سرانجام پس از چندین بار جُس دودهای سیاه و قهوه ای و اینا همراه با آوازه گری های بسیار بیجای رسانه ای در برجسته نمودن نخش دَم و دستگاهی آلوده به تبهکاری های گوناگون از آن میان بویژه بچه بازی و زنبارگی شمار نه چندان کمی از بلندپایگان آن دَم و دستگاهِ "سپندینه"، کاردینال ها به دودِ سپید خشنود شده، چشم بَرّه های خوب ترسایی از این شاخه ی رگ و ریشه دار در تباهی های سده های میانی (کاتولیک) از آن میان، سوزاندن برخی از برجسته ترین دانشمندان زمان در آتش را روشن نمودند. باید امیدوار بود که بابای تازه که نام نه چندان خوشایند «لئو چهاردهم» را برای خود برگزیده، چون «پاپی جان» («پاپ فرانسیس») درگذشته، رویهمرفته درستکار باشد و با آمدنش، غلامبارگی (همانا «بچه بازی» بگفته ی جاودانه عُبید زاکانی) و زنبارگی در آن دَم و دستگاه آلوده گسترش نیافته و اگر چشمی بروی هستینگی های ناخوشایند و ناگوار برای توده های مردم می بندد، چشمِ دیگری بیدار داشته و خدای ناکرده، چون «لویی شانزدهم» گردنش با تیغه ی گیوتین آشنا نشود.
به نام پدر، پسر و روح القُدقُد»: ب. الف. بزرگمهر ۲۰ اردی بهشت ماه ۱۴۰۴
***
عصر پنجشنبه سرانجام دود سفید از دودکش عبادتگاه سیستین بلند شد و متعاقب آن ناقوسهای کلیسای سنت پیتر به صدا در آمد، نشانهای از اینکه کاردینالها سرانجام توانستند پس از چند دور رایگیری، دویستوشصتوهفتمین پاپ را برای رهبری کاتولیکهای جهان انتخاب کنند.
با بلند شدن دود سفید در ساعت شش و هفت دقیقه عصر پنجشنبه ۱۸ اردیبهشت، غریو شادی از سوی جمعیت حاضر در میدان سنت پیتر به هوا بلند شد، کشیشها علامت صلیب کشیدند و راهبهها گریستند، در حالی که جمعیت فریاد میزد: «زنده باد پاپ»!
بلند شدن دود سفید به این معنی است که برنده، حداقل ۸۹ رای لازم از ۱۳۳ کاردینال شرکتکننده در مجمع کاردینالها برای انتخاب جانشین پاپ فرانسیس را کسب کرده است.
گزیده ای برگرفته از تارنگاشت دروغپردازِ و بی هیچگونه مسوولیتِ اخلاقیِ وابسته به وزارت امور خارجی یانکی ها: «رادیو فردا» ۱۸ اردی بهشت ماه ۱۴۰۴
بختی برای ویرایش این گزیده گزارش نداشتم. ب. الف. بزرگمهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر