«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ اسفند ۱۲, شنبه

افسوس که تفنگش را جا گذاشته ... ـ بازپخشش

اینجور که این آمده با خودم گفتم، بیگمان یک تفنگ برنو هم با خودش آورده! کاش در همان نگاه نخست، تیری می انداخت و این خوک چاق و چله را در جا می کشت. برای آن ها هم که گوشت خوک حلاله. می دادیم ببره، نازِ شستش! افسوس که تفنگش را جا گذاشته ...

ب. الف. بزرگمهر    ۲۸ فروردین ماه ۱۳۹۵

https://www.behzadbozorgmehr.com/2016/04/blog-post_61.html


هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!