسیاری از آخوندهای کنونی نیز این مسائل را نیک می دانند؛ ولی برای عوام الناس نمی گویند. این پاسخ شما تا اینجای کار؛ دیگر چه پرسشی بود؟

ـ از پاسخ بسیط و ارزنده ی شما بسیار سپاسگزاریم؛ ولی زبانم لال، استغفرالله، خدا برای چه باید از میان این همه جا در کهکشان بزمین بیاید و یکراست در آسمان تهران بگوزد؟!

ـ ولله، ما هم نمی دانیم؛ هیجکس نمی داند. از حکمت خدا کسی سر در نمی آورد، به عنوان نمونه، همین جناب آقای ترامپ که ناچاریم به پابوسش برویم را ببینید! یک لات آسمان جُل است که هم پول و دارایی فراوان دارد و هم به ریاست جمهوری «ممالک محروسه ی شیطان بزرگ» رسیده و بقول معروف: خدا برایش ساخته است؛ خودمان هم نمونه ی دیگری از حکمت خدایی هستیم؛ ولی این ها بکنار. برای آنکه پرسش شما را بی پاسخ نگذاشته باشم، شاید به این دلیل باشد که ما به عنوان نماینده ی خدا در ایران، چندین بار، زبان به تعریف و تمجید از مسوولین ظاهرا پاکدست نظام گشودیم و گفتیم: «مسوولین ما بلدند چجوری عمل کنند...»؛ مسوولینی که یکی از دیگری دزدتر، دغل تر و نابکارتر از آب درآمدند؛ همه جا فساد و پلشتی ببار آوردند و آبروی مان را بردند. شاید خدا خواست، نشان بدهد که بهتر از آن ها بلد است ... و گوشزدی به ما بود. البته این حدس و گمان ماست. نکته ی دیگری هم در سخنان شما بود که به آن اشاره می کنم و سپس باید بروم دست به آب و تا دیر نشده نماز بخوانم:
از اینهمه دَم و دستگاه های گوناگون دولتی نام بردید که یکی از دیگری بیکاره تر است و همه شان بودجه ای می گیرند و حرف مفت تحویل می دهند. برای همین باید بخش خصوصی را گسترش بدهیم و حتا اگر لازم شد، کار را بدست خارجی ها بسپاریم. بندر چابهار که مدیریت آن را به هندی ها داده ایم، ببینید! خوب! آمارها نشان می دهد که نیمی از عوام النّاس در آنجا کپرنشین و سخت تنگدستند؛ چشم شان کور! گناه از خودشان است. اگر کارآمد بودند و بلد بودند چجوری عمل کنند که بندر را به هندی ها نمی دادیم! والسلامُ علیکم و رحمت الله و برکاته!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۸ دی ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/01/blog-post_23.html

دادخواهی مردمی زنان زندانی در اوین

روز چهارشنبه شش دی‌ماه زمانی که قضات دادگاه انقلاب و مقامات قضائی به بند زنان آمدند و مواجهه و مقاومت زنان در مقابل سرکوب، شکنجه، زندان و اعدام شکل گرفت، صحنه‌هایی به‌یاد ماندنی به تصویر کشیده شد.

صحنه‌ای که مقابل چشمانم بود تصویری واضح و قدرتمند از برپاییِ یک” داد”گاه و” داد”خواهی مردمی علیه عوامل قضائیِ دخیل در جنایت‌ها بود که احکام ضد بشری را صادر و اجرا کرده بودند.

زنانی که در داخل زندان با شجاعت و شهامت در مقابل قضات صادر کننده احکام‌شان ایستاده بودند و تنها خواسته‌شان توقف سرکوب و خشونت علیه مردم ایران بود. آنها فریاد می‌زدند و از مقامات می‌خواستند که اعدام و شکنجه را متوقف کنند. قضات و مقاماتی که در میان ده‌ها نیروی امنیتی جرات بیرون آمدن از در اتاق یا پذیرفتن ورود ما زنان به اتاق‌های‌شان را نداشتند.

این لحظه همان لکنت زبان جنایت‌کار در مقابل دادخواه است.

صحنه عجیبی بود. ما زندانیان جلوی در ایستاده بودیم و تکان نمی‌خوردیم. نیروهای امنیتی و زندان‌بان‌ها ما را به این‌طرف و آن‌طرف می‌کشیدند. یکی دو بار زمین خورده اما دوباره بلند شدیم و ایستادیم. دستها‌یمان را به شکل قلاب زنجیر کردیم و شعار و سرود خواندیم.

یک لحظه در راهروی بند هیچ نبود جز فریاد طنین‌انداز زنان : “محسن شکاری” “محسن شکاری” “محسن شکاری” ... و تصویر عموزاد از لای نرده‌های پنجره افسرنگهبانی که سرش پائین و پائین‌تر می‌افتاد؛ تصویری به یاد ماندنی شد در خاطرمان. ایکاش عکاسی از آن لحظه عکس می‌گرفت.

این شکوه فریاد دادخواهی علیه بیدادگر و ظالم است. این زیبایی سر برآوردن عدالت‌خواهی در بارگاه ظلم بی‌امان، در بند زنان است.

در آن لحظه گلرخ را می‌بینم که با یکی از ماموران بحث می‌کند و می‌گوید به جای عقب راندن ما یک بار رو به سوی آنان بگیر و به آنان بگو جنایت بس است. قتل و کشتار بس است. به جای ما آنان را متوقف کن که دستشان در خون است.

صدای فریاد دیگری را می‌شنوم. سپیده سرش را از لای میله‌های پنجره جلو می‌برد و خطاب به عموزاد می‌گوید چرا محسن را کشتی؟ چرا محمد مهدی کرمی را کشتید؟

بی‌اختیار دیگری فریاد می‌کشد ماشالله کرمی کجاست؟ چرا آزادش نمی‌کنید؟

محبوبه با لهجه جنوبی فریاد می‌زند، کیان را خودتان کشتید. حالا می‌خواهید مجاهد کورکور را اعدام کنید؟

صدای سروناز را از پشت در قفل شده و صورت پر حرارتش را از دریچه کوچکش میبینم و میشنوم فریاد می زند: “ محسن شکاری زنده است.” “ خون سرد نمیشه.”

از پشت درِ قفل شده، کمی دورتر از ما زنان فریاد می‌زنند رضا رسائی را نکشید و با مشت بر در می کوبند.

به نظرم می‌آید این باشکوه‌ترین “داد”گاه است.

صدایم بلند می‌شود و به جمع سخن‌رانان می‌پیوندم.”  این یک دادخواهی مردمی است . جلوه و تصویری از “ داد” گاه شما قضاتِ دادگاه انقلاب و مقامات قضائی‌ست که دست به اِعمال شکنجه و اعدام زده‌اید. خوب احساس کنید. احساس کنید زمانی که در مقابل مردم رنج‌کشیده ایران با این پرسش مواجه خواهید شد “که چرا فرزندان این سرزمین را کشته‌اید؟ چرا جوانان را اعدام کرده‌اید؟ چرا زنان و مردان را شکنجه و زندان کرده‌اید به چه حالی خواهید افتاد؟ شما الان که هنوز در مسند قدرتید و در داخل زندان جمهوری‌اسلامی در میان گارد مسلح محافظت میشوید،  جرات ندارید که به میان ما نُه زن زندانی بیایید یا درِ اتاق را باز کنید و در مقابل ما بایستید و پاسخگوی رفتارتان باشید. یقین دارم در پیشگاه مردم در روز دادخواهی نیز نخواهید توانست حتا یک کلمه بر زبان برانید. اینجا دادگاه مردمی در قلب زندان اوین در بند زنان سیاسی ـ عقیدتی برای امر دادخواهی‌ست. این تاریخ را به ذهن‌تان بسپارید.

صدای اعتراض بلندتر از قبل در تمام زوایای ساختمان می‌پیچد. “دست از صدور احکام اعدام بردارید. ماشین مرگ، اعدام و شکنجه را متوقف کنید. دلیل به اینجا آمدن‌مان نه احکامی‌ست که علیه خودمان صادر شده است و نه زندانی‌ست که با افتخار تحمل می‌کنیم. ما اینجا آمده‌ایم که بگوییم خشونت علیه مردم را متوقف کنید. آمده‌ایم بگوئیم مقاومت و اعتراض ادامه دارد و جنبش “زن، زندگی، آزادی” زنده است.”

موج فریاد رسای زنان در فضای زندان پیچیده بود . ای کاش صدابرداری بود و سکوت محض خفت الود مقامات و قضات را که قادر به براوردن یک کلمه از همان دهانهایی که احکام مرگ و زندان را پشت میزهایشان بلند میخوانند، نبودند، ضبط می کرد. این سکوت برای تاریخ شنیدنی است و قطعا تکرار خواهد شد؛ گرچه این تصویر به دوربین هیچ عکاسی راه نیافت، اما در روح و روان ما و ذهن جنایتکاران ثبت تاریخی شد. زنده باد مقاومت و امید!

نرگس محمدی

زندان اوین   ۶ دی ۱۴۰۲

 

برگرفته از «تلگرام»   نهم دی ماه ۱۴۰۲

از اعتصاب و اعتراض کارگران گروه ملی فولاد اهواز حمایت می کنیم

کارگران گروه ملی فولاد اهواز دوباره دست به اعتراض زدند و با اعلام مجدد خواست های برآورده نشدۀ خود از طرف کارفرما و مدیریت، خشم و نفرت خود را از مدیریت و کارفرما و دولت حامی آن ها به نمایش گذاشتند. کارگران از ابتدای اعتراضات، در محیط کارخانه و جاده خرمشهر که در جنوب غربی شرکت است و همچنین از سمت میدان بقایی که در امتداد اتوبان گلستان است، با گام های استوار  راهپیمایی اعتراضی برگزار می کنند.  در این رژه اعتراضی شعار می دهند: «ما کارگران آهنیم ریشه ظلم را می کنیم». دوستان کارگر که فریاد پر طنین شأن  به آسمان بلند می شود، بدون واهمه از صف آرایی چکمه پوشان سرکوبگر عرصه میدان را برای بیان حق و حقوق خود انتخاب کرده اند.

مهم ترین خواست های کارگران عبارتند از:

•  رفع ممنوعیت ورود به شرکت کارگران تعلیق شده و بازگشت به کار کارگران اخراج شده قبلی.

•  همسان‌سازی دستمزد ها برابر دریافتی کارگران شرکت های فولادی همجوار و براساس هزینه زندگی خانوار ۴نفره که نباید از ۳۰ میلیون تومان برای سال ۱۴۰۲ کمتر باشد.

•  اجرای کامل و فوری طبقه‌بندی مشاغل.

•  قراردادی شدن کلیه کارگران شفق.

•  برکناری مدیرعامل فاسد و خلع مالکیت از بانک ملی.

•  مشارکت کارگران در امر مدیریت شرکت و شفافیت ترازنامه مالی شرکت که متعلق به مردم و کل جامعه است.

این خواست ها سال هاست که از طرف کارفرما و مدیریت شرکت مسکوت مانده و هرگز پاسخ روشنی به کارگران داده نشده است. بسیاری از این کارگران که اکنون با جسارت در مقابل محمدی مدیر فاسد گروه ملی فولاد و بانک ملی که مالکیت کارخانه به آن واگذار شده، می ایستند و خواهان خلع مدیریت آن هستند از نسل کارگران جوانی هستند که درس مبارزه را از کارگران مبارز پیشکسوت خود آموخته اند. به یاد داریم که در دهه هفتاد کارگران لوله سازی اهواز که توسط دولت و بخش خصوصی به تعطیلی کشانده شد و کارگران آن نیز اخراج شدند، برای ممانعت از سرنوشتی که می خواستند به آنها تحمیل کنند، ماه ها در خیابان در حال اعتراض بودند و در همان اعتراضات بود که به دلیل شانه خالی کردن مسئولان از وظایف خود درب استانداری خوزستان را از جا کندند و وارد ساختمان استانداری شدند.

