«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ فروردین ۲۱, پنجشنبه

الله، امام راحل، امام جاهل! ـ بازپخشش

همینگونه پیش برویم، امام جاکش نیز خواهد آمد

آن ها که دورانِ رژیم گوربگورشده ی پیشین را دیده اند، بیگمان شعار ریشخندآمیز و مردم خر کنی: «خدا، شاه، میهن» که همگی آن نیز در هستیِ آن شاه خودفروخته ی بی همه چیز فشرده می شد را بیاد دارند. اکنون، میهنِ آن شعار، پریده و در سرتاسر جهان پراکنده شده و جای آن شعار، چنین چیزی نشسته است:
«الله، امام راحل، امام جاهل»! همینگونه پیش برویم، جای «امام جاهل» در گام پسین، «امام جاکش» خواهد نشست که برای جویندگان همخوابگی با روسپیان از سراسر جهان، ژتون خواهد فروخت و برای آن ها که به کیش اسلام درنیامده اند، گواهی مسلمانی یکساعتی، دو ساعتی، یکروزه و ... صادر خواهد نمود؛ گرچه نیک که بنگری، یکی از پیشه های جانشین کنونی «امام جاهل» در مشهد همین است: آشنایی و ورزیدگی برای آینده؟!

ب. الف. بزرگمهر    ۲۰ فروردین ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/04/blog-post_88.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!