دیگر نیازی به بهشت رفتن مان نیست ... ـ بازپخشش

... و تبارک الله احسن الخالقین! الهی شکراً

دیگر نیازی به بهشت رفتن مان نیست؛ حوری با پای خودش آمده اینجا ...

از زبان آن تازی به نان و نوا رسیده:  ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۵

https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/03/blog-post_47.html

اینجوری برادران گردشگرمان آسوده ترند

اینجوری برادران گردشگرمان آسوده ترند؛ آن ها که پیش تر به این سرزمین پا نهاده اند از تازیان ددمنش سوسمارخوار گرفته تا امروز که نوادگان شان بحمدلله دست شان به دهان شان می رسد و رنگی از فرهنگ بخود گرفته اند، نیک می دانند که حوریان نوید داده شده در بهشت آسمانی از زیبایی گرفته تا دستپخت و آیین دانی و ... به پای حوریان این سرزمین نفرین شده نمی رسند. نفرینی که با پای نهادن امام سیزدهم ناکجازاده و بی بُته ای که هنور نیامده از هول و ولا آفتابه اش در ویرانه ای که در آن می زیست را جا نهاده بود، آغازید و تاکنون که مهترِ جمهورِ سیزدهمی آراسته به هر هنری از آدمکشی گرفته تا جاکشی بر سر کار است، پی گرفته شده که خود روشن ترین گواه شوم بودن شمارگان سیزدهم در آیین های کهن این سرزمین رو به نابودی است؛ سرزمینی باستانی که هر جَک و جانوری از بوم و شبکور گرفته تا خرموش های شکمباره ی بیرون آمده از دل تاریکی، جای جای آن را انباشته و هر یک جایگاهی درخور خویش یافته اند. بفرمایید! قدم تان روی تخم چشم مان! به سرزمینی که آن را مجوس نامیدید و حتا از «سرو کاشمر» آن درنگذشتید، خوش آمدید.

راستی! به سپارش و اندرز پیامبرکونه ی رهبر عظیم الشان مان، شماری غِلمان و اینا هم داریم که سر و کله تان هنوز پیدا نشده، خودشان به پیشوازتان خواهند شتافت.

از زبان این آفتابه دار آنکه گویی یکراست از دوزخ به ایران رهسپار شده و مرده ریگ خوارِ فرهنگ شده:  ب. الف. بزرگمهر   هشتم مهر ماه ۱۴۰۲ 

***

معاون صنایع دستی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به نمایندگی از عزت‌الله ضرغامی، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در مراسم روز جهانی گردشگری درحالی در شهر ریاض، پایتخت عربستان سعودی شرکت کرد. در این مراسم بیش از ۵۰۰ مقام مسئول و کارشناس از ۱۲۰ کشور جهان حضور داشتند.

جلالی در دیدار با معاون بین‌الملل وزارت گردشگری عربستان، پیشنهاد تشکیل کارگروه رفع موانع گردشگری و لغو روادید بین ایران و عربستان را مطرح کرد. وی بیان داشت: پیام مهندس سیدعزت‌الله ضرغامی ـ وزیر میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی ـ به وزیر گردشگری عربستان سعودی را به سلطان المسلم ارائه کردم. در این پیام از مقام عالی وزارت عربستان برای سفر به ایران دعوت شده است که قرار شد برنامه‌ریزی و هماهنگی‌های لازم انجام شود.

عربستان با هدف افزایش شمار گردشگران این کشور، پیش‌تر طرح ویژه معافیت از روادید الکترونیکی را برای شهروندان بریتانیا و ایرلند شمالی، اروپا و ایالات متحده آمریکا اجرا کرده است. ساکنان کشورهای عضو "شورای همکاری خلیج فارس" و اقوام درجه یک آن‌ها نیز می‌توانند از طریق یک درگاه آنلاین برای دریافت ویزای الکترونیکی عربستان اقدام کنند. عربستان حدود چهار سال پیش در راستای تسهیل شرایط سفر به این کشور، اعلام کرد که برای شهروندان ۴۹ کشور ویزای فرودگاهی صادر می‌کند.

برگرفته از «چوب دو سر گُه»   هفتم مهر ماه ۱۴۰۲ (بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر)

بنا بود نخستین سال دبستان را بیاغازد

هستی نارویی، نوگلی هنوز خوب نشکفته که دزدان اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی در آدینه ی خونین زاهدان در سال گذشته، گرامی جانش را ستاندند.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر برای سرنگونی رژیم پوشالی اسلام پیشگان

ب. الف. بزرگمهر   هشتم مهر ماه ۱۴۰۲

پرتور پیوست، برگرفته از «تلگرام»  هشتم مهر ماه ۱۴۰۲

سریع تر از «نیروهای واکنش سریع ممالک محروسه ی شیطان بزرگ» ـ بازپخشش

ما البته در جزئیات امور دخالت نمی کنیم و غرض از این عرایض هم دخالت و انگولک و اینا در کار قضات و سپاه و بسیج و سایر دست اندرکاران نظام مقدس اسلامی نیست؛ بلکه برعکس تشویق شان است. برخی معاندین و مغرضین که خود را به هیأتِ همراهان درآورده اند ناجوانمردانه به ما خرده می گیرند که در هیچ کاری پیشرفت نداشته و کشتی نظام را به گِل نشانده ایم؛ اینطور نیست. آنچه همین دیروز یا امروز به آگاهی مان رسانده اند، حاکی از پیشرفت برق آسایی است که حتا عملیات پیشگیرانه ی «جورج دبلیو بوشِ پسر» در حمله به عراق و افغانستان را پشت سر می گذارد و جای تبریک و تهنیت به یک یک برادرانِ دست اندرکار دارد. در این نمونه که البته مشابه نیز دارد و انشاء الله به همین نحو پی گرفته شود، سربازان اسلام فرد گول خورده یا کَاَنَّهُ معاندی را پیش از ارتکاب به جرمی که امنیت داخلی مان را به خطر می انداخت، دستگیر و جناب قاضی و دستگاه قضاوتِ زیر نظرش نیز بلافاصله حکمی فراخور جرم « اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم» صادر کرده اند که دست شان درد نکند و خدا پشت و پناه شان. خُب! آیا این پیشرفت نیست که نظام مقدس مان به افقی دست یافته که سریع تر از «نیروهای واکنش سریع ممالک محروسه ی شیطان بزرگ» عمل می کند؟ آیا این پیشرفت نیست که پیش از ارتکاب جرم، بتوانی فکر فرد گول خورده یا معاند را بخوانی و بموقع دستگیرش کنی؟

ما همینجا به سردمداران نانِ اسلام خورِ آمریکا و اروپا که همه چیزشان از نفت و گاز و مواد خام و نیمه آماده ی معدنی و اینا را از برکت وجود ما دارند و با این حال دروغ و دغل در معامله بکار می گیرند و اوقات مان را تلخ می کنند، می گوییم خدا را شکر کنند که کار دشمنان و معاندین مان که به میلیون ها نفر سر می زند، بحمدلله به «ارتکاب جرم بر ضد امنیت خارجی» و اینا نکشیده؛ وگرنه هم آن ها از نفت و گاز و سایر نعمت های خدادادی ارزانی شده مان محروم می شدند و هم نان خودمان آجر می شد. ما به آن ها هشدار می دهیم از شیطنت و باج خواهی و چفت و بست کردن سرمایه های اسلام در بانک های شان دست بردارند و اذیت و آزار و شُل کن سفت کن بازی با ما را کنار بگذارند.

