فرزندان ددمنش عُثمان آن همه
ارمنی را کشتند و تو در آغوش مادرت بازیگوشی می کردی؛ اینک که بزرگ شده ای نیز هیچ
نشانی از تو نیست. آیا هنوز در آغوش مادری یا آنگونه که برخی می گویند، آن هنگام
که برای رهایی یهودیان از چنگ رومی ها و دلداری شان بزمین فرستاده شده بودی، هنوز
پای بر زمین ننهاده، نزد پدرت: «پاسبان آسمانی» بازگشتی؟ راست و دروغش را نمی
دانم؛ ولی اگر پای در زمین داری، چرا خودی نشان نمی دهی تا ببینی همه از ارمنی و اُرتدُکس
و کاتولیک و پُروتستان گرفته تا مُحَمَّدان و یهودی و سایر بَرِّه های دین ها و
آیین های دیگر را بجان هم انداخته اند و کسی جلودارشان نیست؟
از زبان آن کشیش چادرشب
بدوش: ب. الف.
بزرگمهر پنجم اردی بهشت ماه ۱۴۰۴
«آیین (مراسم) ۲۴ آوریل»، یادبود
یکسَد و دهمین سالگرد دودمان (نسل) کُشی ارامنه، پنجشنبه (چهارم اردیبهشت ماه ۱۴۰۴)
بدرازای (به مدت) دو روز با هستی گروهی (حضور جمعی) از هم میهنان (هموطنان) ارمنی،
در خلیفه‌گری ارامنه ی تهران برگزار شد.
برگرفته از «تلگرام خبرگزاری
خرموش نشان ایر و اینا» چهارم اردی بهشت
ماه ۱۴۰۴ (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب: ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر