«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ خرداد ۱۰, جمعه

کولبران، بی پناه ترین رنجبران ایران را دریابیم!

کشتار کولبران از سوی مرزداران مزدور، در مرزهای باختری کشور همچنان پی گرفته می شود

بر پایه ی گزارش‌ها و آمار در سال ١٣٩٧ بیش از ۲۵۰ تن از کولبران کشته شده و ده ها تن دیگر رمینگیر شده و از کار افتاده اند.

امسال تاکنون بیش از ۵۰ کولبر کشته و شمار بیشتری زخمی شده اند.

جوانان و مردان و گاه زنان برای دستیابی به درآمدی اندک و لقمه نانی برای خود و خانواده شان از خانه و کاشانه بیرون می زنند و تن بیجان شان به خانه برگردانده می شود.

در تازه ترین باره، حشره های شعبی («حشدالشعبی») دست پرورده ی رژیم خرموش ها نیز بکار گرفته شدند:
سەشنبە، ھفتم خرداد ماه، آن حشره های دست پرورده در همراهی با «سپاه پاسداران تاریک اندیشی»، در «منطقە سە چومان» مرز ایران و عراق، گروھی از کولبران را بی ھیچ هشدار یا ایستی، آماج رگبار گلولە گرفتند کە تاکنون خبر جان باختن دو نفر از آنها منتشر شده و سە کولبر دیگر نیز در آب غوته ور شده، جان سپرده اند.

کولبری نه پیشه است و نه کاری شایسته ی آدمی. کالبد و جان و روان کولبران، زیر این بارها خرد می شود و جان شان هم در پی پرت شدن از بلندی، سرما و یا شلیک تیر ستانده می شود. آن ها نه بیمه ای دارند و نه اتحادیه ای؛ از سوی خداوندان بار، خوار و کوچک می شوند؛ به راهداران باژ می پردازند و جان شان کفِ دست شان است.

برگرفته از «تلگرام اتحادیه آزاد کارگران ایران»  نهم خرداد ماه ۱۳۹۸ (با ویرایش، پارسی نویسی و بازآفرینی درخور از اینجانب؛ برنام نیز از آن من است.  ب. الف. بزرگمهر)


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!