«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ تیر ۲۷, دوشنبه

دلباختگی هایی از خود بیگانه و بند شده با گیره هایی از سرمایه ـ بازپخشش

دختر زبان می ریزد و پسر که سراپا گوش و چشم شده را نرمک نرمک می پزد؛ نیازی طبیعی و کششی آدموار از هر دو سو که تا آن هنگام که هماوندی های پولی از همبودهای آدمی رخت برنبسته، کمابیش دچار «از خود بیگانگی» هایی ناگزیر خواهد بود.* دلباختگی هایی که بجای آنکه روی پای خود استوار باشند با گیره های کوچک و بزرگی از سرمایه، میان زمین و آسمان بند می شوند.

ب. الف. بزرگمهر   ۱۲ مهر ماه ۱۳۹۷

https://www.behzadbozorgmehr.com/2018/10/blog-post_4.html

* در میان فرادستان و توانگران همبودهای آدمی، رویهمرفته با آلودگی بیش تر و در میان فرودستان، دستکم آن ها که کار و بارشان وابسته به فروش نیروی کار خویش است، رویهمرفته کم تر و بی آلایش تر.

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!