«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ فروردین ۷, پنجشنبه

من و این کره الاغم در همه چیز با هم همراهیم ... ـ بازانتشار

من و این کره الاغم در همه چیز با هم همراهیم. چون سواد خواندن و نوشتن ندارد، قراردادمان به ناچار شفاهی از آب درآمد. من توی گوشش در چند نوبت خواندم و او هم با سرجنباندن نشان داد که همه ی شرایط مرا می پذیرد؛ گرچه یکی دو بار هم با این نیم وجب قدش، چنان عرعر پر سر و صدایی راه انداخت که نزدیک بود گوش من کر شود؛ ولی سرانجام پذیرفت که کره الاغ حرف شنو و خوبی باشد و بدون اجازه ی من بازیگوشی نکند؛ من که از دستش خشنودم و حالا که سربراه شده، با هم قرار گذاشتیم که برای جنگ با کره الاغ های همسایه، تمریناتی داشته باشیم. ته دلش هنوز خشنود نیست و گاهی نُچ و نُچی می کند؛ ولی یاد می گیرد؛ تا پالان کردنش هم هنوز کمی زمان لازم دارد. هر کاری به وقتش ...

از زبان آن کودک خوشبخت:     ب. الف. بزرگمهر    دوم اَمرداد ماه ۱۳۹۴
  

این تصویر را هم برای تان می فرستم تا ببینید چه اندازه روابطمان حسنه است!

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!