«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ آبان ۱۶, پنجشنبه

برای آزادی زینب جلالیان و دیگر زندانیان سیاسی ایران از دل و جان مایه بگذاریم!


مسوولین زندان «دیزل آباد» کرمانشاه با مرخصی درمانی زینب جلالیان که در آستانه نابینایی است، مخالفت کردند.

بنا به آگاهی گزارشگران «هرانا»، ارگان خبری «مجموعه کنشگران حقوق بشر در ایران»، یک ماه پیش در پاسخ به وضعیت بد جسمی زینب جلالیان، مسوولین به وی وعده دادند که بزودی برای درمان بیماری هایش به مرخصی خواهد رفت؛ ولی، چند روز پیش دوباره به آگاهیش رسانده اند که با مرخصی درمانی وی از سوی نهادهای امنیتی موافقت نشده و وی نمی‌تواند برای درمان، اقدام موثری انجام دهد. این درحالی است که این زندانی سیاسی از مدت‌ ها پیش از نابینایی نسبی رنج می‌برد و به تازگی دیگر نمی تواند ببیند.

زینب جلالیان در سال ۸۶ از سوی مأموران «اداره اطلاعات کرمانشاه» دستگیر شد و در دادگاه انقلاب نخست به اعدام و سپس به حبس ابد محکوم شد.

این زندانی سیاسی در سال های گذشته به شدت تحت فشار قرار داشته و بار‌ها در اعتراض به وضعیت خود دست به اعتصاب غذا زده است.
 
در گزارشاتی که پیش تر در خبرگزاری‌های گوناگون آمده بود، دلیل دشواری های بینایی زینب جلالیان ضرب دیدگی سر وی به هنگام بازجویی عنوان شده است.

از «گوگل پلاس» با ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب:  ب. الف. بزرگمهر
 
 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!