فرازهایی از گفتارنامه و فراخوان «اتحادیه آزاد کارگران ایران» به انگیزش روز جهانی کارگر
به یقین و بی هیچ تردیدی، ما امروز در معرض یک آزمون بزرگ تاریخی قرار داریم و تحقق مطالبات صنفی ما کارگران و رهایی کشور از فروپاشی مهلک اقتصادی و اجتماعی، بطور تعیین کننده ای به تحولات بنیادین سیاسی و نقش آفرینی سیاسی و اجتماعی ما کارگران گره خورده است.
ما بزرگترین نیروی حاضر در
صحنه تحولات سیاسی و اجتماعی کشور هستیم و نمیتوانیم و نباید با فروکاهش نقش خود
به مطالبات صرف اقتصادی و صنفی، نظاره گر کشمکش و رقابت طبقات حاکم (چه در پوزیسیون
و چه در اپوزوسیون) بر سر چگونگی تصاحب ثروتهای اجتماعی و دسترنج خود
باشیم و سپس در چرخه ی معیوبی، حق اعتصاب و تشکل و برخورداری از یک زندگی
انسانی را از آنان گدایی کنیم.
***
بیانیه و فراخوان اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت اول ماه مه روز جهانی کارگر
گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگر، پیروز باد مبارزات کارگران، معلمان، بازنشستگان، زنان، پرستاران، جوانان و عموم توده های مردم ستمدیده ایران علیه ستم و استبداد، زن ستیزی، تبعیض و نابرابری، فقر و فلاکت و جنگ و ویرانی.
امسال، اول ماه مه روز جهانی کارگر در شرایطی فرا رسیده است که شیرازه های اقتصادی کشور در نتیجه ۴۶ سال حاکمیت جمهوری اسلامی و جنگ و کشمکشهای منطقه ای، در مسیر فروپاشی بسیار سهمگینی قرار گرفته و همزمان، خطر جنگ و یا بند و بست ضد مردمی مابین جمهوری اسلامی و قدرتهای جهانی، سایه شوم خود را به شکل بی سابقه ای بر سر مردم زخم خورده و ستمدیده ایران گسترانیده است.
حکومت دیگر حتی قادر به اداره و تامین بدیهی ترین ملزومات زندگی و بقا یک جامعه انسانی از قبیل آب و برق و گاز، چرخه ی تولید و معیشت حداقلی، حفظ شبکه بهداشت و درمان، جلوگیری از فساد و تباهی در ارگانهای حکومتی، تامین امنیت جانی شهروندان و مقابله با تورم و کمبود مایحتاج اولیه زندگی نیست و در همین حال با اتخاذ سیاستهای به غایت ویرانگرایانه ی اقتصادی و سیاسی داخلی و بین المللی در حال نابودی ارکان زیست اقتصادی و اجتماعی کشور است.
اول ماه مه امسال، مصادف با چنین شرایط خطیر، سرنوشت ساز و حساس و تعیین کننده ای برای ما کارگران و مردم ستمدیده ایران است.
مردمی که خسته از چندین دهه ستم و استبداد، سرکوب، فقر و فلاکت، شقاوت و انسان کشی و بحران و فروپاشی اقتصادی، در تکاپوی آزادی و رفاه و خوشبختی با عزمی راسخ برای تحقق آمال و آرزوهای انسانی خود ایستاده اند و اینک بار دیگر در یکی از سخت ترین دورانهای تاریخ معاصر خود قرار گرفته اند.
تحت چنین شرایطی، یا سقوط و بربریت و یا رهایی از پرتگاه موجود، آن دو راهی سرنوشت سازی است که امروز پیشاروی ما کارگران و عموم مردم ستمدیده ایران قرار دارد.
بی تردید انتخاب ما کارگران و مردم شریف ایران، همانگونه که در لحظه لحظه رنج و مرارتها و مبارزاتمان نشان داده ایم رهایی از پرتگاه موجود و خیز برداشتن به سوی برپایی دنیایی بهتر است. این انتخاب ماست و اول ماه مه روز جهانی کارگر فرصتی است بزرگ برای ما کارگران تا با اعتراضات گسترده و سراسری صنفی و سیاسی، شرایط را بیش از پیش به نفع تحولات بنیادین و انسانی در کشور مهیا کنیم.
کارگران و همکاران در صنایع کلیدی و همه مراکز تولیدی و خدماتی کشور
همانطور که مبارزات صنفی ما در طول چندین دهه گذشته و بویژه در سالهای اخیر ثابت کرده است، جمهوری اسلامی، نه میخواهد و نه میتواند حتی ذره ای از مطالبات ما را متحقق کند. این حکومت، از همان روز اول، حکومتی برای انداختن طوق بردگی و بندگی بر گرده ما کارگران و حکومتی ایستاده و پایا بر دوش بحران و چپاول و غارتگری بوده است و اینک کل کشور را در تمامی جوانب زندگی اقتصادی و سیاسی ـ اجتماعی در معرض فروپاشی قرار داده است.
به یقین و بی هیچ تردیدی، ما امروز در معرض یک آزمون بزرگ تاریخی قرار داریم و تحقق مطالبات صنفی ما کارگران و رهایی کشور از فروپاشی مهلک اقتصادی و اجتماعی، بطور تعیین کننده ای به تحولات بنیادین سیاسی و نقش آفرینی سیاسی و اجتماعی ما کارگران گره خورده است.
ما بزرگترین نیروی حاضر در صحنه تحولات سیاسی و اجتماعی کشور هستیم و نمیتوانیم و نباید با فروکاهش نقش خود به مطالبات صرف اقتصادی و صنفی، نظاره گر کشمکش و رقابت طبقات حاکم (چه در پوزیسیون و چه در اپوزوسیون) بر سر چگونگی تصاحب ثروتهای اجتماعی و دسترنج خود باشیم و سپس در چرخه ی معیوبی، حق اعتصاب و تشکل و برخورداری از یک زندگی انسانی را از آنان گدایی کنیم.
اول ماه مه امسال بر متن شرایط خطیر و حساس اقتصادی و سیاسی کشور، فرصتی است تا در خیابانها و مراسم مختلف گرامیداشت این روز بزرگ و آرمانی، همراه با طرح مطالبات صنفی، مطالبات سیاسی خود را نیز بطور برجسته ای فریاد زنیم و با همبستگی با جنبش دادخواهی، زندانیان سیاسی، جنبش معلمان، زنان، دانشجویان و جوانان، بازنشستگان و مالباختگان زحمتکش و هر انسان مطالبه گر و دردمندی، پیام آور رهایی و پی افکنی ساختمان جامعه ای انسانی، مرفه و شاد، فارغ از استبداد و استثمار و تبعیض و نابرابری برای آینده کشور باشیم.
زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر
هر چه گسترده تر باد همبستگی و اتحاد سراسری کارگران ایران
مستحکم باد همبستگی جنبشهای اجتماعی ازادیخواهانه و برابری طلبانه
پیش به سوی اعتراضات همبسته و سراسری صنفی و سیاسی
اتحادیه آزاد کارگران ایران ـ هشتم اردیبهشت ماه ۱۴۰۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر