«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۳۹۹ فروردین ۶, چهارشنبه

نیایش مَلَخی ـ بازانتشار

خدایا! این آدم های نادان و نابخرد که می پندارند ما از درگاه خداوندشان، برای آن ها رستگاری و آمرزش خواستاریم و نمی دانند که ما به درگاه خدای خود روی آورده ایم را همچنان نادان و نابخرد نگهدار تا ما هرآنچه روییدنی و کاشتنی است را بخوریم و بروبیم تا زمین، سراسرِ بیابان شود!

ب. الف. بزرگمهر   هفتم خرداد ماه ۱۳۹۷


زیرنویس تصویر:
خدایا رگ و ریشه ی هرچه آدمیزاد را از زمین برکن و تنها کشتزارهای شان را برجای نِه!

ب. الف. بزرگمهر   هفتم خرداد ماه ۱۳۹۷

پی افزوده:

داشتم این ها را می نوشتم که با خود گفتم:
اگر کسی پیدا شد و گفت، مَلَخی که می تواند، چنان نیایشی بکند، بیگمان باید آن اندازه خِرَد نیز داشته باشد که رگ و ریشه ی آدمیزاد اگر برکنده شد، دیگر کشت و کشتزاری در کار نخواهد بود و تنها همان یکبار است که می توانند شکمی سیر از روییدنی و کاشتنی بلُنبانند و بس! ولی دیدم، پاسخ آن چندان دشوار نیست:
گیریم که مَلَخ خِرَدمند نیز باشد! ولی، دست بالا از خِرَدی بیش از نزدیک به نود و نه درصدِ آخوندهای خودمان برخوردار نخواهد بود که بخشی از درآمدهای نفتی و بودجه و دسترنج مردم و اینا را مفت می خورند و حیف و میل می کنند و می پندارند بیت المالی است که خدا هر بار از آسمان برای شان می ریند!

ب. الف. بزرگمهر   هفتم خرداد ماه ۱۳۹۷


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!