«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ خرداد ۵, دوشنبه

چه پررو شده اند؟! به چُس مثقال اورانیوم پرچگال هم خشنود نیستند

چه پررو شده اند؟! به چُس مثقال اورانیوم پُرچِگال هم خشنود نیستند! می پندارند بر خر مراد سوار شده باید چهار نال (نعل) بتازند. این لات بی پدر مادر هم که خط قرمز و اینا سرش نمی شود؛ تا بگویی، می خواهد هر جور شده آن را لگدمال کند. باید کسی را بیابیم که خرش کمی بیش تر در بیت رهبری می رود و به وی سپارش کند، دستِکم این روزها زبان بدهان بگیرند و از عزراییل و اینا هیچ نگویند؛ وگرنه، خدا را چه دیدی، شاید دایره قرمزِ مُعَظَّمُ لَه را لوزی یا ذوزنعقه کنند. لا اله الا الله گیر چه اَلپَری افتاده ایم؟ً

از زبان توتی لاغر مُردنی آنچه «وزارت امور خارجه» نام گرفته و در و دیوارش را باید گِل گرفت:  ب. الف. بزرگمهر   پنجم اردی بهشت ماه ۱۴۰۴ 

***

هر پیشنهادی باید خط قرمز غنی‌سازی ایران را داشته باشد

سخنگوی وزارت امور خارجه درباره جزئیات تعیین زمان و مکان آتی مذاکرات گفت:

ـ به سبک گذشته هر وقت طرف عمانی به جمع بندی برسد با مشورت ما و طرف آمریکایی زمان و مکان را اعلام خواهد کرد و تا الان مشخص نشده است.

ـ در مورد محتوای گفتگوها یا احیاناً ابتکاراتی که طرف عمانی به عنوان طرف آگاه به مواضع و  چارچوب‌های مدنظر ما و آمریکا، طبیعی است که به عنوان تسهیلگر این روند در جاهایی که فکر کند می‌تواند کمک کند، دیدگاه های خود را با هر دو طرف مطرح و هم قاعدتاً هماهنگ می کند.

ـ چیزی که کاملا واضح است و شاید نیاز به تاکید هم نداشته باشه این است که موضوع غنی سازی به عنوان بخش لاینفک انرژی هسته‌ای صلح آمیز و صنعت هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران حتماً باید حفظ شود.

ـ ما به هیچ عنوان مجاز نیستیم که در این مورد کوچکترین نرمشی نشان دهیم و بنابراین پیشنهادهایی که مطرح می‌شود قاعدتاً این خط قرمز خیلی پررنگ ما را حتماً مد نظر قرار خواهد داشت.

 برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا»   پنجم خرداد ماه ۱۴۰۴ (بختی برای ویرایش این گزیده گزارش نداشتم.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!