«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ اردیبهشت ۲۵, چهارشنبه

هم گردن مان کلفت است؛ هم کون مان گشاد ـ بازانتشار

ـ پسر! کونت را بجنبان و بلند شو دیگر؛ زشته. آقا هم که دستور داده اند ...

ـ آقا؟ آقا کجا بود؟! ما خودمان یک پا آقاییم؛ هم گردن مان کلفت است؛ هم کون مان گشاد. اگر توانستند، بیایند مرا بلند کنند. خدا قوت!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۹ خرداد ماه ۱۳۹۷
































هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!