«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۱ تیر ۲۵, شنبه

خواری و سرافکندگی از این بیش تر؟

خوب  برادر! هر دو که پا بگوریم و چیزی هم جز تیره روزی و بدبختی ببار نیاورده ایم که خداوند بخشنده ی مهربان جایی در بهشت برین به ما واگذارد. بگمانم حتی تُفی هم مرحمت نخواهد کرد. خواری و سرافکندگی از این بیش تر؟

از زبانِ جد اندر جد پدرسوخته ی کلیددار «خانه خدا»:  ب. الف. بزرگمهر   ۲۵ تیر ماه ۱۴۰۱



هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!