کارخانه لوله سازی یکی از کارخانجات مجتمع صنعتی گروه ملی فولاد اهواز بود که پس از تعطیلی کارخانه، ماشین آلات آن را به صورت آهن قراضه به فروش رساندند. همچنین به یاد داریم که در سال ۹۶ کارگران گروه ملی فولاد خیابان نادری و خیابان « امام» را که در مرکز شهر قرار دارند،  به میدان مبارزه خود تبدیل کردند و حتی با ورود اعتراضی به محل نماز جمعه، امام جمعه اهواز را مورد اعتراض قرار دادند و او را دشمن خود خطاب کردند. اکنون این نسل از کارگران گروه ملی حق دارند که با اعتراض و اعتصاب خود تولید را متوقف سازند و مدیریت را فاسد و دشمن خود خطاب کنند. زیرا آنها می دانند که با توجه به بی مسئولیتی و منفعت طلبی کارفرما و مدیریت، اگر برای خواست های خود مبارزه نکنند بدون شک به سرنوشت کارگران لوله سازی دچار خواهند شد. اعتراض امروز کارگران دفاع از هویت طبقاتی و حق حیات خود می باشد. ادامه این اعتراضات مدرسه مبارزه برای کارگرانی است که نه تنها در گروه ملی فولاد اشتغال دارند بلکه درس و تجربه عملی ای است برای کارگران مجتمع فولاد خوزستان، ملی حفاری، شرکت نفت، شرکت گاز و پتروشیمی ها و کارگران سایر کارخانه ها و مراکز تولیدی ای است که در مناسبات سرمایه داری و در نظام سیاسی و اقتصادی حاکم از حقوق خود بی بهره هستند. کارگران آگاه و جسور گروه ملی در اجتماعات اعتراضی خود که انبوهی از همکاران در آن حضور داشتند درباره سرنوشت خود همفکری کردند و برای بیان اهداف خود و اعتراضاتشان به سخنرانی و تبادل نظر پرداختند. این تبادل نظرها امری بسیار شایسته و لازم برای پیشبرد مبارزه است. شایسته تر آن است که دوستان کارگر این موقعیت را مغتنم شمرده و در حضور این جمع عظیم رزمنده که در واقع مجمع عمومی آنها محسوب می شود، خواست تشکیل سندیکا یا اتحادیه  کارگران گروه ملی فولاد را طرح نمایند. زیرا تشکیلات مستقل کارگری مأمن و ابزار قدرت جمعی کارگران است.

ما امضا کنندگان این بیانیه از اعتراض و اعتصاب شما حمایت می کنیم و برای حفظ همبستگی با هم طبقه ای های خود از هیچ کوششی دریغ نخواهیم کرد. 

۷ دی ماه ۱۴۰۲

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

گروه اتحاد بازنشستگان

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

کارگران بازنشسته خوزستان

برگرفته از «تلگرام»    هفتم دی ماه ۱۴۰۲

این همه ناز و ادا از که آموختی؟

قربان آن لب و لوچه ی شکرینت بروم؛ این همه ناز و ادا از که آموختی؟

ب. الف. بزرگمهر   هشتم دی ماه ۱۴۰۲

بوسه ای بر لبانش که سربلند رفت ـ بازپخشش

بارین کوبانی، در درگیری با ترکمن های هموند ارتش نژادپرست ترک، گرانمایه جانش را از دست داد. گرگ منشان بجای برخوردی سزاوار و ستوده با جنگاوری بر خاک افتاده، بدن بی جانش را لخت کرده از هم دریدند و از آن فیلم گرفتند و منتشر کردند! مرگ تان باد اسلام پیشگان سگ مذهب!

از «گوگل پلاس» با ویرایش و بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/02/blog-post_2.html

پی افزوده:

من بارها و بارها به تصویر این زن دلاور چشم دوخته ام و هر بار، دستکم دقیقه هایی چند؛ شَوَند آن را نمی توانم بر زبان آورم؛ چیزی شگرف در نگاه و سر و گردن استوار وی نهفته است که ناخودآگاه به آن خیره می شوی و نمی توانی از آن چشم برداری؛ هزار و یک سخن باریک و پاکیزه (نکته) که نمی توانی در کالبد واژه ها بگنجانی؛ زیباترین زنی که در زندگیم دیده ام، بی آنکه بخت  دیدار از نزدیک با وی را داشته باشم. زنی که سربلند زیست؛ سربلند جان باخت و جاودانه شد.

ب. الف. بزرگمهر  ۲۴ مهر ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/10/blog-post_16.html

به گوشَت می رود گوزبریش؟

«من سواد ندارم؛  ولی وختی دو نفر در یک کوچه به فاصله یک ماه مبتلا به سرطان می‌شوند، این یعنی خطر!»

