کار و بارمان به همین سادگی است؛ هر روز، روز خداست و
آیینی یا رخدادی برای گذراندن وخت؛ در زیر دو نمونه از میان شماری بیش تر با جستار
«آیین مبارک و میمونِ عید قربان» را آورده ام که ببینید چرا وخت سر خاراندن هم نداریم؛* در میان همه ی این خوش و بِش ها و کَل کَل زدن با
همتایان خودمان در کشورهای اسلامی، تنها جایِ «غَزّه» تُهیست. شاید بپندارید چون
آنجا کشور نیست و همتای ما نیز ندارد؛ ولی تنها این نیست؛ می دانم که کم و بیش همه
ی همتایان مان از شنیدن نام آن رَم کرده یا دستِکم رو ترش می کنند. از خودمان هم
که همه ی هوش و حواس مان به یافتن راهی برای نرم کردن دل گاومیش آنسوی اَبَردریای
اَتلَس است، هیچ نگویم، بهتر است: کون لَقِّ اُخُوَّتِ اسلامی با غَزِّه! نه غَزِّه،
نه لُبنان، جانم فدای ... [کونِ بر زبان آوردنش را نداریم!]
از زبان ملیجکِ نظام خرموش پرور: ب. الف. بزرگمهر ۱۸ خرداد ماه ۱۴۰۴
* در گفت‌وگوی
تلفنی روسای جمهور ایران و الجزایر و ... و ... مطرح شد؛
ـ دکتر پزشکیان: امیدواریم در پرتو اخوت اسلامی بتوانیم
گام‌های موثر در مسیر پیشرفت و سعادت ملت‌های دو کشور برداریم
***
در گفت‌وگوی تلفنی پادشاه بحرین با دکتر پزشکیان مطرح شد؛
ـ تبادل تبریک عید قربان و تاکید بر تقویت همبستگی، تعامل
و برادری میان کشورهای اسلامی
***
...
برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا» ۱۷ خرداد ماه ۱۴۰۴ (با اندک دستبرد بایسته در برنام آن)
ویدئوی پیوست: کون لَقِّ اُخُوَّتِ اسلامی با غَزِّه! نه غَزِّه، نه لُبنان، جانم فدای
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر