«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ شهریور ۲۱, جمعه

شما موش های بوگندو باید به سهمی اندازه ی خود بسنده کنید! ـ بازپخشش

مادر.... ها! مردم کشورتان را می دوشید و سرمایه های شان را می دزدید و می آورید اینجا درست زیر چشم ما در بانک ها انباشته می کنید؟ مگر شهر هِرت است؟! یا باید آشکارا گوش بفرمان ما باشید و سهم ما را آنگونه که بایسته و شایسته است، پیشاپیش بپردازید و بگذارید سرمایه در آنجا نیز چون جاهای دیگر بی هیچ سرِ خری، دورپیمایی سزاوار خودش را داشته باشد یا مادرتان را به عزای تان می نشانیم. این سهمی که هم اکنون می برید، بیش از سر شما موش های اسلام پیشه است. از بس خورده اید و چاق شده اید به گربه می مانید. به هر رو، سهم شیر از آن ماست و شما موش های بوگندو باید به سهمی اندازه ی خود بسنده کنید!

از زبان لات بی سر و پای «یانکی»:   ب. الف. بزرگمهر   ۱۸ اُردی بهشت ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/05/blog-post_8.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!