«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ فروردین ۴, دوشنبه

این خواستِ دیرهنگام، ولی همچنان بجا را به خواست و جنبش سراسری کارگران و زحمتکشان میهن مان فرارویانیم!

روز یکشنبه، سوم فروردین ماه، شماری از کارگران واحدهای فرآوری گوناگون در گیلان از آن میان،  “وارس خزر” و “پارس شهاب” با برپایی گردهمایی هایی خواهان از کار بازایستاندن کارخانه‌ها تا پایان چالش «کرونا» شدند. در این باره، یکی از کارگران ناخشنود می گوید:
«خواسته کارگران این است که کارخانجات به غیر از آنها که تولید بهداشتی و دارویی دارند، حداقل تا پایان تعطیلات عید تعطیل باشند تا بحران کرونا کمی فروکش کند. در عین‌حال باید به بیماران دیابتی و پیش‌زمینه‌ای اجازه داده شود از مرخصی استعلاجی تا پایان بحران استفاده کنند.» وی افزود:
«کلیه کارگران بدون در اختیار داشتن هیچ امکانات پیشگیری مجبور به کار می باشند.»

برگرفته از «تلگرام اتحادیه آزاد کارگران ایران»  چهارم فروردین ماه ۱۳۹۹ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ (برنام نیز از آن من است.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!