گامی برای دزدی برجای مانده ی آزادی های هازمانیِ ییش از این بسیار آسیب دیده در کشور زیر مهمیز «یانکی» ها؛ و اینک، گامی به پس!۱
نمی دانم چرا چنین خوی و رفتاری را بیش از پیش در داستانک های جاودانه عُبید زاکانی می یابم؟۲
ب. الف. بزرگمهر ۲۰ خرداد ماه ۱۴۰۴
پی نوشت:
۱ ـ واپس نشستن لات بی همه چیز «یانکی»: پرخاشگری های «لُس آنجلس» را سر تا پا شورش نمی‌دانم.
«دونالد ترامپ» [بخوان: لات بی همه چیز «یانکی»!] مهتر‌جمهوری «یانکی» ها (بجای «آمریکا») که پرخاش های مردمی در «لُس آنجلس» به شَوندِ انجام سیاست های رویارویی خود با کوچِ [مردمانی پناه آورده از نیش کژدم به اژدها] را شورش نامیده بود، در یک واپس نشینی، آوایَش (آوا بجای «لحن)» را نرم تر نموده و گفت که پرخاش های مردمیِ «لُس‌آنجلس» را «سر تا پا (کاملاً) شورش» نمی‌داند.
برگرفته از «تلگرام خبرگزاری خرموش نشان ایر و اینا» ۲۰ خرداد ماه ۱۴۰۴ (با ویرایش، پارسی و بازنویسی درخور از اینجانب: افزوده های درون [ ] نیز از آنِ من است. ب. الف. بزرگمهر)
۲ ـ خراساني خري در كاروان گم كرد. خر ديگري را بگرفت و بار بر او نهاد. خداوندِ خر، خر را بگرفت كه از آنِ من است. او انكار كرد.
گفتند: خر تو نر بود يا ماده؟
گفت: نر.
گفتند: اين ماده است.
گفت: خر من نيز چنان نر هم نبود!
جاودانه عُبید زاکانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر