«مردم در روی زمین برای کامیاب شدن یک چیز کم دارند و آن اعتماد به یکدیگر است؛ ولی این دانش برای کسانی که قلبی کوچک و روحی پست دارند و جز قانون سود شخصی هیچ قانونی نمی شناسند، دسترس پذیر نیست.» فارس پورخطاب هراتی

والاترین کاربرد نویسندگی این است که آزمون را به دانایی فرارویاند! ایگناتسیو سیلونه

۱۴۰۲ اسفند ۱۹, شنبه

بر چنان سازمانی که خرموش های کارگرستیزِ ننگ ایران و ایرانی هموند آنند، باید رید!

رشته نشست‌های سیصد و پنجاهمین «گروه رهبری سازمان جهانی کار» با همپایی نمایندگان ۱۸۷ کشور و نمایندگان باهماد جهانی کارگری و کارفرمایی به مهتریِ [ریزه خرموش] علی بحرینی، نماینده ی [رژیم دزدسالارو کارگرستیز] جمهوری اسلامی [ننگ] ایران در «ژِنِو» آغاز به کار کرد.

گزیده ای برگرفته از «چوب دو سر گُه»   ۱۹ اسپند ماه ۱۴۰۲ (با ویرایش و پارسی نویسی درخور از اینجانب؛ برنام، برجسته نمایی های بوم و افزوده های درون [ ] همه جا از آنِ من است.  ب. الف. بزرگمهر)

هیچ نظری موجود نیست:

برداشت و بازنویسی درونمایه ی این تارنگاشت در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید!
از «دزدان ارجمند اندیشه و ادب» نیز خواهشمندم به شاخه گلی بسنده نموده، گل را با گلدان یکجا نربایند!

درج نوشتارهایی از دیگر نویسندگان یا دیگر تارنگاشت ها در این وبلاگ، نشانه ی همداستانی دربست با آنها نیست!