«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۸ اردیبهشت ۲۹, یکشنبه

باد که میاد می دونیم خود خداست ... ـ بازانتشار

خدا خودش می دونه که ما چیزی برای خوردن نداریم. باد که میاد می دونیم خود خداست که داره صدامون می کنه ... ما جز خدا پشت و پناهی نداریم.

از زبان آن دخترک:   ب. الف. بزرگمهر   ۲۶ تیر ماه ۱۳۹۷


این دختربچه ی بلوچ هر بار که باد وزیدن می گیرد به نخلستان می آید تا خرماهای زیر درختان را گرد آورده به خانه ببرد یا بفروشد و‌ درآمدی برای سیر کردن شکم خود و خانواده بدست آورد. (برگرفته از گوگل پلاس با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!