نمونه ی دوم از پیشرفت های نظام، عملکرد درخشان برادران کارکشته در سر به نیست کردن معاندین، علی الخصوص مونثین همکار شیطان بی هیچ رد پا و نشانه ای است. لازم به یادآوری نیست و از ما نشنیده بگیرید که به عنوان مثال می توان با کوبیدن های مکرر سر معاند به دیوار سخت و معیوب کردن مغزش همان نتیجه را بدست آورد که از شکستن و خرد کردن کاسه ی سر که آبروریزی در پیشگاه «جامعه جهانی» و مشکلات عدیده در پی دارد، حاصل می شود. خُب این نمونه همچنین نشان می دهد که درس های بصیرت شناسی مان که آن را به سُخره می گرفتند، چندان بیحاصل نبوده و نظام اسلامی گام های بلندی بجلو برداشته است. حالا وخت آن است که سخن را کوتاه کنم و بروم ببینم این نمونه ها در کدامیک از پله ی انقلاب جهانی اسلام می گنجند یا شاید هم نیاز به تعریف و تراشیدنِ پله ای تازه باشد.

از زبان «کیر خر نظامِ خرموش پرور» در گفتگوی خودمانی با برخی نوچه های گوش بفرمان:  ب. الف. بزرگمهر   ۱۱ دی ماه ۱۴۰۱

https://www.behzadbozorgmehr.com/2023/01/blog-post.html

محمد قادری از بازداشت شدگان جنبش مردمی در تاریخ ۹ آبان ماه ۱۴۰۱ از سوی «دادگاه انقلاب دادگستری» شهرستان اسلامشهر بریاستِ «ميخ در گِل»*: سالار اسکندری قلعه با اَنگِ (اتهام) «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی» به ۵ سال «حبس تعزیری» دادباخته شناخته (محکوم) شد.

برگرفته از «تلگرام»   ۱۱ دی ماه ۱۴۰۱ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

* القاضی (جاودانه عُبید زاکانی)

یاد جانباختگان آدینه ی خونین زاهدان (هشتم مهر ۱۴۰۱) گرامی باد

ویدئوی پیوست (برگرفته از «تلگرام»): یاد جانباختگان آدینه ی خونین زاهدان (هشتم مهر ۱۴۰۱) گرامی باد

شوند افزایش بهای بسیاری دیگر از کالاها نیز همین است ـ بازپخشش

بهای سیب‌زمینی در ایران از ۹ هزار تومان برای هر کیلو گذشته است؛ پدیده ای که اسدالله کارگر، رییس «اتحادیه فروشندگان میوه و سبزی»، شَوَند آن را فروش این فرآورده در بازارهای جهانی می‌داند. بهای هر کیلو سیب‌زمینی در خرده‌فروشی‌ها از ۷۵۰۰ تا ۹۵۰۰ تومان است.* گفته های وی، همچنین گواه دروغگویی گورخری به نام «محمود حجتی» با فرنام ریشخندآمیز «وزیر جهاد کشاورزی» است که پایان خرداد ماه گذشته گفته بود: «این روزها سیب زمینی صادر نمی‌شود، اما پیگیر آن هستم که با تولید و رساندن آن به بازار، قیمت آن تعدیل شود.»**

سخنان رییس «اتحادیه فروشندگان میوه و سبزی» در ایران بسیار درست است که شَوَند افزایش بهای سیب زمینی را فروش آن به کشورهای دیگر دانسته است. ناگفته پیداست که فروش بسیاری دیگر از کالاهای فرآورده ی درون ایران از آن میان، خوراکی ها در بازار کشورهای دیگر به همین شَوَند، کمیابی و گرانی شان در بازارهای درون را در پی داشته و آشوب های اجتماعی ـ اقتصادی را دامن زده و می زند. روندی بس ناروا و تبهکارانه و پدیده ای که تنها سوداگران و بازرگانان ریز و درشت و انگل های «خُمس» و «زِکات» بگیرشان از آن سود می برند و توده های مردم ایران را به خاک سیاه می نشانند.

چنان روند و پدیده ای، همراه با دیگر سیاست های ایران برباددهی از آن میان، سپارش کاشت فرآورده های کشاورزی به کشورهای دیگر (کشت فراسرزمینی)، خریدهای کلانِ فرآورده هایی که همانندشان درون کشور فرآورده می شوند، فروش کارخانجات و تکه تکه نمودن برخی صنایع پایه ای به بهانه ی واگذاری شان به بخش خصوصی که همگی بر بنیاد گونه هایی از «مِرکانتیلیسم» ریشخندآمیز («کاریکاتور») ضد تاریخی استوار شده، نشان از فرمانروایی گروهبندی های تبهکاران و کلان دزدانی که دیگر نام «رژیم» نیز نمی توان بر آن ها نهاد بر هست و نیست ایران و ایرانی دارد؛ گروهبندی هایی که هستی شان از دیر زمانی پیش به این سو در گرو پشتیبانی های همه سویه ی کشورهای امپریالیستی و ریزه خواران روسی و چینی شان است. سرنگون نمودن و نابودی این گروهبندی های تبهکار، کاریای میهنی درنگ ناپذیری است که بر دوش توده های کارگران و زحمتکشان سنگینی می کند.

بگذار روشنفکران تبهکارِ بگونه ای چشمگیر برخاسته از لایه های میان به بالای اجتماعی و از آن میان، نیرنگبازان بیشرمی که خود را در جامه ی حزب ها و سازمان های داویده ی «طبقه کارگر» جا زده اند به گفتمان سازی های شیرین خویش سرگرم باشند و از هر بختی از آن میان، پشتیبانی از همزیستی آشتی جویانه ی (صلح) ملت ها و خلق های جهان با همه ی درستی آن، برای لاپوشانی دهه ها کار و کاریای انجام نداده و بر زمین نهاده، بهره برده و هر از گاهی، پرچم های سرخی در کشورهای باخترزمین هوا کنند که کم ترین آسیبی به سیاست کشورهای امپریالیستی نمی زند و تنها دلخوشکنک و نمایشی برای پوشاندن نارسایی های بیشمارشان است.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ تیر ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/07/blog-post_3.html

پی نوشت:

* بنیاد داده ها برگرفته از گزارشی شلخته از «خبرخوان» تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» به تاریخ ۱۲ تیر ماه ۱۳۹۸ است که آن را ویرایش، فشرده و بازنویسی نموده ام.

