«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۲ آبان ۷, سه‌شنبه

در این جهان، هر نداشتنی را خوبی هایی است ...


تصویرنگاره ای درج کرده که در آن نوشته است:
«در این دنیا، هر نداشتنی خیراتی دارد؛ همانگونه که هر داشتنی را آسیب هایی است»!

از «گوگل پلاس»

می نویسم:
بله! درست می فرمایند! اینک، دو نمونه و نتیجه های اخلاقی برای ندارندگان!

نمونه ای سرراست درباره ی نداشتن:
اگر در بیابان های عربستان به عنوان عرب بدوی پا به جهان نهاده باشی؛ جایی که از رودخانه نشانی نیست، باید برای وضو گرفتنت از خاک و سنگ سود ببری و چون هیچ جانور دیگری یافت نمی شود، ناچاری سوسمار کباب کنی و میل بفرمایی!

ـ  نمونه ی برعکس آن، درباره ی داشتن:
پول اصلن چیز خوبی نیست؛ اگر داشته باشی، مرتب هله هوله می خوری و مانند پولدارها تنبل و بیمار می شوی؛ پول نداشتن بهتر است؛ همیشه ناچار به دوندگی هستی و تندرست و بانشاط می مانی!

معترضه از امام جعفر صادق:
اینقدر غُر و لُند نکنید؛ این جهان، فانی است! انشاء الله خداوند در «جهان باقی» شما را از همه چیز سیراب خواهد کرد (نقل به مضمون)

ب. الف. بزرگمهر   هفتم آبان ماه ۱۳۹۲

 

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!