مگر ما از ناکسان و نابکاران («اراذل و اوباش» بزبانی گوش آشناتر) رژیم جمهوری اسلامی کم تریم؟ ما هم تک تیراندازان «آتش به اختیار» کارکشته ای داریم که در نشانه گیری چشم و چال عرب های کون نشور استادند. باید امیدوار باشیم که دوست دیرینه و نازنین مان: «دونالد ترامپ»، هر چه زودتر برجای ماندگان شان را بجایی دیگر بفرسند؛ گرچه، نگرانیم که نه تنها بر آن نوار باریکه چنگ بیندازد که مهار «عزراییل» را هم بدست گیرد؛ حساب کتابی هم که با خود نموده و با پیشینه ی بساز بفروشی زمین و ساختمان اش نیز هماهنگ است را با آنکه هیچ شَوَندی برای آن در دست نداریم بخوبی می سُهیم (احساس می کنیم):
«ما سالیانه بیش از هر کشور دیگری در جهان میلیاردها دلار به آن ها کمک های گوناگون می کنیم؛ چرا آنجا را پیوست خاک خودمان نکنیم؟»*
از اندیشه و زبان «نادان یابو» که در ددمنشی و خونریزی روی پیشوای آلمان نازی را سپید کرد: ب. الف. بزرگمهر ۲۸ اردی بهشت ماه ۱۴۰۴
* برگرفته از نوشته ای نیمه کاره رها شده به تاریخ ۱۶ اردی بهشت ماه ۱۴۰۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر