«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ اردیبهشت ۲, یکشنبه

آقای ما به چیزی کم تر از گوشت و تخم بلدرچین خشنود نیست

ناساز با خویِ این گوریل سبزی خوار، آقای ما به چیزی کم تر از گوشت و تخم بلدرچین که گویا پزشک خودشیرینی با شناخت ویژگی های خورد و خوراکِ اخلاقی مُعَظَّمُ لَه سپارش کرده بود، خشنود نیست.*

 

ب. الف. بزرگمهر   دوم اردی بهشت ماه ۱۴۰۳

 

* «فاتو»، سالخورده ترین گوریل ماده جهان، سبزیجاتی تناول می کند که یک روز پیش از زادروز ۶۷ سالگی اش در «باغ جانوران برلین» برایش نهاده بودند. 

برگرفته از «چوب دو سر گُه»   دوم اردی بهشت ماه ۱۴۰۳ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور ـ بجز یکی دو باره که دانسته بزبان عربی آورده ام ـ از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!