«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ شهریور ۲۰, پنجشنبه

نه به بدکاری و تباهی

جوانان نپالی کاری کارستان به انجام رساندند؛ تا چگونه پیش رود و به کجا انجامد؟*

ب. الف. بزرگمهر   ۲۰ شهریور ماه ۱۴۰۴

* نپال با تند‌ترین آشوب سیاسی خود در سال‌های کنونی روبرو شده است. آنچه با کوشش ناگهانی دولت برای ناروا شمردن (ممنوعیت) پایه های بنیادین رسانه های هازمانی (پلتفرم‌های اصلی رسانه‌های اجتماعی) آغازید با شتاب به ناآرامی‌های گسترده دگردیسید. جوانان به خیابان‌ها ریختند؛ برانگیخته نه تنها برای از دست دادن شاهرگ (شریان) زیستِ رسانه ای خود که از بدکاری، بیکاری و سامانه ای سیاسی که آن را فرسوده می‌ شمارند، خشمگین بودند. پرخاش ها به درشتی و آسیب رسانی کشیده شد؛ ساختمان‌های دولتی به آتش کشیده شدند؛ زیستگاه نخست وزیر آتش زده شد؛ ده‌ها نفر جان باختند و در فرجامِ کار  نخست وزیر ناگزیر به کناره گیری شد.

برگردان به پارسی گزیده ای برگرفته از یک گزارش در «آرتی» به تاریخ ۱۸ شهریور ماه ۱۴۰۴ به یاری «گوگل» (با ویرایش، پارسی و فشرده نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)

پرتورهای پیوست، برگرفته از «آرتی»





هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!