** از گزارش «سیب‌زمینی صادر نمی‌شود ، «ایسنا»  ۱۹ خرداد ماه ۱۳۹۸

من هر خرموشی از «کیرِ خرِ نظام» و دشمن شماره ی یک توده های مردم ایران گرفته تا جَک و جانوران دیگری به نام «مسوول پاکدست و کون پاک» درون خیمه و خرگاه آنچه «نظام» می نامند را با نادیده گرفتن دیگر نابکاری ها و تبهکاری های شان، آنگاه که دروغ سر هم می کنند، بی برو برگرد «مادربخطا» می دانم و می نامم. در این باره، تنها برنام «گورخر» را بکار برده ام و شَوَندِ آن، کلی گویی و دوپهلو سخن گفتن وی، درباره ی «رساندن آن به بازار» و «تعدیل قیمت» است که باید پرسید:

کدام بازار؟ بازار درون کشور یا برون کشور؟ بهای دادگرانه بسود کدام گروه یا گروه ها؟ فرآورندگان کالا، خریداران یا سوداگران «حبیب خدا و خرما»؟ آنچه جامه ی کردار پوشیده و دیگر پنهان کردنی نیست، بازار برون کشور یا همانا بازارهای جهانی است و «تعدیل قیمت»ی که از آن سخن رفته نیز آرش و مانشی جز افزایش بهای سیب زمینی بسود آن سوداگرانِ «حبیب خدا و خرما» ندارد. به این ترتیب، چنانچه این گماشته ی مادربخطا پا بجلو نهاد و رُک و راست گفت که آماج سخنم، «تولید و رساندن سیب زمینی (یا هر فرآورده ی دیگری!) به بازار جهانی و تعدیل قیمت آن بسود حبیبان خدا و خرما» بود، نه تنها آن فرنام زشت که تنها به شوند زاده شدن نمونه هایی چون وی از شکم چنان مادرانی بر زبانم آمده را پس می گیرم و از وی پوزش می خواهم که می پذیرم خود گورخری بیش نیستم. هم اینک، این «نخود آشِ» بد زبان تر از من، غرولند کنان زیر گوشم وزوز می کند:

خار..ده! دسترنج کشاورز را به بازار جهانی می بری و می فروشی، بجای خود؛ کاسبان حبیب خدا پولی بجیب می زنند هم ناز شست شان! مردم بدبخت و بیچاره که آخر و عاقبت، شاید تنها یکدانه سیب زمینی بتوانند بخرند و میان بچه های خود قسمت کنند هم کون لقّ شان! گلی است که بگوشه ی جمال خود زده اند. مادر ..ده! دروغگویی ات دیگر برای چیست؟!

ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ تیر ماه ۱۳۹۸

ما بودیم ... فشار و زور آوردیم ... آمدند؛ صف کشیدند؛ نشستند ... ـ بازپخشش

«گاهنامه ی ”دانشمند“ در گزارشی درباره ی پژوهشی تازه نوشته است که موش‌ها نیز مانند آدمیان پس از از دست دادن خاطرات دوران نوزادی، دچار یک دوره فراموشی می‌شوند؛ ولی اکنون پژوهشگران می‌گویند که این خاطرات دربست فراموش نمی‌شوند و تنها دسترسی و یادآوری شان دشوار می‌شود و می‌توان آن ها را از انبار خاطرات بیرون آورد ... پژوهشگران برای ساختن خاطره ای مشخص در مغز موش‌ها آن ها را در جعبه ای ویژه نهاده با شوک الکتریکی کمی برانگیختند. هنگامی که  پس از دوره ای زندگی در جایی جداگانه، موش ها را دوباره به همان جعبه‌ها بازگرداندند، موش‌های جوان که این آروین را بخوبی در ذهن خود نگاه داشته بودند، واکنش نشان دادند؛ ولی موش‌های نوزاد این آروین ترسناک را دربست فراموش کرده بودند.»*

این هم آروین یکی از موش های پیر که نخست، جویده جویده، چنین چیزهایی بلغور می کرد:

«... بدون اینکه فشار و زوری وجود داشته باشد ... آمدند؛ صف کشیدند؛ نشستند ... ما نبودیم ...» و پس از آنکه شوک الکتریکی کوچکی دریافت نمود، جسته و گریخته یادش آمد که ماجرا چگونه بوده است:

ما بودیم ... فشار و زور آوردیم ... آمدند؛ صف کشیدند؛ نشستند ...

این آزمایش، همه ی دانشمندان دست اندر کار را شگفت زده نمود و یکی از آن ها گفت:

چه موش دروغگویی!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۶ تیر ماه ۱۳۹۷

http://www.behzadbozorgmehr.com/2018/07/blog-post_96.html

* برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»  ۲۵ تیر ماه ۱۳۹۷ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

در اینجا ناچارم این نکته را نیز جداگانه بیفزایم که پایه و بنیاد چنین آزمایش هایی نادانشورانه است و هیچ جانوری، حتا نزدیک ترین «پریمات» ها به آدمی چون شامپانزه و گوریل از توان داشتن خاطره و یادمانده در مغز خویش برخوردار نیستند؛ زیرا آن ها توان بازشناخت خویش از طبیعت پیرامون که ویژه ی آدمی است را ندارند و آنچه در بازتاب های شرطی، نخستین بار از سوی پاولوف بر روی جانورانی چون سگ و شامپانزه انجام و شناخته شده را نیز نمی توان خاطره و یادمانده که سرراست با ساخت و پرداخت مانش ها در مغز سر و کار دارد، بشمار آورد. «نسبت دادن ویژگی های آدمی به جهانِ سایر جانداران (Anthropomorphism)، کاری نادرست و سرچشمه ی کژدیسگی های  دانشورانه و اجتماعی است!» (انگار آماده ی سخنرانی شده؟!، ب. الف. بزرگمهر، ۲۳ اسپند ماه ۱۳۹۲ («گوگل پلاس»)

http://www.behzadbozorgmehr.com/2014/03/blog-post_1672.html

این زمان، حلوا می خورم با هزار آدمی ـ بازپخشش

شنیدم كه در این روزها بزرگی، زنی بدشكل و مستوره داشت. به طلاق از او خلاصی یافت و قحبه ای جمیله را در نكاح آورد. خاتون چنانكه عادت باشد، صلای عام در داد. او را منع كردند كه زنی مستوره بگذاشتی و فاحشه اختیار كردی. آن بزرگ از كمالِ حِلم و وقار فرمود كه عقلِ ناقصِ شما بِسرِ این حكمت نرسد. حال آنكه من پیش از این گُه می خوردم به تنها؛ این زمان حلوا می خورم با هزار آدمی.

جاودانه عُبید زاکانی

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/05/blog-post_97.html

این ..خُل کیه، آوردینش پیش من؟ ـ بازپخشش

بیمار آلزایمری:

این ..خُل کیه، آوردینش پیش من؟ چهره اش آشناست ...

ب. الف. بزرگمهر    ۲۸ اردی بهشت ماه ۱۳۹۵

خاتمي شامگاه دیروز به دیدار داود رشیدی رفت. کهنه بازیگرِ سینمای ایران، این روزها دچار بیماری «آلزایمر» شده است ...

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر

https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/05/blog-post_68.html

برای پراگماتیست خشک مغزی چون تو شاید پیشرفت بزرگی بشمار آید

در گفتگو با خبرنگاران گفته بودی: «می دانید وختی به گفته های همکاران باختری خود گوش می دهم، دیگر از هیچ چیز شگفت زده نمی شوم.»۱ کاری به جُستار آن گفتگو که می تواند شمار دیگری از جُستارها را نیز دربرگیرد، ندارم؛ ولی با خود می اندیشم:
برای پراگماتیست خشک مغزی چون تو که مشتی فرمول های آماده در سر انباشته و با همان ها به پیشواز روندهای تازه می رود، شاید پیشرفت بزرگی بشمار آید؛ گرچه، پیشرفتی که هر اندازه بزرگ نیز باشد از هستینگی رویدادهای شتابنده که هر آن رنگی دیگر بخود گرفته و در آن فرمول های خشک نمی گنجند، جا می ماند.

