«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ شهریور ۱۷, جمعه

با گاوی که بجای خرمن کوبی، خرمن می خورد و خرمن می ریسد، چه باید کرد؟! ـ بازپخشش

آیا باید تنها به بستن پوزه بندی بر دهانش بسنده نمود؟ یا آنکه وی را روانه ی قربانگاه نمود؟ 

آیا آزاد نیستم؟ آیا پیامبر نیستم؟ آیا خداوندمان عیسا را ندیدم؟ آیا شما میوه ی کار من برای خداوند نیستید؟

حتا اگر برای دیگران پیامبر نباشم، دستِکم برای شما هستم؛ زیرا شما مُهر سرجنبانی (تایید) پیامبری من برای خداوند هستید.
من در برابر آنان که درباره ی من به داوری می نشینند، اینچنین از خود پشتیبانی می کنم:
آیا حق نداریم بخوریم و بنوشیم؟ آیا حق نداریم چون سایر پیامبران و برادرانِ خداوند و کیفا، خواهر دینی را به عنوان همسر، همراه خود داشته باشیم؟ و آیا تنها من و برنابا هستیم که باید برای تامین گذران زندگی (معاش) خود کار کنیم؟

کیست که با خرج خود سربازی کند؟ کیست که تاکستانی نشانَد و از میوه اش نخورد؟ کیست که گله ای را شبانی کند و از شیر آن بهره مند نشود؟ آیا این سخنم، تنها سخنی آدموار (انسانی) است؟ آیا شریعت نیز چنین نمی گوید؟ زیرا در شریعت موسا آمده که:
«گاوی را که خرمن می کوبد، دهان مبند!» 

آیا خدا در اندیشه ی گاوهاست؟ آیا این را درباره ی ما نمی گوید؟ بله براستی، این سخن برای ما نوشته شده است؛ زیرا هنگامی که کسی زمین را شخم می زند و یا خرمن می کوبد، باید امیدوار باشد که از فرآورده ی [آن] بهره ای ببرد. اگر ما تُخم (بذر) روحانی در میان شما کاشتیم، آیا خواست بزرگی است که فرآورده ای مادی از میان شما برداشت کنیم؟ اگر دیگران حق دارند که از دیدگاه مادی پشتیبانی شان کنید، آیا ما بیش تر حق نداریم؟ ولی ما از این حق، [نه تنها] بهره نجستیم که به هر چیز تن دادیم تا بندی بر سر راه انجیل مسیح ننهاده باشیم.

آیا نمی دانید آنان که نوکری (خدمت) پرستشگاه را می کنند، خوراک شان از پرستشگاه بدست می آید؟ و نیز نوکرانِ قربانگاه از آنچه بر قربانگاه پیشکش می شود، بهره ای می یابند؟ به همین سان، خداوند فرمان داده است که گذران زندگی اندرزگویان (واعظان) انجیل از انجیل فراهم شود. 

برگرفته از «نامه ی پولُس پیامبر به قُرنتیان» (دنباله ی «انجیل لوقا»)، انجیل عیسا مسیح، برگردان «هزاره نو»، انتشارات ایلام، سال ۲۰۰۹ ترسایی (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از سوی اینجانب؛ برنام و زیربرنام، برجسته نمایی ها و افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/07/blog-post_48.html

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!