«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ اردیبهشت ۲۶, پنجشنبه

پرسشی که پیش از هر کس دیگر، «کیرِ خرِ نظام» باید به آن پاسخ دهد ـ بازانتشار

مسعود پزشکیان، با پافشاری بر اینکه خریدار «کشت و صنعت مُغان» این مجموعه را با حدود ۶۰ هکتار زمین به ثمن بخس خریداری کرده، گفت:
«این مجتمع یکی از مجتمع‌های بزرگ منطقه است؛ اما خریدار آن، پیش از این اعلام ورشکستگی کرده و مالیات خود را پرداخت نمی‌کند؛ چگونه مجتمع بزرگی با این امکانات به این فرد فروخته شده است؟!»*

پرسش بجایی است؛ گرچه، آن را پیش از هر کس دیگر در دولت «زهدان اجاره ای» یا جای دیگر باید از «کیرِ خرِ نظام» پرسید که بی آنکه به پیامدهای دستبرد از سرِ نادانی و فراقانونی اش در «اصل ۴۴ قانون اساسی»، اندکی بیندیشد به چپاول گسترده تر دستاوردهای اقتصادی ـ اجتماعی فرآورده ی سال ها کار و کوشش سامانمند در گذشته که پیش از وی، دوست گرمابه و گلستانش: «اُم الفساد والمفسدین»: اکبر نوقی بهرمانی با زیر پا نهادن قانون بسود کلان سرمایه داران و سوداگران درون و برون کشور گشوده بود را کالبدی "قانونی" بخشید.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۸ مهر ماه ۱۳۹۷


* برگرفته از «تابناک اردبیل»  ۱۶ مهر ماه ۱۳۹۷


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!