«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ خرداد ۳, شنبه

از زیر خاک خفتگان نیز ترسِ مرگ دارند

رژیمی پوشالی و پلید که از زیر خاک خفتگان نیز ترسِ مرگ دارد؛* بسیاری از آن ها، دلاورانی که در برابر ستمکاری ها و ددمنشی ها پایدار ایستادند و مرگ سربلندانه را به سر فرود آوردن در برابر چنین رژیمی پذیرا شدند، همچنان زنده اند و جاوید خواهند ماند؛ در برابرشان، اهریمن خویانی ناکس و نابکار، لکه های ننگی ابدی بر پیشانی شان نخش بست که به هیچ رو پاک شدنی نیست.

سرنگون باد گروهبندی های خرموش اسلام پیشه ی فرمانروا بر میهن مان در جنگی ساز و برگ یافته به جنگ ابزار!

برپا، پایدار و پیروز باد پیشانی یگانه ی خلق های ایران برهبری طبقه کارگر!

ننگ و نفرت بر همه ی رژیم هایی که به هر شوند سودجویانه و کوته بینانه از رژیم تبهکارِ دزدان اسلام پیشه ی ننگ ایران و ایرانی پشتیبانی می کنند!

ب. الف. بزرگمهر   سوم خرداد ماه ۱۴۰۴   

* درهای خاوران هم‌چنان بر روی خانواده‌های دادخواه بسته است

روز جمعه دوم خرداد ۱۴۰۴ جمعی از خانواده‌های خاوران برای بزرگداشت یاد عزیزان خود به گلزار خاوران رفتند، اما مأموران امنیتی با بستن درهای خاوران مانع ورود آن‌ها به گلزار و گل‌باران مزار عزیزان خود شدند.

بیش از ۴ دهه از اعدام زندانیان سیاسی در دهه‌ی ۶۰، و به‌ویژه قتل عام زندانیان سياسی در تابستان ۶۷ می‌گذرد. طی همه‌ی این سال‌ها روند آزار و اذیت خانواده‌های این اعدام‌شدگان ادامه داشته است. از تخریب گورستان و زیر و رو کردن خاک آن با بولدوزر گرفته تا دفن اجباری درگذشتگان بهایی در قطعه‌ی گورهای دسته‌جمعی مربوط به قتل‌عام زندانیان سياسی در تابستان ۶۷؛ از جلوگیری از نصب سنگ قبر و هرگونه نشانه گرفته تا جلوگیری از گل‌باران مزار و برگزاری هرگونه مراسم بزرگداشت و سوگواری؛ از دیوارکشیدن و دوربین‌گذاشتن در محوطه تا حضور نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی برای برخورد با خانواده‌ها و ممانعت از ورود آن‌ها به گلزار.

برگرفته از «تلگرام»   سوم خرداد ماه ۱۴۰۴

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!