در راهپیمایی پرخاش آمیز توده های مردم اردکان و مِیبُد و ... برای گسترش بیماری های بیم برانگیزی چون چنگار (سرطان) در پی گسترش بیمانند آلاینده ها و نابودی زیست بوم شان

برگرفته از «تلگرام»   ششم دی ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب؛ برنام نیز از آن من است.  ب. الف. بزرگمهر)

این نمونه ای گویا از پوشالی بودن رژیم دزدسالار اسلام پیشه است

این نمونه ای گویا از پوشالی بودن رژیم دزدسالار اسلام پیشه است که با دست و پایی لرزان، برای پخش یک پرتور به چنین تبهکاری بزرگی دست می یازد تا خود را پرتوان تر از همیشه نمایش دهد.*

ب. الف. بزرگمهر   هفتم دی ماه ۱۴۰۲

* سجاد زارع شهروند شیرازی از سوی «دادگاه اَنقُلاب» این شهر به ۱۰سال و ۶ ماه زندان و ۲ سال دوری (تبعید) به یکی از شهرهای استان یزد داد باخت (محکوم شد.) او در بازداشتگاه بگونه ای ساختگی بدار آویخته شد و در پیِ شکنجه شنوایی یک گوش خود را از دست داد.

برگرفته از «تلگرام»   ششم دی ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

حرف بچه را زمین نزن، آقای بابصیرت! ـ بازپخشش

تو هم بیا یکی از این آمپولا درِ کونت بزنن، حالت خوب بشه

ب. الف. بزرگمهر    ۲۳ آذر ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/12/blog-post_49.html

خصوصی بازی ـ بازپخشش

آخوند پفیوز امنیتی: حسن فریدون روحانی شده در حجره های تنگ و تاریک حوزه های جان ننه شان: «علمیه»، اندکی پیش و زمانی درازتر پس از برگماری اش به کارپردازی خیمه و خرگاه ولایت، بارها و بارها از اینکه چرا «خصوصی سازی» درست پیش نمی رود و در همان «بخش دولتی اقتصاد» دست بدست می شود، می نالید یا بهتر بگویم: زوزه می کشید و آن را با ریشخندی که از نوک زبانش نمی افتاد، «خصولتی شدن اقتصاد» می نامید. در اینجا به تبهکاری های بزرگ انجام یافته در از میان برداشتن «سازمان برنامه و بودجه»، گشودن باز هم بیش تر و بی پیشینه ی دست و پای کلان دزدان سرمایه های ایران برای از هم پاشاندن اقتصاد و زیرساختارهای اقتصادی کشور در دوره ی پیش از وی نمی پردازم که پس از دستبرد فراقانونی «کیر خر اندرزگوی نادان تر از نادان نظام» در «اصل ۴۴ قانون اساسی نخستین» زمینه ای "قانونی" یافت و مردک پیزُریِ سیب زمینی پیاز پخش کن مهرورزِ سرمایه داران و سوداگران ایران و جهان، انجام آن را بر دوش گرفت؛ این ها بجای خود! با این همه، آنچه آخوند پفیوز امنیتی و دولت انباشته از کلان دزدان «زهدان اجاره ای» در این دوره به انجام رساندند و همچنان با شتاب آن را پی می گیرند، بس فراتر از آن تبهکاری هایی است که وی «خصولتی شدن اقتصاد» می نامید. در ویدئوی پیوست، دانشجویی که با وی گفتگو می شود با یادآوری داده هایی پیش تر روشن شده در زمینه ی واگذاری های بزرگ ترین کارخانه ها و زیربناهای اقتصادی ایران، آن را «خصوصی بازی» می نامد؛ بازی تبهکارانه و گرگ منشانه ی نان و آبداری که سر تا پای ولایت دزدان سگ مذهب از خرد و کلان در آن دست دارند و همگی با هم بی هیچ اندیشه ای به فرجام کار، زد و بندهای همراه با زد و خورد و چنگ و دندان نشان دادن های هر از گاهی به یکدیگر برای دستیابی به مال و منالی بیش تر را پی می گیرند. آنچه در گفتگو اشاره ای سرراست به آن نشده، ولی چون روز روشن است، سرمایه های کلانی است که در پشت پرده این دست و آن دست شده و ناپیداست؛ سرمایه هایی که همگی سر از بانک ها و بنگاه های بزرگ ترین کشورهای امپریالیستی و ریزه خواران شان در می آورند و یافتن شان هم اکنون نیز بس دشوار است؛ چه برسد به آینده ای که با پا نهادن ویروسی سیاسی به میدان در مِهی انبوه گم و گور شده است.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!

ب. الف. بزرگمهر   پنجم خرداد ماه ۱۳۹۹

https://www.behzadbozorgmehr.com/2020/05/blog-post_243.html

ویدئوی پیوست: خصوصی بازی

تو كه پهلوی اینان نشستی، سزای تو این باشد! ـ بازپخشش

مُقَلّدی به بارگاه ولایت رفت. نام تنی چند از یاران حُجره و گرمایه و گلستان دید که بر دیوار نوشته. خواست كه تُف بر نام اکبر و حسن و سعید اندازد؛ بر نام علی افتاد. سخت برنجید و گفت:
تو كه پهلوی اینان نشستی، سزای تو این باشد!*

ب. الف. بزرگمهر   پنجم شهریور ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/08/blog-post_27.html 

* با الهام از طنز زشت و زیبای جاودانه عُبید زاکانی:
شیعه ای در مسجد رفت. نام صحابه دید كه بر دیوار نوشته. خواست كه خَیو بر نام ابوبكر و عمر اندازد، بر نام علی افتاد. سخت برنجید و گفت: تو كه پهلوی اینان نشینی سزای تو این باشد.

به ما هم از این بیت المال چیزی برسانید ... ـ بازپخشش

به ما هم از این بیت المال چیزی برسانید. خدا عمرتان بدهد و دامتان بر برکت باد* منظورمان خدای نکرده روباه نیست؛ خرگوش و اینا را می گوییم ...

ب. الف. بزرگمهر    دهم شهریور ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/09/blog-post_1.html

* همان دامت برکاته

برادرم بیگناه است

ویدئوی پیوست (برگرفته از «تلگرام» ـ سوم دی ماه ۱۴۰۲): برادرم بیگناه است

درود به مردم دلاور و دلاورپرور ایذه!

در برابر مادران داغدیده ی ایذه، کازرون، سنندج، مهاباد و دیگر شهرها و روستاهای ایران سر فرود می آورم.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر برای سرنگونی رژیم پوشالی اسلام پیشگان

ب. الف. بزرگمهر   سوم دی ماه ۱۴۰۲

آن ها نمی خواهند شکست در میدان جنگ را پذیرا شوند

گفته های این روباه تبهکار اروپایی،* آمایش و زمینه سازی چنگ اندازی سرراست «ناتو» در جنگ درگیر شده ی کنونی، برای بسیج هر چه بیش تر شغال های ریز و درشت دیگر در راستای سیاست تبهکارانه ی دستگاه دیپلماسی «یانکی» هاست و جز این از هیچ آرش و مانشی برخوردار نیست. آن ها نمی خواهند شکست رزمجویانه در میدان جنگ که همزمان شکست سیاسی بزرگی برای شان است را پذیرا شوند.  

ب. الف. بزرگمهر   سوم دی ماه ۱۴۰۲

* «جوزپ بورل» در گفتگو با رسانه ای انگلیسی گفت:
«اگر ما با شتاب راه و روش خود را دگر نکنیم، اگر همه ی توانایی‌های خود را بسیج نکنیم، پوتین در جنگ اوکراین پیروز می شود ... نکته ی برجسته این است که ما برای جلوگیری از پیروزی روسیه در جنگ چه کاری می توانیم انجام دهیم. ما آماده ایم چه کار کنیم؟ آیا براستی آماده ی انجام هر کاری که بایسته است، هستیم؟ این پرسشی است که باید از خود بپرسیم.»

گزیده ای برگرفته از «چوب دو سر گُه»   سوم دی ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

مغز حاکم باشی خشکیدس!

اوایل که اومده بودم اینجا، تو کپر یا آلاچیق های کنار دریا می خوابیدم. شب اول خواستم از سرویس بهداشتی استفاده کنم، بسته بود.گفتن شبا باید ببندیم (همه جای ایران همینه ). روز رفتم، آب قطع بود !فقط پنجاه متر با دریا فاصله بود؛ اما آب قطع ... فرداش پس فرداش ... فهمیدم آب جیره بندیه

از ۱۲ ظهر تا ۱۲ شب قطع میشه !کل استان !حتی کنار ساحل ...!

ها کاکا!

مو لب دریا هم میریم باید خومون آب ببریم؛ نه که دریا خشکیده باشه ها !نه! مغز حاکم باشی خشکیدس! 