می دانی «تنها کودن ها شگفت زده می شوند»؟۲ درباره ی این یکی هم که در زیر آورده ام، نیک بیندیش؛ ببین می توانی هماوندی میان این هر دو سخن زیبا و نیکو را دریابی. چنانچه دریافتی، گامی بزرگ تر برای شکاندنِ آن کالبدهای خشک و تهی مغزانه بجلو برداشته ای:
«شگفت آساها۳ نه ناساز با زیست بوم۴ که ناساز با آنچه از زیست بوم می دانیم، رخ می دهند.»۵

ب. الف. بزرگمهر   ششم مهر ماه ۱۴۰۲

پی نوشت:

۱ ـ از گفته های وزیر برونمرزی روسیه: «سرگئی لاوروف» در واکنش به گفته های وزیر برونمرزی فنلاند، برگرفته از «چوب دو سر گُه»   چهارم مهر ماه ۱۴۰۲

۲ ـ گفته ای از دید من، بسیار درست از «اسکار وایلد»

۳ ـ شگفت آسا به آرش واژه ی کژدم گزیده ی به پارسی راه یافته: «معجزه»

۴ ـ  «زیست بوم» به آرش «طبیعت» در دربرگیرنده ترین آرش و مانش آن

۵ ـ گفته ای از «سپنتا آگوستین» ایتالیایی، یکی از برجسته ترین شاگردان و پیروان مانی، پیامبر بزرگ و بسیار هوشمند ایران که بنیاد دین ترسایی نوین را با آموخته های خود از مانی بویژه کوشش ارزنده ی وی در پدید آوردن دینی جهانی، دربرگیرنده ی همه ی دین ها و آیین های زمان خویش، پایه ای نیرومند بخشید و چون اسلام کودکانه ی نخستین به نام «مُحَمّدان» که از نویدهای تازی خر کنِ هستیِ رودخانه های شیر و انگبین و انبوه حوری و غِلمان در بهشت همراه با زنهارهای آتش سوزاننده ی دوزخ بویژه به جنگجویانی که تیغاوردهای (غنائم) جنگی را کش می رفتند، فراتر نمی رفت، دین ترساییِ نخستین را گام هایی غول آسا بجلو راند؛ آن را پالود و با بهبود فراخور گسستگی های آن، یکپارچگی و سر و سامانی نو به آن داد.

آنچه ما بیش از پیش به آن نیازمندیم، خردمندی نیست ... ـ بازپخشش

خوب! من ترا بهترین خواندم و از تو چون شایسته ترین نامزد نام بردم؛ ولی پیش خودمان بماند:
از چهره ات خِنگی می بارد و مردم هم کور که نیستند؛ آن را می بینند. چگونه رای آوردی هم برایم یک چیستان است؛ گرچه با این همه، تو در میان دیگر نامزدها برای ما بهترینی! آنچه ما بیش از پیش به آن نیازمندیم، خردمندی نیست؛ چهار دست و پای نیرومند که داشته باشیم، بسیاری از مردم ما را خردمند نیز خواهند دید.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۳ خرداد ماه ۱۳۹۸

https://www.behzadbozorgmehr.com/2019/06/blog-post_73.html

«بی‌بی [فرنام ”نادان یابو“ در میان دوستانش] دوباره برگزیده شد و اینک، آن‌ ها باید دوباره به گزینش روی آورند. این ریشخندآمیز است.» گفته های لات بی سر و پای «یانکی» در گفتگو با خبرنگاران در «کاخ نامور به سپید» یا همانا «روسیاه»، پیش از سفر به انگلیس، ۱۳ خرداد ماه ۱۳۹۸

چه اشکالی داره زمین اینجور خلوت باشه؟! ـ بازپخشش

اشکالی داره بجای ده میلیارد آدم که مانند مور و ملخ تو دست و پای هم می لولن، زمین اینجور خلوت باشه تا چند تا آدم دُرُس و حسابی توش شلنگ تخته بندازن و از زندگی سرشار بشن؟! هان! دروغ می گم؟ بیا این کلاه منُ بگیر جلوت بذار تا داوری کنه! خواهید دید که حقُّ به من می ده ...

از زبان لات بی سر و پای «یانکی»: ب. الف. بزرگمهر   ششم اَمرداد ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/07/blog-post_39.html

چرا می خواهند «آرتساخ» را با آذرآبادگان یکپارچه کنند؟

پیرزن کهنسال که دوران «اتحاد جمهوری های شوروی سوسیالیستی» و همزیستی آشتی جویانه ی میان آذری ها و ارمنی ها را آزموده، شاید با خود چنین می اندیشد و برای پرسش های گسیخته ای که به مغزش یورش می برند، پاسخی درخور نمی یابد:
چرا در این روزهایی که تا پایان زندگی ام چیزی نمانده، باید از زادگاه خودم کوچ کنم و آواره شوم؟! چرا می خواهند «آرتساخ» را با آذرآبادگان یکپارچه کنند؟ مگر در آن دوران که «نخجوان» از هوده ی خودگردانی برخوردار شد، «آرتساخ» نیز از همین هوده در چارچوب جمهوری آذرآبادگان برخوردار نشد؟ مگر هر دوی آن ها در چارچوب «اتحاد جمهوری های شوروی سوسیالیستی» برسمیت شناخته نشدند؟ اینک چرا هوده ی ما را زیر پا می نهند؟! نخش پلیدِ آن «کَلّه قوچی» بیشرم که می گویند از درآمدهای نفتی و سایر دارایی های کشور خود اندوخته ای بزرگ بجیب زده و در بانک های جهان انباشته بجای خود؛ ولی نخش این ریشوی خودمان که با چهره ای پوپولیستی روی کار آمد و نخست وزیرمان شد در این میان چه بود که کار به از دست دادن «آرتساخ» کشید؟ من از همان نخست روی کار آمدنش با چهره ای پوپولیستی می دانستم که کاسه ای زیر نیم کاسه است ... آیا این دو برای پا برجا ماندن شان، هزاران جوان ارمنی و آذری را در همدستی هر از گاهی با آمریکا و اسراییل و ترکیه در میدان های جنگ به کشتن ندادند؟

چرا روس ها تنهای مان گذاشتند؟! می گویند ما به چالش های درون کشورهای دیگر کاری نداریم؛ ولی مگر ما با آذری ها با آنکه هر دو همراه با ایرانیان همریشه ایم از یک ملت هستیم؟ ... این هایی که من در این دوره دیده ام با روس هایی که من در دوره ی جوانی و میانسالی ام دیدم و شناختم، یکی نیستند و خرده شیشه دارند. آیا می پندارند با گواریدن «آرتساخ» در شکم آذرآبادگان، گره چالش را گشوده اند؟ آیا اندکی هم شده، نیندیشیدند که تخم کینه میان ارمنی ها و آذری ها را بیش از پیش می کارند و آن را آبیاری می کنند؟ آیا با سیاست کوته بینانه و نابخردانه ای که در پیش گرفته اند، نمی بینند که به ملی گرایی کور آذری و «داشناک» های تندروی خودمان میدان داده و پای ترکیه و «ناتو» را بیش از پیش به سرزمین های باستانی مان باز می کنند؟

