پیامی به کنشگران کارگری و رستایی ـ سیاسی میهن ارژمندمان ایران

برگزاری پرشور و تا آنجا که شدنی است، یکپارچه ی «روز جهانی کارگر»، بیش از هر زمان دیگری بایسته و شایسته است.

با بدیده گرفتن روز و روزگار کنونیِ ایران و جهان، بگونه ای باریک نمی دانم توانایی «طبقه کارگر» و زحمتکشان پیرامون آن در برگزاری «روز جهانی کارگر» تا چه اندازه است و چه آمایش هایی از سوی کنشگران انجام گرفته یا در دست انجام آست؛ ولی این نکته را بخوبی می دانم که درست به شوند همین روز و روزگار، برگزاری پرشور و تا آنجا که شدنی است، یکپارچه ی آن، بیش از هر زمان دیگری بایسته و شایسته است. با بیم و امیدهای پیشِ رو که به آن در اینجا نمی پردازم، «طبقه کارگر» و زحمتکشان پیرامون آن باید در چنین روزی، نیروی سترگ نهفته در خویش را برُخ کشیده و همراه با خواست های خود به نمایش نهند. از چندین روز پیش به این سو، نهیبی درونی فرامی خواند که «یکم ماه مه» امسال را باید با شکوه هر چه بیش تر برگزار نمود؛ فراخوانی نه تنها بگونه ای ویژه برای کارگران که دربرگیرنده برای همه ی کسانی که به آینده ی ایران دلبسته اند؛ از دانشجویان و پرستاران گرفته تا دیگران. امیدوارم ...

ب. الف. بزرگمهر   ۲۹ فروردین ماه ۱۴۰۴