«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۳ خرداد ۶, یکشنبه

مردم انگار خوشی زیر دلِ شان زده و برای هر چیزی جشن می گیرند ...

خُب، من چه گناهی دارم که فروش شیرینی پس از شش سال رکود، ناگهان در همین پنج شش روز افزایش یافته؟* مردم انگار خوشی زیر دلِ شان زده و برای هر چیزی از ختنه سوران کودک شان که تا دولَش بریده نشده مسلمان بشمار نمی آید، گرفته تا پذیرفته شدنِ فرزندشان در دانشگاه و الی ماشاء الله هزاران بهانه ی دیگر جشن می گیرند؛ بروید از خودشان بپرسید؛ به من چه؟!

دنباله ی سخنان آن مهتر رسته از زبان اینجانب:  ب. الف. بزرگمهر   ششم خرداد ماه ۱۴۰۳

* گویا علی بهره‌مند، مهتر «صنف قنادان تهران» را برای آگاهی رسانی افزایش ناگهانی فروشِ شیرینی‌ در شیرینی فروشی ‌های تهران در پنج شش روز گذشته به هموندان رسته ی خود به «مجمتع قضایی شهید بهشتی» فراخوانده و بازخواست نموده اند. وی نیز در پاسخ از آن میان، چنین گفته است:

«هیچ منظوری نداشتم. من بعنوان رئیس اتحادیه موظف هستم هر شنبه گزارش میزان رشد یا کاهش فروش را بر اساس آمار مشخص جمع آوری شده از تمامی قنادی‌های تهران منتشر کنم ... هر چند شاید در این مقطع خاص، باید این هفته از ارائه گزارش صرف‌نظر می‌شد ... شش سال بود بخاطر تورم و تحریم و دلار، فروش قنادی‌ها در رکود بسر می‌برد [و] تنها مقاطع نوروز مقداری از رکود کاسته می‌شد؛ اما به‌طرز شگفت‌آوری از آخرین روز اردیبهشت تا امروز ۵ خرداد، یکباره و بدون علت اقتصادی، فروش شیرینی در قنادی‌های تهران ۵۸⸓ افزایش یافت. با چند تن از همکارانم در شهرستان‌ها هم که صحبت کردم، آنها همین وضعیت را گزارش دادند.»

وی هفتم خرداد ماه آینده نیز به نشست دیگری در دادگاه فراخوانده شده است.

برگرفته از «تلگرام»   ششم خرداد ماه ۱۴۰۳ (با ویرایش، پارسی و اندک بازنویسی درخور بند نخست و واپسین بند از اینجانب؛ برجسته نمایی های بوم نیز از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!