«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ آبان ۲۸, سه‌شنبه

واشنگتن دیزی!


دوستی می نویسد:
این لطیفه یا ظریفه را دوست اندیشمندی برایم فرستاده اند که از بیخ مشهدی هستند؛ از بس ظرافت دارد، حیفم آمد برای شما نفرستم:
«رابطه مان با آمریکاییا خوب بره مُخام یَگ دیزی فروشی بزنُم اسمشه بذرُم واشنگتن دیزی!»

به وی پاسخ می دهم:
بعـــــــــــــــله ...

همون ظریفه بهتره. پشت بندش هم می تونست بنویسه:
واسه ی کمرمونُم خوبه!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۷ آبان ماه ۱۳۹۲

 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!