«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ اردیبهشت ۱۳, جمعه

«روز آموزگار»، رخنمونی پر از بیم و امید ... ـ بازانتشار


امروز سراسر ایران زمین در هر گوشه و کنار آن، غوغا بود؛ غوعای آموزگاران برای دستیابی به حقوق سزاوار رستایی* ـ سیاسی خود! پرخاش گسترده و کمابیش خوب سازمان یافته ی این پرورندگان کودکان و نوجوانان ایرانی از آن میان به دستگیری و زندان افکنده شدن برخی همکاران خود در «روز آموزگار»، نگرانی و خشم دوالپایان سوار شده بر کول مردم ایران را برانگیخت و آینده را به رخ شان کشید؛ رخنمونی پر از بیم و امید همراه با طبقه کارگر و سایر زحمتکشان ایران برای زندگی شایسته و آنگونه آزادی که کارگران و سایر رسته ها و رده های زحمتکشان کشور در آن دستِ بالا داشته باشند!

بوسه ای از راه دور برای همه ی آن ها و به امید پیروزی های بزرگ آینده ...

ب. الف. بزرگمهر    ۱۶ مهر ماه ۱۳۹۴  


* رسته به آرش صنف

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!