«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ تیر ۲۶, شنبه

این هم فرزندخوانده ی من!

این هم فرزندخوانده ی من! بزرگ کردنش کار دشواری نیست. نیازی نیست فوت و فن شکار یادش بدهیم. اینجا هم تا دل تان بخواهد علف و سبزه برای خوردن هست؛ تنها نمی دانم آن هنگام که پَرّه گوشتی بهم زد و خوب پروار شد، چکارش کنم؛ می ترسم جلوی من راه بیفتد و دنبه هایش را نمایش بدهد. اینجوری وبال گردنم خواهد شد و نخواهم توانست شکار کنم. بگمانم چاره ای جز خوردنش نیست؛ کاری دیگر نمی شود کرد.

ب. الف. بزرگمهر   ۲۶ تیر ماه ۱۴۰۰



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!