«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ اردیبهشت ۲۹, دوشنبه

تا تو باشی که با رویهم ریختن با لاتی بی همه چیز، آبروی مردم اسلووِنی را نریزی!

این هم سرنوشت «نمالیا»*: تا تو باشی که در کشوری که سرمایه وجدان آدم ها را نیز می خرد، مانکنِ زیرخواب این و آن نشده و با رویهم ریختن با یک لات بی همه چیز، آبروی مردم اسلووِنی را نریزی! آنچه می بینی نشانه ی این است که در این کشور دیگر جایی نداری و اگر سر و کله ات این دور و برها پیدا شود، این بار ساق پای خودت را هم خواهیم برید تا برای همیشه زمینگیر شوی

از زبان یکی از باشندگان سرخورده از داشتن چنین هم میهنی گور خود را گم کرده:  ب. الف. بزرگمهر   ۲۹ اردی بهشت ماه ۱۴۰۴

* تندیس «ملانیا ترامپ» که روی کُنده درختی در روستای «روزنو» اسلوونی، در نزدیکی زادگاه وی: «سونیتسا» برپا شده بود از مچ پا بریده و ناپدید شد. این تندیس برنزی در اندازه ی راستین که پیش تر در یک کشتزار برپا شده بود،، جایگزین نسخه چوبی پیشین بود که یک سال پس از برپایی آن در سال ۲۰۱۹ به آتش کشیده شده بود. جایگزین برنزی آن که در سال ۲۰۲۰ رونمایی شد، همان سازندگان را داشت: «برد داونی»، هنرمند آمریکایی و «آلیس زوپوک»، هنرمند اسلونی .

آن تندیس چوبی که واکنش‌های گوناگونی از سوی باشندگان آن سامان دریافت کرده و با اَرّه برقی از تنه درخت صنوبر تراشیده شده بود، «ملانیا» را با جامه ای برنگ آبی پودری و کفش‌های پاشنه بلند نشان می‌داد که در ۴ ژوئیه ۲۰۲۰، همزمان با روز ناوابستگی (استقلال) در «ایالات متحد»، این تندیس نابود شد.

گزیده ای برگرفته از گزارشی در «آرتی» به تاریخ ۲۷ اردی بهشت ماه ۱۴۰۴ و ویرایش شده به یاری «گوگل» (با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

زیرنویس پرتور:

تندیس «ملانیا ترامپ» که روی کُنده درختی در روستای «روزنو» اسلوونی، در نزدیکی زادگاه وی: «سونیتسا» برپا شده بود از مچ پا بریده و ناپدید شد.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!