زینب جلالیان را ندیده‌ام؛ اما شرح ایستادگی‌های او را به کرات شنیده‌ام. شنیده‌هایم از او همان‌هایی‌ست که در مریم دیدم که شش سال با او هم بند بوده‌ام و در میان تمامی کسانی که در زندان بودند به معنای واقعی کلمه مقاوم ترین، محکم ترین، با نشاط ترین و مصمم ترین زندانی بوده و هست. در تمام سال های حبس، با وجود آزارها و شکنجه های فرسایشیِ بی امان، همچنان اراده و مقاومت و شادابی خود را حفظ کرد و البته آسیب های بسیار هم دید؛ اما سربلند ایستاد.
هر یک از آنان، علاوه بر دشمن اصلی که همان ج.ا می‌باشد با جناح بندی‌های رسانه‌های مطرح و فراموشی‌ها و بایکوت‌های خبری آن هم صرفا به سبب عقایدشان جنگیدند. قهرمانی برای آنها در تیتر اول رسانه‌ها بودن و جایزه‌های رنگارنگ بین‌المللی معنا نمی‌شود که در عزم و اراده برای شکست قدرت ظالم و ایستادگی در برابر شکنجه‌های جسمی و روانی بوده و هست؛ ولو در سکوت خبری. مریم اولین زندانی بود که از داخل زندان به دادخواهی اعدام چهار عضو خانواده‌اش پرداخت و موفق به ثبت نام اعضای خانواده‌اش در لیست گم‌شدگان قهری سازمان ملل شد ...
تنهایشان نگذاریم ... هر چند که حتما به تنهایی قدرت یک ایران را دارند که حکومت چنین خصمانه در برابر آنها قدرت‌نمایی می‌کند.
از «اینستاگرام» آتنا دائمی (برگرفته از «تلگرام» دهم اسپند ماه ۱۴۰۰)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر