«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ فروردین ۲۶, یکشنبه

آزادی با قدرت مردم کسب می شود؛ انقلاب یعنی همین! ـ بازانتشار

نوال سعداوی: آزادی با قدرت مردم کسب می شود؛ انقلاب یعنی همین!

انتخاباتی که نتایجش پشت میز توسط ارتش ، اخوان المسلمین و آمریکا تعیین شود، دمکراسی نیست. نتیجه انتخابات باید در این میدان و با انقلاب تعیین شود.

نوال سعداوی، نویسنده ، فعال اجتماعی و از مدافعان حقوق زنان که نقش فعالی در مبارزات مردم مصر دارد، دیشب مستقیما از میدان تحریر در مصاحبه ای تلویزیونی با «سیسیلیا گرالد» مجری برنامه «آگندا» ی تلویزیون سوئد شرکت کرد که ترجمه آنرا میخوانید.

در مصاحبه ای که با نوال سعداوی، مسقیم از میدان تحریر داشتم، وی در ارتباط با انتخابات مصر گفت:
ما میخواهیم انتخابات عقب بیافتد. ارتش، اخوان المسلمین و آمریکا فشار می آورند تا انتخابات فردا برگزار شود. اما مردم میگویند نه. نه به ارتش، نه به اخوان المسلمین، نه به آمریکا و اسرائیل. این اعتراضات، اخوان المسلمین را افشا کرد که نخواستند در آن شرکت کنند. زیرا آنها میخواهند فردا انتخابات برگزار شود و در پارلمان اکثریت را کسب کنند. برای آنها سرنوشت کشور اهمیتی ندارد؛ درست مثل ارتش و آمریکا.

این انقلاب دوم است؛ درست مثل انقلاب اول در ژانویه و فوریه، مردم میگویند نه به ارتش ، نه به «تنتاوی» و آمریکا و نه به انتخابات در موقعیت کنونی. مردم خواستار این هستند که یک شورای انقلابی متشکل از نمایندگان مردمی که به خیابانها آمدند، تشکیل شود.

فکر میکنید انتخابات الان درست نیست؟ فکر نمیکنید که انتخابات به انتقال به دمکراسی منجر شود؟

نوال سعداوی: نمیتوان انتخابات داشت زمانی که مردمی که در میدان تحریر جمع شده اند آنرا نمیخواهند. معنای دمکراسی چیست؟ دمکراسی یعنی مردمی که در اینجا جمع شدند. انتخاباتی که نتایجش پشت میز توسط ارتش ، اخوان المسلمین و آمریکا تعیین شود دمکراسی نیست. نتیجه انتخابات باید در این میدان و با انقلاب تعیین شود.

بهاری که گذشت به انقلاب بسیار امیدوار بودید؛ الان چه احساسی دارید؟

نوال سعداوی: الان امیدوارترم؛ من اعتقادم را به مردم از دست نمی دهم. مردم بسیار عظمت دارند و اکنون در میدان هستند. چادرها را ببین! در این هوای سرد در چادرها میخوابند؛ علیرغم تیراندازی به سویشان و دردسرهای دیگر. خونهای زیادی ریخته شد؛ بسیاری کشته شدند؛ جوانان زیادی بینایی خود را از دست دادند؛ اما ما از چیزی نمی ترسیم.

در انقلاب اول ارتش را بعنوان یک قهرمان نگاه میکردند، نظرتان الان در مورد ارتش چیست؟

نوال سعداوی: ما هرگز طرف ارتش نبودیم، اشتباه بزرگی بود که اجازه دادیم حسنی مبارک قدرت را به ارتش واگذار کند. ما نمی خواهیم توسط ارتش اداره شویم. ما می خواهیم یک شورای انقلابی تشکیل شود و اداره امور را بدست گیرد. ما خواهان یک دولت «سکولار» و غیر نظامی هستیم؛ نه دولتی نظامی یا مذهبی.

هزاران تظاهر کننده دستگیر شدند. نظرتان در این مورد چیست؟

نوال سعداوی: آنها باید آزاد می شدند؛ چرا انقلابیون را دستگیر کرده اند؟ چرا جوانان انقلابی را محاکمه میکنند؟ چرا آنها را در دادگاههای نظامی محاکمه میکنند، در حالی که مبارک و اطرافیانش را در دادگاه معمولی محاکمه کردند؟ بسیار مضحک هست. انقلابیون این را نمی پذیرند. یکی از خواسته ها نیز آزادی تمام دستگیرشدگان می باشد. همچنین، هیچ دادگاه نظامی حق محاکمه غیر نظامیان را ندارد. حسنی مبارک که یک نظامی بود و ذخیره مالی کشور را به غارت برد در دادگاه نظامی محاکمه نشد؛ اما جوانانی را که در تظاهرات صلح آمیز شرکت میکنند در دادگاههای نظامی محاکمه می کنند.

فکر میکنید که ارتش آمادگی کناره گیری از قدرت را دارد؟

نوال سعداوی: البته، بله! زیرا قدرت مردم بسیار سنگین تر از قدرت ارتش هست. البته آزادی باید توسط خود مردم کسب شود. ما انتظار این را نداریم که ارتش به ما آزادی بدهد. آزادی با قدرت مردم کسب می شود. انقلاب یعنی همین.

شما بعنوان یک نویسنده مشهور چه تاثیری می توانید در جریان حوادث بگذارید؟

نوال سعداوی: طرف مردم باشم و صدای شان را به گوش برسانم. فعالین سیاسی و احزابی وجود دارند که مشغول چانه زنی با ارتش می باشند؛ درست مثل زمانی که با حسنی مبارک مذاکره میکردند؛ در حالیکه اینجا در میدان تحریر مردم کشته می شوند. نقش ما این هست که صادق و بی پرده آنچه را که فکر می کنیم و وجدان حکم میکند بیان کنیم و برای ارزش ها، عدالت و آزادی بجنگیم و درباره خواسته های انقلابیون بنویسیم؛ نه اینکه با شرکت دریک انتخابات شتاب آمیز، جایی در پارلمان برای خودمان جستجو کنیم؛ یا در پی کسب اکثریت بوده و یا بخواهیم رئیس جمهور شویم. ما نباید در شرایط کنونی به پست وزارت و یا موفقیت های شخصی و فردی فکر کنیم. ما باید با مردم باشیم و همراه آنها بجنگیم و یا بمیریم.

برگرفته از گاهنامه «جهان زن»

این گزارش بویژه در نشانه گذاری ها از سوی اینجانب ویرایش شده است.        ب. الف. بزرگمهر

https://www.behzadbozorgmehr.com/2011/11/blog-post_29.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!