ب. الف. بزرگمهر   چهارم مهر ماه ۱۴۰۲

زیرنویس پرتور:

مهمانسرایی در یکی از نزدیکترین شهرهای دور از تنش برای جای دادن گذرای پناهجویانِ «آرتساخ»

سنگ اسلام به سینه می زنند و در «بلاد کُفر»، پول روی پول می انبایند! ـ بازپخشش

به گزارش زیر درباره ی تحریم ۸۲ دزد اسلام پیشه از سوی «اتحادیه اروپا» اندکی باریک شوید! در اینجا کاری به انگیزه ی این تحریم ها، اینکه گزینشی است و دزدان دلخواه و بیش تر گوش به فرمان آن ها را دربرنمی گیرد، ندارم. شمارشان نیز بیگمان بسیار بیش تر از ۸۲ تن است؛ گرچه باید چنین انگاشت که شمار کلان دزدان اسلام پیشه، رویهمرفته از ۴۰۰ ـ ۴۵۰ تن فراتر نمی رود و در اینجا سخن بیش تر بر سر این ها و دارایی های بسیار کلانی است که نهادی جهانی چون «اتحادیه اروپا» را به چنین واکنشی واداشته است؛ و نه دله دزدهای کوچک تر که شمار بیش تری را دربرمی گیرد.

امیدوارم روزی برسد و هرچه زودتر بهتر که آن اتحادیه ی به نوبه ی خویش تبهکار و دست در دست دزدان، زیر فشار افکار عمومی مردم ایران، اروپا و جهان، سیاهه ی نام و دارایی های چپاول شده ی از سوی همه ی این مادربخطاهای بیشرف که ایران را به خاک سیاه نشانده اند، منتشر کند؛ ولی از این که بگذریم، همین شمار جک و جانور نامبرده در این گزارش که بیش از همه، سنگ اسلام را به سینه زده و می زنند، می توانند به مردم ایران بگویند، چرا بار و بنه و دارایی های شان را بجای نگاهداری در «ولایت مُقدّس اسلامی» ـ که به سر تا پای تَقَدُّسش باید رید ـ به «بِلاد کُفر»، جابجا کرده و می کنند؟ آیا نگرانی شان از همان توده ی مردم پاک باخته ی همچنان باورمند به کیش اسلام نیست که زمانی چنانچه دست شان برسد، پوست از سر دزدان سگ مذهب خواهند کند؟

مرگ بر رژیم تبهکار دزدان اسلام پیشه!

ب. الف. بزرگمهر ۲۳ فروردین ماه ۱۳۹۶

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/04/blog-post_47.html

زیرنویس تصویر:

«گربه مرتضا علی نظام»:
«آمریکایی ها که مستقیم و غیر مستقیم دستشان به انواع جنایات ضد حقوق بشری در ویتنام، فلسطین، عراق، افغانستان، یمن و سایر نقاط جهان آلوده است، حق ندارند ادعای حقوق بشری علیه کشور ایران مطرح کنند.»* علی ایحال اندوخته های مان در آنجا امن تر است. 

* برگرفته از گزارش «ادعاهای حقوق بشری آمریکا علیه ایران ارزش ندارد»، «خبرگزاری مهر» ۱۶ اسپند ماه ۱۳۹۵

***

اتحادیه اروپا تحریم‌ها علیه ۸۲ مقام ایرانی را به دلیل «نقض جدی حقوق بشر» تمدید کرد.

اتحادیه اروپا روز سه‌شنبه ۲۲ فروردین تحریم‌ها علیه ایران به دلیل «نقض جدی حقوق بشر» را تا یکسال دیگر تمدید کرد. این تحریم‌ها نخستین بار شش سال پیش علیه مقام‌های ایران وضع شد.

به گزارش خبرگزاری رویترز، اتحادیه اروپا از سال ۲۰۱۵ که توافق اتمی میان تهران و شش قدرت جهانی درباره برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی حاصل شد رویکرد تازه‌ای در قبال ایران در پیش گرفت و به یک دهه سختگیری مالی و تحریم تجاری آن پایان داد.

از آن زمان هیات‌های زیادی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا به ایران گسیل شده‌ و قراردادهای متعدد تجاری با جمهوری اسلامی منعقد کرده‌اند.

با این حال، اتحادیه اروپا روز سه‌شنبه تحریم‌های خود علیه ۸۲ شخص حقیقی و یک شخص حقوقی ایرانی را به دلیل نقض حقوق بشر تا ۱۳ آوریل سال ۲۰۱۸ (۲۴ فروردین ۱۳۹۷) تمدید کرد.

بر اساس این تصمیم، دارایی و اموال مقامات ایرانی متهم به نقض حقوق بشر همچنان در توقیف باقی می‌ماند و آنها اجازه سفر به هیچ یک از کشورهای عضو اتحادیه اروپا را نخواهند داشت.

این اتحادیه همچنین صادرات هرگونه تجهیزات سانسور یا نظارت بر ابزارهای ارتباطی که «ممکن است برای سرکوب داخلی مورد استفاده قرار گیرند» را به ایران ممنوع کرده است.

رویترز می‌افزاید تلاش‌های اتحادیه اروپا برای تقویت مناسبات خود با ایران از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ در ایالات متحده دشوارتر شده است، چرا که رییس‌جمهوری جدید آمریکا مواضع سرسختانه‌تری در قبال تهران نسبت به باراک اوباما، رییس‌جمهوری پیشین، دارد.

تحریم ۸۲ تن از مقام‌های ایران به دلیل نقض حقوق بشر از سوی اتحادیه اروپا نخستین بار در سال ۲۰۱۱ وضع شد که این تحریم‌ها شامل توقیف اموال و دارایی و همچنین ممنوعیت سفر است.

محمدعلی جعفری، فرمانده سپاه، حسن فیروزآبادی، رییس پیشین ستاد کل نیروهای مسلح، علی سعیدی، نماینده ولی فقیه در سپاه، حسین طائب، رییس سازمان اطلاعات سپاه پاسداران، محمدرضا نقدی، فرمانده پیشین بسیج، اسماعیل احمدی مقدم، فرمانده سابق نیروی انتظامی و همچنین صادق لاریجانی، رییس قوه قضاییه، غلامحسین محسنی اژه‌ای، معاون اول رییس قوه قضاییه، سعید مرتضوی، دادستان پیشین تهران و چند قاضی دادگاه‌های انقلاب از جمله افرادی هستند که در فهرست تحریمی اتحادیه اروپا قرار دارند.

تحریم‌های حقوق بشری اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۱ همزمان با اوج سرکوب شهروندان و مخالفان محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهوری پیشین، از سوی نهادهای امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی وضع شد.

شدت سرکوب‌ها در ایران به اندازه‌ای بود که شورای حقوق بشر سازمان ملل یک گزارشگر ویژه نیز برای ایران تعیین کرد ولی تهران حاضر نشد تا با وی همکاری کند.

آنگونه که سازمان‌های حقوق بشری در سال‌های اخیر گزارش داده‌اند به رغم روی کار آمدن حسن روحانی در سال ۱۳۹۲، موج بازداشت فعالان سیاسی، مدنی و کارگری و صدور احکام سنگین علیه آنها همچنان ادامه دارد.

ایالات متحده آمریکا نیز تحریم‌های مشابهی علیه مقام‌های قضایی، امنیتی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران وضع کرده است.

برگرفته از تارنگاشت وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» ۲۲ فروردین ماه ۱۳۹۶

بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم. ب. الف. بزرگمهر

آن ها تا چیزی را نبینند، باور نمی کنند ـ بازپخشش

ـ چرا این همه سال «پیام روشن» برای شان فرستاده و می فرستیم تو گوش خرشان نمی رود؟!* شما می دانید جناب خلیفه؟

ـ والله چه عرض کنم؟! البته شما خود آن ها را بهتر از ما عرب ها می شناسید؛ ولی تا آنجا که خوی و سرشتِ شان را می شناسم و در ادبیات شان نیز بازتاب یافته، آن ها تا چیزی را نبینند، باور نمی کنند.**

ب. الف. بزرگمهر   نهم مهر ماه ۱۴۰۰

https://www.behzadbozorgmehr.com/2021/10/blog-post.html

پی نوشت:

* وزیر برونمرزی عزرائیل، روز پنجشنبه در رویدادی بی‌ پیشینه، همراه با وزیر برونمرزی بحرین و سرپرست نمایندگی سیاسی «یانکی» ها در آن شیخک نشین، بر روی دستینه ی (عَرشِه) یکی از کشتی‌های ناوگان پنجم «یانکی» ها در منامه پای نهاد (حضور یافت). رسانه‌های عزرائیل روز آدینه نوشتند که آماج پای نهادنِ همبسته ی (حضور مشترک) «یائیر لاپید»، «عبداللطیف زیانی»، وزیر برونمرزی بحرین و «مَگی ناردی»، سرپرست نمایندگی سیاسی (سفارت) «یانکی» ها در منامه بر روی دستینه ی (عرشه) کشتی سپاهی (نظامی) «یانکی» ها «ارسال پیام روشن به ایران [گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان!]» بوده است.

گزیده ای برگرفته از گزارشی در تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا»  نهم مهر ماه ۱۴۰۰ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

** داستانکی از جاودانه عُبید زاکانی

مردی كودكی را دید كه می گریست و هر چند مادر نوازشش می كرد، خاموش نمی شد.

گفت: خاموش شو! اَر نه، مادرت را بكار گیرم.

مادر گفت: این طفل تا آنچه می گویی نبیند، براست نشمارد و باور نكند.

آنچه بر پیچیدگی این عملیات افزوده، مشارکت کودکی در آن است ...

وزارت اطلاعات ایران [بخوان: «نظامِ دزدان اسلام پیشه ی خرموش پرور»] با صدور اطلاعیه‌ای از خنثی‌سازی ۳۰ انفجار همزمان در تهران و دستگیری ۲۸ تروریست خبر داد که ۱۵ نفر از این افراد در استان آذربایجان غربی دستگیر شدند.

به گزارش اسپوتنیک به نقل از "تسنیم"، ناصر عتباتی درباره جزئیات دستگیری ۱۵ نفر از افرادی که قصد عملیات تروریستی در تهران را داشتند، اظهار کرد: پرونده‌ای با موضوع اقدامات تروریستی با گزارش اداره کل اطلاعات استان تشکیل و به دادگستری استان آذربایجان غربی ارجاع شد.

وی افزود: طبق گزارش‌ها و اطلاعات به دست آمده فردی که در حوزه شیمی تحصیل کرده و با داعش زمانی در سوریه و عراق مستقر بودند، همکاری داشت، با هدایت نیرو‌های داعش اقدام به ساخت بمب و آزمایش آن‌ها در برخی از شهرستان‌های استان آذربایجان غربی می‌کرد.

رئیس کل دادگستری استان آذربایجان غربی گفت: اعضای این گروه با هماهنگی‌های انجام شده، اقدام به ساخت تله‌های انفجاری، بمب، جلیقه انفجاری و انتحاری که ریموت‌های تایمر موبایلی بر روی آن‌ها نصب شده بود، کرده بودند تا در مراسم جاماندگان اربعین در تهران، شروع مدارس و مناسبت‌های پر تجمع عملیات تروریستی انجام دهند.

وی ادامه داد: با انجام تحقیقات فنی و مفصلی که توسط بازپرس و اداره اطلاعات انجام شد نفرات مرتبط و سرشاخه‌های اصلی شناسایی و  ۱۵ نفر در استان آذربایجان غربی دستگیر شدند.

عتباتی اظهار کرد: همچنین یکی از عوامل اصلی که قصد داشت بخشی از مواد منفجره را به تهران منتقل کند در یکی از شهرستان‌های استان البرز شناسایی شد و طی نیابتی که داده شد مأموران واجا وارد عمل شدند و در یک عملیات بسیار سنگین و پیچیده و قبل از اینکه عملیات انتحاری و انفجاری رخ دهد، این فرد را دستگیر کردند. در این عملیات دو نفر از نیرو‌های واجا مجروح شدند.

رئیس کل دادگستری استان آذربایجان غربی بیان کرد: در حال حاضر ۲۸ نفر مرتبط با این گروه تروریستی در کل کشور دستگیر شده‌اند و از متهمان مقدار قابل توجهی سلاح کمری، مهمات، اقلام انفجاری و بمب‌های آماده انفجار کشف شده است. پرونده این متهمان به دادگاه انقلاب ارومیه ارسال شده است و متهمان با قرار بازداشت در زندان هستند و تحقیقات تکمیلی در حال انجام است.

برگرفته از «چوب دو سر گُه»   سوم مهر ماه ۱۴۰۲ (بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم. افزوده های درون [ ] از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

دنباله ی گفته های این خرموش دروغگو:
آنچه بر پیچیدگی این عملیات افزوده، مشارکت کودکی در آن است که مأمورین مان، هر چه از وی پرس و جو می کنند، می گوید: «مَمه»! همین امر باعث شده تا شماری از برادران «واجا» جستجو را گسترش بیش تری داده تا مادر و پدر و فَک و فامیلش را در اسرع وخت بیابند. خیراندیشی مأمورین دلسوز نظام با عملکرد ناجوانمردانه ی دشمن جاهل که حتا از کودکان شیرخوار استفاده ی ابزاری می کند، نه تنها قابل قیاس نیست که شایان تقدیر و تشکر است.

ب. الف. بزرگمهر   سوم مهر ماه ۱۴۰۲

خوب! آتش به اختیاری که می گفتیم، تازه حالا جان گرفته ...