***

آب در استانی که بیش از نهصد کیلومتر نوار ساحلی دارد، هر روز دوازده ساعت قطع می شود؛ هر روز! آب آشامیدنی را که باید جدا خرید به کنار، همین آب لوله کشی هم از ۱۲ ظهر تا ۱۲ شب قطع می شود؛ اکثر خانه ها گاز کشی نشده؛ بسیاری از مردم هنوز از کپسول گاز استفاده می کنند؛ مثل دهه شصت تهران .

چهل سال گذشته و استانی که به کل دنیا گاز میده برا مردم خودش گاز نداره !این از آب و گاز که خودمون رو اقیانوسش خوابیدیم و محرومیم. سرعت اینترنت؟ لاکپشتی؛ امکانات ورزشی و فرهنگی؟

بیا خودت ببین؛ در حد صفر. تعداد سالن‌های ورزشی،کتابخانه،سالن تئاتر و سینما بسیار اندک و کیفیت هم خیلی پایین ... اما کودک کار زیاد داریم؛ سالمندانی که هنوز کارهای سخت انجام می دهند، زیاد داریم؛ کارگرانی که از گرمازدگی می میرند، فراوان ...

سهیل عربی

گزیده ای برگرفته از «تلگرام» سوم دی ماه ۱۴۰۲

گزیده ای برگرفته از «تلگرام» سوم دی ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش درخور تنها در نشانه گذاری ها از اینجانب؛ برنام را از بوم برگزیده ام.  ب. الف. بزرگمهر)

ژرفش طبقاتی تا ژرفای جان و روان

ژرفش طبقاتی تا ژرفای جان و روان ایران؛* گرچه، شاید هیچ جای دیگری از میهن مان تا این اندازه ژرفا نیافته و به دریافت باریک طبقاتی دست نیافته که در سخنان همسر داغدار آن جانباخته بازتاب یافته است؛ ژرفشی که بی هیچ گمان و گفتگو نبرد طبقاتی پایدار را در پی خواهد داشت و سخت نیازمند سازماندهی از سوی سازمان سیاسی خوب ساز و برگ یافته به «سوسیالیسم دانشورانه» ی طبقه کارگر در میهن مان است؛ سازمانی سیاسی که سازمان های رستایی ـ سیاسی کارگران در بالاترین تراز سازماندهی خود نیز نمی توانند جایگزین آن باشند و شوربختانه هنوز نشانه های کمرنگی از آن نیز بچشم نمی خورد.

یاد آن کارگر آگاه زنده و درودی از دل و جان به گرانمایه همسر وی

زنده و پایدار باد کرد و کردستان!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر برای سرنگونی رژیم پوشالی اسلام پیشگان

ب. الف. بزرگمهر   دوم دی ماه ۱۴۰۲

* سخنان سهیلا ابراهیمی، همسر جانباخته راه آزادی: فواد محمدی در کنار مزار او در روستای ماویان (این ویدیو از آنِ سال گذشته است).

در جریان پرخاش های ۲۴ آبان ماه ۱۴۰۱ در شهر کامیاران، فواد محمدی در پی تیراندازی نیروهای امنیتی زخمی شد و به شوند خونریزی در بیمارستان کامیاران جان باخت. در آن هنگام، وی ۳۸ ساله و پدر دو فرزند بود.

برگرفته از «تلگرام»   دوم دی ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

 

... در دلِ دوزخ، بهشتِ جاودان داریم ما ـ بازپخشش

پیشکش به جنبش سرزنده، پرجوشش و پایدار بازنشستگانِ میهنِ دردمندمان

یاد رخسار ترا در دل نهان داریم ما

در دلِ دوزخ، بهشتِ جاودان داریم ما

در چنین راهی که مردان توشه از دل کرده اند

ساده لوحی بین که فکرِ آب و نان داریم ما

منزل ما همرکاب ماست، هر جا می‌رویم

در سفرها طالعِ ریگِ روان داریم ما

چیست خاک تیره تا باشد تماشاگاه ما؟

سیرها در خویشتن چون آسمان داریم ما

قسمت ما چون کمان از صیدِ خود خمیازه‌ای است

هر چه داریم از برای دیگران داریم ما

همت پیران دلیل ماست، هر جا می‌رویم

قُوَّت پرواز چون تیره از کمان داریم ما

گرچه غیر از سایه ما را نیست دیگر میوه‌ای

منّتِ روی زمین بر باغبان داریم ما

گرچه صائب، دست ما خالی است از نقد جهان

چون جرس آوازه‌ای در کاروان داریم ما

صائب تبریزی

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/11/blog-post_504.html

حال که نمی توانیم بزبان آدمیزاد با یکدیگر گفتگو کنیم ...

حال که نمی توانیم بزبان آدمیزاد با یکدیگر گفتگو کنیم، ناچار دست بدامن نوادگان تبارهای «یأجوج و مأجوج» شدیم که قرآن از آن ها چون جَک و جانورانی مردم آزار و خونریز یاد کرده است؛۱ البته این ها ناساز با نیاکان شان، مردمی بی آزار بدیده می آیند که نشانه ای از پیشرفت های درخشان بدرازای چندین هزاره است؛ گرچه به هر شَوَندی، فرمانروایان آمریکا از آن ها سخت می ترسند و همه ی کوشش خود را بکار می گیرند تا راه های پیشرفت آن ها را ببندند. به هر رو، چنانچه این ها نیز چون ما از «حضرت آدم» ریشه گرفته باشند که تا سرش به آن سنگ سیاه نخورده بود،۲ هنوز آدم نشده بود، نشان داده اند که شایسته ترین فرزندان آن حضرت در روی زمین هستند که نه سر کسی را می بُرّند؛ نه به کُس و کون دیگران چشم آز دارند و نه داو برتری بر دیگران سر می دهند. گزیده سخن می گویند؛ آرام و بی هیاهو کاسه بشقاب شان را می فروشند و میانجی دیگران برای آشتی و روبوسی می شوند. ما باید از این ها راه و چاه آدم شدن را بیاموزیم.

از زبان علی باقری کنی که با همه ی مزدوری اش برای رژیم پوشالی دزدان سگ مذهب فرمانروا بر ایران، سگش می ارزد به آن «کودک خردسال نظام»:  ب. الف. بزرگمهر   یکم دی ماه ۱۴۰۲

پی نوشت:

۱ ـ «این نشست به مهتری ꞌدنگ لیꞌ، دستیار وزیر کار و بار برونمرزی چین و با همپایی ꞌولید بن عبدالکریم الخریجیꞌ، دستیار وزیر کار و بار برونمرزی عربستان و علی باقری کنی، دستیار سیاسی وزیر کار و بار برونمرزی رژیم خرموش های اسلام پیشه ی فرمانروا بر ایران، ۲۴ آذر ماه در پکن برگزار شد.» (برگرفته از رسانه ای امپریالیستی)

۲ ـ «حجر الاسود»؛ بنگرید به نوشتار «حضرت آدم هم پس از آنکه سرش به سنگ خورد، آدم شد!» ب. الف. بزرگمهر   ۱۹ اردی بهشت ماه ۱۳۹۱ در پیوند زیر:

https://www.behzadbozorgmehr.com/2012/05/blog-post_08.html

بچه! ننه ات یادت نداده انگشتت را هر جایی فرونکنی؟

بچه! ننه ات یادت نداده انگشتت را هر جایی فرونکنی؟ اون یکی که گوشش بدهکار نیست ...

ب. الف. بزرگمهر   یکم دی ماه ۱۴۰۲

خواهر مقدس! بگذار برایت قاشق بیاورم ...

خواهر مقدس! من جای دوری نرفته بودم؛ همین پشت مشت ها بودم. بگذار برایت قاشق بیاورم ... (در دل با خود: دور از جان گاو!)

ب. الف. بزرگمهر   یکم دی ماه ۱۴۰۲

دُختی دلاور و نمونه ای از میان بسیاری دلاورزنان و مردان ایران که خوش درخشیدند

خرموش ها بهترین میوه های باغ و بستان ایران را چیده و همچنان می چینند؛ این دُخت دلاور نمونه ای از میان بسیاری دلاورزنان و مردان ایران است که با پیشکش گرانمایه جان خویش از سرافکندگی ملی گرانبار شده از سوی رژیم پوشالی دزدسالار فرمانروا بر میهن مان تا اندازه ای بسیار کاستند و جاودانه شدند. درود به روان پاک تک تک شان و نام شان رخشنده!

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر برای سرنگونی رژیم پوشالی اسلام پیشگان

ب. الف. بزرگمهر   ۳۰ آذر ماه ۱۴۰۲

پرتور و ویدئوی پیوست برگرفته از «تلگرام»