«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ تیر ۱۹, شنبه

وختی تلخکی ابزار دست کشورهای امپریالیستی را بر کرسی ریاست جمهوری می نشانند ...

«بازتاب پرتورهای رژه نظامی سربازان زن ارتش اوکرایین با کفش‌های پاشنه‌بلند در رسانه ها، خشم برخی از نمایندگان مَهِستان آن کشور را برانگیخت. آن ها چند جفت کفش پاشنه‌بلند با خودشان به مَهِستان بردند و از وزیر پدافند (دفاع) کشورشان خواستند که او هم برای رژه رفتن کفش پاشنه‌بلند به پا کند.»*

با خود می اندیشم: وختی تَلخَکی ابزار دست «یانکی» ها و دیگر کشورهای امپریالیستی را از صندوق رای بورژوازی نامور به «پارلمانی» بیرون می کشند و بر کرسی ریاست جمهوری می نشانند، چرا زنان ارتش شان با کفش پاشنه بلند رژه نروند؟

ب. الف. بزرگمهر   ۱۹ تیر ماه ۱۴۰۰

* بنیاد داده ها برگرفته از «اسپوتنیک» به تاریخ ۱۹ تیر ماه ۱۴۰۰ با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب است.  ب. الف. بزرگمهر

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!