خوب! آتش به اختیاری که می گفتیم، تازه حالا جان گرفته ... دیگر صحبت کولبر و سوخت بر و اینا نیست و کَاَنَّهُ همه ی این قوم ملعون ایرانی که هر کار می کنیم ولایتمدار نمی شود را شامل می شود. بزنید! بکشید! چشم و چال دشمن را نشانه بگیرید. پاسخ آن به الله با این حقیر! بحمدلله از همه ی وسائل قتاله از تیغ موکت بری و قمه و چاقو گرفته تا تفنگ های گوناگون ساچمه ای و ششلول های ساخت غرب وحشی نیز فت و فراوان بهره مندید و اگر چنانچه کم آوردید، بگویید تا سریعا از کشورهای دمکرات اروپایی و حتا خود «یانکی» ها که برای چندمین بار، یواش یواش به جلد  «سوسن خانوم» رفته و مانند خودمان چشم دیدن دشمن را ندارد، ابتیاع کنیم. می بینید که بحمدلله همه ی بندها و سدها گام بگام از میان برداشته شده و یخ روابط حسنه بلطف نرمش های قهرمانانه ی این حقیر با سرعتی بی نظیر که الاغ پیامبر اکرم، عفیر را هنگام خودکشی جانگدازش پشت سر می گذارد، در حال آب شدن است. یکی از اولین ثمره های آن هم تار و مار شدن پایگاه های کردهای ملعون در ملعون در آنسوی مرز است. خوب! دیگر منتظر چه هستید؟ تا تنور گرم است و خدای نکرده، زبانم لال، «سوسن خانوم» روی دنده ی دیگر نغلطیده، بزنید همه را لت و پار کنید!

از زبان «کیر خر نظامِ خرموش پرور»:  ب. الف. بزرگمهر   سوم شهریور ماه ۱۴۰۲

ریشه و جنگل ـ بازپخشش

سروده ای از زنده یاد سیاوش کسرایی

https://youtu.be/KQnohwhGXQk

https://www.behzadbozorgmehr.com/2014/09/blog-post_9.html

اولاغ! این بازی «شیر یا خط » نیست ...

خوب! اولاغ برای این چه پاسخی داری؟* ما ایرانی ها زبانزدی زیبا داریم که می گوید «حتا الاغ هم دستش دو بار در یک چاله نمی رود»؛ ولی تو اولاغ مزدور «یانکی» ها، پا در جای پای هیتلر نهاده و می خواهی میلیون ها که نه، چندین میلیارد آدم روی این خورشیدگَردِ کوچک را در جنگی که برنده نیز بازنده است به نابودی بکشانی. اولاغ! این بازی «شیر یا خط » نیست که با خود بگویی: دستِکم بختی ۵۰ ⸓ برای برنده شدن دارم و شکست هیتلر را به پیروزی بازخواهم گرداند! نه اولاغ! پیروزی برای این یا آن سو نه تنها در کار نیست که در خوش بینانه ترین گزینه، بخش های بزرگی از زمین با همه ی جانداران روی آن که اولاغ هایی چون تو در هر دو سوی آتلانتیک را نیز دربرمی گیرد، برای دستکم چندین دهه از هستی بازخواهد داشت.

ب. الف. بزرگمهر   دوم مهر ماه ۱۴۰۲

* نیروهای شناسایی ارتش روسیه یک تانک لئوپارد آلمانی منتقل شده به اوکراین را با خدمه آلمانی از نیروهای بوندسور را منهدم کردند.

نیروی شناسایی ارتش روسیه با نام مستعار "افسانه" گفت: نیروهای شناسایی ارتش روسیه یک تانک لئوپارد را که به اوکراین منتقل شده بود با خدمه کاملاً آلمانی متشکل از پرسنل نظامی نیروهای مسلح آلمانکه در جبهه زاپوروژیه فعالیت می کردندرا منهدم کردند. او گفت: وقتی ما ضد حمله «گوشت دم توپ» آنها را متوقف کردیم و لئوپارد آنها را زدیم، سریعا به سمت تانک در حال سوختن رفتیم که متوجه شدیم تمامی خدمه به غیر از راننده تانک که به شدت زخمی شده است کشته شده اند. وقتی که این راننده به هوش آمد به زبان آلمانی فریاد می زد: «شلیک نکنید.»

این فرمانده شناسایی گفت : شخص آلمانی زبان، چندین بار تاکید کرد که او مزدور نیست و از نیروهای نظامی رسمی ارتش آلمان است و همه کسانی که با او بودند و کشته شدند نیز از همان گردان بودند. به نظامی آلمانی خدمات پزشکی اولیه ارائه شد و او مقر نیروهای خودی را به ما گزارش داد.

این فرمانده شناسایی با نام مستعار " افسانه" افزود: من اول کمی متعجب شدم که او آلمانی است، اما بعد حتی خوشحال هم شدم که برای ما چه فرقی دارد هر کس با این تانک های آلمانی و یا آمریکایی بیاید باید منهدم شود و بسوزد حتی اگر آمریکایی ها خدمه تانکشان باشند.

افسانه گفت: من از پزشک تیم خود پرسیدم که وضعیت این نظامی آلمانی چگونه است، که به من جواب داد به خاطر خونریزی زیاد شانسی برای زنده ماندن ندارد و گفته است که زن و فرزندش را خیلی دوست دارد، ما او را آماده انتقال به مرکز پزشکی کردیم اما او تمام کرد.

برگرفته از «چوب دو سر گُه»   یکم مهر ماه ۱۴۰۲  (بختی برای ویرایش این گزارش نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر)

... جز یک شغال پیر هیچکدام نپذیرفتند

ما به آقا گرگه و شغال های ریز و درشتی که دنبال کونش راه می روند، پیشنهاد کردیم مانند ما گیاهخوار شوند؛* ولی جز یک شغال پیر هیچکدام نپذیرفتند.** ما چشم دیدن این شغالِ آبزیرکاهِ تخم مرغ دزد را نداریم و به چیزهایی که می گوید باور نداریم. ما همراه با ننه مان در چارگوشه ی این جنگل چریده ایم و هیچ باغی جداگانه در آن ندیده ایم.

ب. الف. بزرگمهر   دوم مهر ماه ۱۴۰۲

* «می خواهیم آقا گرگه را به خودداری از خوردن گوشت فراخوانیم!»  ب. الف. بزرگمهر  ۱۶ بهمن ماه ۱۳۹۵

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/02/blog-post_4.html

** «جوزپ بورل»، مهترِ دیپلماسی «باهماد اروپا» در گفتگویی رسانه ای گفت:
ما در جهان گوشتخواران، گیاهخوار هستیم. اینجا جهانِ سیاست از جایگاه نیروست؛ ولی  ما هنوز به یاد داریم که از راه داد و ستد و گسترش فرمانروایی قانون، می توانیم نشانه ی [خودمان] را بر جهان  بگذاریم. ما هنوز باید آواز فرمانروایی قانون را سر دهیم ...

گزیده گزارشی برگرفته از «چوب دو سر گُه»   دوم مهر ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

چشمان درشت سرهنگ سیامک برق می زند ... ـ بازپخشش

نفس می کشی؟! ... فریاد بکش!

به ساعت یازده چیزی نمانده است. هنوز همه ی بچه ها بیدارند. همه سکوت کرده اند. همه، منتظر حادثه ای هستند که باید اتفاق بیفتد. نگاه ها به هم گره می خورد؛ از هم رها می شود؛ دور اتاق می گردد و سرگردان می شود. بعضی از بچه ها چنان سکوت کرده اند که انگار تمام عمرشان حرف نزده اند و بعضی ها بی آنکه حتا مژه بزنند، چنان روبرو را نگاه می کنند که انگار چشم شان نمی بیند.

مهندس سیف گوشه ی اتاق کز کرده است. سرگرد ستایش کنارش نشسته است. نفس مهندس سیف رها می شود. انگار آه می کشد. تو راهرو ساکت است. حتا صدای قدم زدنِ گاه و بیگاه نگهبانان هم خفه شده است. به دیوار تکیه می دهم و سیگاری می گیرانم. هزار جور فکر و خیال به ذهنم هجوم آورده است. به یک یک بچه ها نگاه می کنم. انگار که همه، همین حال را دارند. چند تایی همینطور چنباتمه نشسته اند؛ پینَکی می روند؛ گردن شان لق می خورد؛ سرشان سنگین می شود و به یک طرف می افتد. بعضی یکهو می جهند و چشم شان را باز می کنند و بعضی با گردن یک وری چرت می زنند. یعقوب کنارم نشسته است. چانه اش افتاده است رو سینه اش. سیف به دیوار تکیه داده است و دیوار روبرو را نگاه می کند. حسن و عطا وسط اتاق نشسته اند. پشت به پشت هم داده اند و زانوها را بغل گرفته اند. عطا پیشانی اش را گذاشته است رو شانه اش. پسِ گردنِ حسن خم می شود. انگار چرت می زند. یکهو سرش پایین می افند و تکان می خورد و سرش را بالا می گیرد و اطراف را نگاه می کند. کاظم و کمال نشسته اند پای دیوار روبرو. شانه ها و سرها را به همدیگر تکیه داده اند. چشم های کمال رو هم است. رحمت و ملک، جلو در اتاق، کتابی خوابیده اند. زرندی و بهرام، دورتر از کاظم، پشت به پشت همدیگر داده اند. اسلام تو سه کنج اتاق کز کزده است. رنگش عین گچ دیوار است و چشمان سیاهش برق می زند. سی و سه ـ چهار نفریم. چندتایی دراز کشیده اند و مثل خشت، کنار همدیگر ردیف شده اند. صدای خفه ی سیف، کند و سنگین، تو سکوت اتاق، مثل ضربه ی پتک به سر و روی همه کوبیده می شود:

ـ فکر نمی کنین که امشب، شبِ آخرشون باشه؟!

صدا تو گلوی یکی از بچه ها گره می خورد:

ـ اعدام؟!

یکهو جا می خورم. همه ی بچه ها تکان می خورند. همه ی چشم ها به طرف مهندس سیف برمی گردد. مهندس سیف عجب سر بزرگی دارد؛ اصلا به تنه اش نمی آید؛ حتا به صورتش هم نمی خورد. چانه اش باریک است. گونه هایش استخوانی است و کوچک. کاسه سرش از شقیقه ها، یکهو، بی هوا بزرگ می شود. چشم هایش درشت است؛ مثل چشم های اسب.

مهندس سیف دارد نگاهم می کند. سایه ی مژه های بلندش افتاده است زیر کاسه ی چشمانش. نور چراغ از بالا به پیشانی اش می تابد. پیشانی اش برق می زند. انگار ـ تو این هوای سرد ـ عرق کرده است. هنوز دارد نگاهم می کند. نگاه کردنش سنگین است. انگار باید چیزی بگویم. جرأت نمی کنم. صدا تو گلویم خفه می شود. تقلا می کنم تا حرف از دهانم بیرون بزند:

ـ نه! ... این خیلی دردناکه! ... نه! ... چطور مگه؟!

... اما ته دلم حس می کنم که حرف مهندس سیف بیربط نیست.

همه ی بچه ها گردن کشیده اند و به مهندس سیف نگاه می کنند. انگار هیچکس خواب نبوده است. انگار همه دراز کشیده بودند؛ و یا چشم ها را رو هم گذاشته بودند که کسی باشان حرف بزند و فکر کنند. انگار همه، خواب مصلحتی بودند.

عطا زیر لب می غرد:

ـ شاید هم! ...

حسن سر برگردانده است و با دهان نیمه باز به عطا نگاه می کند. نفس اسلام رها می شود. انگار ساعت هاست که نفس تو سینه اش گره خورده است. حرف زدنش مثل چینی ترک خورده، جلا ندارد:

ـ یعنی ممکنه؟!

تا حالا دل هامان متلاطم بود و تقلا می کردیم که چهره هامان آرام باشد؛ اما حالا با حرف سیف، چیزی را که گم کرده بودیم و به دنبالش سردرگم بودیم، پیدا کرده ایم.

ـ آخرین شب افسران!

تلاطم از دل هامان به چهره مان می ریزد و چشم هامان را پر می کند.

صدای رحمت، ناباور است. صدایش لرزه دارد:

ـ نه! نه! نه! ...! این غیرممکنه!

دلم از جا کنده می شود. انگار که می گوید:

ـ بله!

صدای رحمت عین بادکنک می شود و بزرگ می شود و حجم اتاق را پر می کند و یکهو می ترکد و صداها درهم می شود و مثل ضربه، کاسه ی سرم را می کوبد:

ـ بله!

ـ بله! ... اعدام!

ـ شب آخر!

ـ آخرین شب!

ته سیگار را تو انگشتانم له می کنم. سرانگشت هایم می سوزد. فوت شان می کنم و بی اختیار سیگاری دیگر می گیرانم و با خودم زمزمه می کنم:

ـ واقعا شب آخرشونه؟!

... و اگر شب آخرشان باشد ... اگر ...!

فردا که آفتاب سر بزند، دیگر راه رفتن چابک و سرشار از زندگی سرهنگ سیامک را نخواهم دید.

ـ سلام جناب سرهنگ!

ـ سلام، حالتون چطوره؟

ـ اِی، نفس می کشم.

چشمان درشت سرهنگ سیامک برق می زند:

ـ نفس می کشی؟! ... فریاد بکش!

از همه مسن تر است؛ اما از همه پر جنب و جوش تر است.

چرا دلتنگی؟ ... شاد باش! محکم باش! شماها مرخص می شید ... اما یادتون باشه ...

سرزنده و با لبخندی به لب حرف می زند:

ـ ... یادتون باشه که اینجا چه جهنمیه! ... برا همه بگید. به همه بگید. همه باید بدونن آنچه که حقیقت داره، اینه که ما همه به کشور خدمت کرده ایم. آنچه که حقیقت داره، اینه که ما همه، سعادت و سربلندی مملکت را می خواهیم. مبارزه ی ما در راه بدست آوردن آزادی، شرف، رفاه و حیثیت همه ی مردم کشور بوده ...

یک لحظه چشم نگهبان را دور دیده است. یکریز حرف می زند.

ـ محکم باش! شاد باش! ... شما مرخص می شید؛ اما یادتون باشه به همه بگید که ما با افتخار و سربلندی، شهادت را استقبال می کنیم.

...

برگرفته از «داستان یک شهر»، زنده یاد احمد محمود (با اندک ویرایش بایسته در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب؛ برنام و زیربرنام را از متن برگزیده ام.  ب. الف. بزرگمهر)

https://www.behzadbozorgmehr.com/2017/02/blog-post_68.html

زیرنویس تصویر:

زنده یاد عزت الله سیامک

سرهنگ ژاندارمری و از بنیانگذاران سازمان نظامی حزب توده ایران

سرهنگ سیامک در پاسخ به «قاضی عسگر»، پیش از تیرباران:

اگر بهشتی در دنیا یافت شود، راه آن همان است که ما در پیش داشتیم.