«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۰ اسفند ۲۰, جمعه

بزرگ ترین و ارزشمندترین دستاورد تاریخ آدمی

به بهانه ی گفته های ولادیمیر پوتین*

رویش و گسترش «اتحاد جمهوری های شوروی سوسیالیستی» با همه ی نارسایی ها و کاستی هایی که به آن دچار شد، بزرگ ترین و ارزشمندترین دستاورد تاریخ آدمی بود و همچنان هست. چنین دستاوردی، آنچه در «کمون پاریس» به سرانجام دلخواه توده های کار و رنج نرسید را به فرجامی شایسته رساند و «سوسیالیسم دانشورانه» («مارکسیسم ـ لنینیسم») را در کردار سبز نمود. به شَوَندهای بسیاری از همه برجسته تر، نقش تبهکارانه ی «سوسیال دمکراسی» در کژدیسه نمودن بنیادهای «سوسیالیسم دانشورانه» که همچنان نیز پی گرفته می شود، می توانم بی هیچ دودلی بگویم:
چنانچه پیروزی درخشانِ تاریخیِ «حزب بلشویک» برهبری خردمندانه و کارآمدِ دانشمندِ تیزبینِ انقلابی: «و. ای. لنین» در کار نبود و «سوسیالیسم دانشورانه» برای نخستین بار، جامه ی کردار نمی پوشید، آموزش های «مارکس» و «انگلس» با همه ی باریکی شان، اگر نگویم به بوته ی فراموشی سپرده می شد که زیر خروارها لای و لجن اندیشه پردازی های مزدوران دانشگاه دیده ی سرمایه در کالبد «چپ» که هم اکنون نیز گواه آنیم بگور سپرده می شد و بیرون کشیدن آن، چه بسا شدنی نبود.    

پیش بسوی برپایی سوسیالیسمی پویا و کنشگر از درون در گستره ای جهانی!

ب. الف. بزرگمهر   ۲۰ اسپند ماه ۱۴۰۰

* «اتحاد جماهیر شوروی» با اینکه همیشه در راهبست (تحریم) بود، گسترش یافت و به کامیابی های چشمگیری دست یافت. حتا پس از سال های دهه ی نود، راهبست ها بود و پس از آن به دوران تازه پای نهاد.

از گفته های ولادیمیر پوتین در گفتگو با مِهتَرِ جمهور «روسیه سپید» («بلاروس»)، برگرفته از گزارشی شلخته در «اسپوتنیک»  ۲۰ اسپند ماه ۱۴۰۰

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!