«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ مهر ۵, شنبه

ما شما را نمی خواهیم؛ با چه زبانی دیگر بگوییم تا گورتان را گم کنید؟

بامداد شنبه ۵ مهرماه، پرستاران رفسنجان در برابر «دفتر مرکزی دانشگاه علوم پزشکی» گرد هم آمدند. آن‌ها با فریاد و نشان دادن تابلو نوشته هایی («پلاکارد»)، خواستار پرداخت بی درنگ افزوده ‌کاری و وامانده های (معوقات) چندماهه ی خود شدند.

گزیده ای برگرفته از «تلگرام»   پنجم مهر ماه ۱۴۰۴ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ برنام نیز از آن من است.  ب. الف. بزرگمهر)

ویدئوی پیوست: ما شما را نمی خواهیم؛ با چه زبانی دیگر بگوییم تا گورتان را گم کنید؟



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!