در چشم هایت می خوانم که تو مرا بیش از همه در می یابی؛ همواره بختیار باشی!
از زبان این شکمباره ی بودایی: ب. الف. بزرگمهر ۳۰ فروردین ماه ۱۴۰۳
مهتر گروه پارسایان (راهبان) هیمالیا، «گشه تسوانگ دورجه» در آیین خجستگی (برکت) جانوران، چون بخشی از «جشنواره ی بودایی خوش بختی» در مسکو، یک سگ را [ارواح مشکش!] بختیار نمود (برکت بخشید).
برگرفته از «چوب دو سر گُه» (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر