«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۴ مهر ۲۰, یکشنبه

این آکله بانو دستکمی از لات بی همه چیز دماغ سوخته ی «یانکی» ندارد

نشان و مژدگانی «نوبل» را این بار به این آکله بانو از خانواده ای توانگر در ونزوئلا دادند که در جنگولک بازی و هوچیگری دستکمی از لات بی همه چیز دماغ سوخته ی «یانکی» ندارد؛ آکله ای که گویا پیش از این خواستار یورش «یانکی» ها به زادگاه خود برای سرنگونی دولت آن کشور شده بود. با دسته گلی که به آب داده اند، چشم «جامعه جهانی» با همه ی جَک و جانورانش روشن!

ب. الف. بزرگمهر   ٢٠ مهر ماه ١۴٠۴

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!