... اما آن بزرگانِ صاحب توفیق كه وجودشان به زینت حلم و
وقار مُزَیّن است، اگر هزاربار، مجموع اتباع او را در برابر او كون بدرند، سرِ مویی
غبار بر خاطر مبارك او ننشیند. لاجرم چندانكه زنده است، مرفه و آسوده روزگار بسر می
برد. او از اهل و اتباع خشنود و ایشان از او فارغ و ایمن؛ اگر وقتی تهمتی به او
رسانند، بدان التفات ننماید و گوید:
گر سگی بانگی زند در بام كهدان غم مخور!
جاودانه عُبید زاکانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر