گویند مرا چو گاد «یانکی»
هذیان بزبان آوردن آموخت
دستم بگرفت و پابپا برد
تا شیوه ی خوب دادن آموخت
یک حرف و دو حرف بر زبانم
الفاظ نهاد و داویدن آموخت
پس هستی من ز هستی اوست
تا هستم و هست، دارمش دوست
با دستبرد درخور در یکی از سروده های ایرج میرزا: ب. الف. بزرگمهر ۲۲ تیر ماه ۱۴۰۱
* «ولودیمیر زلنسکی» [بخوان: بچه پرروی
یهودی!]، مِهتَر‌جمهوری پوشالی اوکراین، گفت:
روسیه می‌تواند از اوکراین چون نُخته (نقطه) آغاز برای تاخت
و تاز به دیگر کشورهای اروپایی بهره ببرد. او از باخترزمین خواستار پایوری (ضمانت)
های امنیتی شد که اوکراین با آنکه هموند «گروهبندی رزمی (بلوک نظامی) ناتو» برهبری
«ایالات متحد» [بخوان: «یانکی» ها!] نیست،
بتواند برخوردار شود. بچه پرروی یهودی در میزگردی که از سوی «اکونومیست» برگزار شده
بود، گفت:
«ما به سامانه ای از پایوری‌های امنیتی نیازمندیم که حتا
زمانی که بخشی از گروهبندی («ائتلاف») نیستیم، کارآ باشد.» روسیه به قلمرو کشور ما
چون (به عنوان) تکیه گاهی برای از آن خود نمودن (تصرف) سایر
کشورهای اروپایی می نگرد. این بدان آرش است که پایوریِ امنیت اوکراین، اُستوانش (تامین)
امنیتِ دیرزمان (بلندمدت) برای همه ی اروپاست.»
برگردان گزیده گزارشی برگرفته از «آرتی» به تاریخ ۱۴ تیر ماه ۱۴۰۱ به یاری «گوگل» (با ویرایش، پارسی و پاکیزه نویسی درخور از اینجانب؛ افزوده های درون [ ] نیز همه جا از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر