ترامپ دست ما را در پوست گردو نهاد؛ ما نمی توانیم
تماشاگر بمانیم؛ یا باید چون بوریس با وی همراهی کنیم یا در برابر آن بایستیم. شاید
دیگر جایی برای بازی با خرموش ها و چاپیدن بیش تر ایران از راهی که تاکنون رفته ایم،
نباشد. دوستان ما با کاری که انجام دادند، پیشانیِ نبرد توده های مردم ایران با
رژیم تبهکارشان را نیز نشانه گرفته و آن را شکافتند. به میدان آمدن گسترده ی مردم
در اهواز برای بدرود گفتن با نظامی از دست رفته ی رژیم شان را دیدی؟ این ها همان
مردمی هستند که دو سه ماه پیش برای رویارویی با همین رژیم به خیابان ها ریخته
بودند. تا اینجای کار، این یک کامیابی برای ترامپ و دار و دسته اش و زمینه ای درخور
برای آغاز چنگ اندازی به ایران است؛ بختی که اگر بهنگام از آن سود برده نشود، پس
از چندی آن پیشانی دوباره و شاید نیرومندتر از پیش کالبد یابد و کار را نه تنها
برای دوستان مان که برای ما نیز دشوارتر کند؛ تا تنور داغ است، باید نان را
چسباند.
از زبان قارچ از چندین سال پیش روییده ی فرانسوی بر
پاجوشِ درختِ سر تا پا کپک زده ی دمکراسی بورژوایی: ب. الف.
بزرگمهر ۱۶ دی ماه ۱۳۹۸
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر