«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ اردیبهشت ۱۶, سه‌شنبه

روز و روزگار دردناک تر از همیشه ی توده های مردم غَزِّه

روز و روزگار دردناک تر از همیشه ی توده های مردم غَزِّه که به هر درد و رنجی گرفتار شده و افزون بر شکار شدن از سوی رژیم ددمنش سر تا پا گوش بفرمان «یانکی» ها و انگلیسی ها در آن تکه سرزمین کوچک که حتا بهره وری های توده های مردم یهودی را زیر پای خداوندان خود نهاده، به گرسنگی مرگباری نیز دچارند؛ مردمی نادان نگاه داشته شده که بدستور لات بی همه چیز «یانکی»: «دونالد ترامپ» باید گورشان را از سرزمین خود گم کنند و به ناکجاآبادی کوچ کنند که کسی نمی داند کجاست؛ ناکجاآبادی که اگر روی زمین یافت نمی شود، بر بنیاد همه ی داستان سرایی های یهودی و ترسایی و اسلامی که «حدیث» نامیده شده، در بهشتی بالای ابرها پذیرای همه ی نگون بختان جهان است و کاری هم به دین و آیین یا بیدینی کسی ندارد:
بفرمایید! اگر جایی نیست، درهای اینجا بروی تان گشوده است؛ ولی می دانید که کلید بهشت یا دروازه ی دوزخ و برزخِ تنها دستِ الله و یَهُوَه و گاد* است که همواره با هم همزیستی آشتی جویانه ای داشته و در همه ی کارها با یکدیگر همداستانند؛ به هر رو، برای شما اینجا از آن برزخ و دوزخِ زمینی جای بهتری است.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۶ اردی بهشت ماه ۱۴۰۴

* دگریسه شده ی واژه ی «خدا»ی ایران باستان به آرش آمیخته واژه ی «خود آمده» یا کسی که آفریده ی جَک و جانوری دیگر نیست که سپس کوتاه و دُم بریده شده است : «خود + آ»

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!