«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ اسفند ۲۸, شنبه

باز می‌آید بهار زندگی افروز ـ بازپخشش

مادرم گندم درون آب می‌ریزد

پنجره بر آفتاب گرمی‌آور می‌گشاید

خانه می‌روبد غبار چهره‌ی آیینه‌ها  را می‌زداید

تا شب نوروز خرمی در خانه‌ی ما پا گذارد

زندگی برکت پذیرد با شگون خویش

بشکفد در ما و سرسبزی برآرد


ای بهار، ای میهمان دیرآینده!

کم‌کَمَک این خانه آماده است

تک درخت خانه‌ی همسایه‌ی ما هم

برگ‌های تازه‌ای داده است

 

گاه‌گاهی هم

همره پرواز ابری در گذار باد

بوی عطر نارس گل‌های کوهی را

در نفس پیچیده‌ام آزاد

 

این همه می‌گویدم هر شب

این همه می‌گویدم هر روز

باز می‌آید بهار رفته از خانه

باز می‌آید بهار زندگی افروز

زنده یاد سیاوش کسرایی

برگرفته از «تلگرام»   ۲۴ اسپند ماه ۱۳۹۹ (برنام را از بوم برگزیده ام.  ب. الف. بزرگمهر)

https://www.behzadbozorgmehr.com/2021/03/blog-post_90.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!